به گزارش مجله خبری نگار،به دنبال آزمایشهای اخیر روی موشها، یک تیم بین المللی از دانشمندان دریافتند که حافظه کاری و تواناییهای تکمیل تکلیف میمونها زمانی تقویت شد که به آنها پروتئین کلوتو تزریق میشود.
محققان شامل دانشمندانی از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، موسسه علوم اعصاب ویل هستند که بیش از نیم دهه بر روی کلوتو و عملکرد شناختی بازسازی کننده تمرکز کرده اند.
در این مطالعه، میمونها مجبور بودند بارها و بارها در پیچ و خمهای آسان و دشوار برای یافتن یک خوراکی پیمایش کنند تا دانشمندان ببینند که مستقیمترین مسیر را تا چه حد خوب به خاطر میآورند. حیوانات چهار ساعت بعد وظایف را تکرار کردند. پس از مصرف داروی کلوتو، در حالی که میمونها فقط ۶ درصد پیشرفت متوسطی را برای پیچ و خمهای آسان نشان دادند، در کار سختتر حدود ۲۰ درصد بهتر عمل کردند.
به گفته محققان، خانواده پروتئین غشایی کلوتو که به عنوان سه زیر خانواده از جمله آلفا-کلوتو که اغلب به آنها اشاره میشود، تنها در سال ۱۹۹۷ شناسایی شد و عملکرد آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، این عامل نقش کلیدی در پیری دارد و بسیاری از مسیرها مانند سطح فسفات و سیگنال دهی انسولین را تنظیم میکند.
این پروتئین که به افتخار الهه یونانی کلوتو که سر رشته زندگی انسان را در دست دارد، نامگذاری شده است، به طور طبیعی در کلیهها تولید شده و با افزایش سن کاهش مییابد. کمبود آن عاملی برای سفت شدن شریانی، فشار خون بالا و انحطاط عروقی، در میان بسیاری دیگر از شرایط بهداشتی مرتبط با افزایش سن است.
پیش از این، مطالعات نشان داده بودند که چگونه بیان کلوتو عملکرد شناختی را در مدلهای موش تقویت میکند. دنا دوبال (Dena Dubal) یکی از پژوهشگران مطالعه حاضر، تستهای شناختی را با تجربیات دنیای واقعی مقایسه میکند و میگوید که این کار مانند نیاز به یادآوری جایی است که ماشین خود را در پارکینگ رها کرده اید و یا یادآوری رشتهای از اعداد است، دو مهارتی که با افزایش سن کاهش مییابند.
دوبال که اکنون پزشک و محقق در مؤسسه علوم اعصاب ویل در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو است، سالها روی پتانسیل افزایش عمر کلوتو مطالعه کرده است. دوبال پیشتر گفت: برای انسانها، موضوع اساسی این است که چگونه میتوانیم طول سلامت خود را افزایش دهیم؟
در حالی که هنوز اطلاعات زیادی در مورد مکانیسمهای دخیل در تواناییهای ترمیمی کلوتو وجود دارد، دوبال گفت که این تحقیق کنونی دلیلی قوی برای جهش به آزمایشهای بالینی انسانی در حال حاضر ارائه میکند.