آغاز رسمی دیکتاتوری نتانیاهو

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: درگیری اخیر میان یک نیروی پلیس مصری با نظامیان رژیم صهیونیستی که به هلاکت سه سرباز صهیونیست منجر شد انتقاد‌های شدید داخلی در این رژیم از روابط با قاهره را به همراه داشته است، اما در میانه این انتقاد‌های جدی ناظران تأکید دارند که شرایط امنیتی شکننده‌ای که با بازگشت نتانیاهو به قدرت شدت پیدا کرده، باعث شده است تل آویو علاوه بر موضوعات امنیتی، نظامی و دفاعی ناشی از اتفاقی که در مرز مشترک فلسطین اشغالی و مصر روی داد بشدت نگران تبعات دیپلماتیک آن هم باشد. از این رو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به دلیل ترس از بحرانی شدن روابط با قاهره، خواستار سکوت مقامات دولتی و نمایندگان درباره این اتفاق شد و به این ترتیب گام‌های خود در مسیر دیکتاتوری را با صدور دستور سانسور محکم‌تر کرد.

به گزارش روزنامه رأی الیوم، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از ایجاد هر گونه بحران دیپلماتیک در مناسبات تل آویو با قاهره عملاً در تلاش است، نوعی از محدودیت سیاسی و رسانه‌ای را اعمال کند تا جایی که نتانیاهو، ضمن دستور سکوت به اعضای کابینه خود و نمایندگان کنست به دنبال سانسور در فضای رسانه‌ای نیز هست. به همین دلیل رسانه‌های رژیم صهیونیستی در این باره اعلام کردند که این تصمیم نتانیاهو پس از آن اتخاذ شده است که شماری از نمایندگان کنست بشدت از مصر انتقاد کردند و نتانیاهو که نگران آسیب وارد شدن به روابط با قاهره است، به دنبال راهی برای خلاصی از چنین خدشه‌ای است.

با این حال محافل سیاسی، امنیتی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی حداقل تا دیروز بی‌توجه به چنین دستوری به عصبانیت و انتقاد شدید خود از مصر ادامه دادند و برخی نیز انتقاد‌های خود را تا به آنجا پیش بردند که خواستار بازنگری در روابط تل آویو با قاهره شدند. رسانه‌های صهیونیستی در این باره نوشته‌اند که ملت مصر علی‌رغم امضای توافق صلح میان دو طرف، اما همچنان نسبت به اسرائیلی‌ها نفرت دارند. برخی نیز موفقیت‌آمیز بودن توافقنامه عادی‌سازی روابط میان مصر و رژیم صهیونیستی را زیر سؤال برده‌اند.

کارشناسان چه می‌گویند؟

در کنار آنچه به عنوان سانسورسیاسی و رسانه‌ای از درخواست سکوت نتانیاهو در محافل سیاسی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی برداشت می‌شود، طیفی از تحلیلگران و کارشناسان هم به این نوع نگاه نخست‌وزیر انتقادات جدی دارند تا جایی که آریل کهانا، تحلیلگر سیاسی نزدیک به حزب حاکم «لیکود» در این باره گفته است که «روند صلح میان مصر و اسرائیل که بیش از چهار دهه در جریان است موفق به رسیدن به سطح مردم نشده است.» وی افزود که «با وجود گذشت ۴۵ سال از امضای توافقنامه صلح کمپ دیوید میان دولت‌های انور سادات و مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، اما این روابط و صلح میان دو طرف سرد است.»

همچنین عاموس یادلین، ژنرال ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی و کارشناس حوزه امنیتی هم انتقاد شدیدتری را علیه دولت مصر داشته است و در این باره تصریح کرد که «ما روابط صلح سردی با مصر داریم، به نظر من که مصری‌ها با عقیده صلح با ما بزرگ نشده‌اند، بنابراین باید فرض کنیم که هرازگاهی شاهد چنین اقدامات مسلحانه‌ای خواهیم بود.» در همین راستا، شبکه خبری المیادین نیز به نقل از رسانه‌های رژیم صهیونیستی اعلام کرد: «حقیقت غیرقابل انکار این است که توافقنامه صلح با مصر یک توافق خیالی است.»

گام‌های شتابان بی‌بی در مسیر دیکتاتوری

درخواست اخیر بنیامین نتانیاهو معروف به بی‌بی برای سکوت اعضای کابینه، نمایندگان کنست و نیز رسانه به موازات تلاش او برای کودتای قضایی، عملاً چهره یک دیکتاتور تمام عیار را از او به نمایش گذاشته است چرا که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با ادامه این مسیر نهایتاً به جایی خواهد رسید که به راحتی برای تمام نهاد‌ها تعیین تکلیف خواهد کرد. اگرچه دستور سکوت سیاسی و سانسور رسانه‌ای در خصوص حمله سرباز مصری به دلیل نگرانی نتانیاهو از عواقب و تأثیرات این اتفاق بر روابط رژیم صهیونیستی با مصر صادر شده است و نخست‌وزیر بر اساس منافع کلان در صدد ایجاد سکوت است، اما به باور تحلیلگران اگر به وی چنین اجازه‌ای داده شود تا بتواند سکوت مدنظرش را محقق کند، می‌تواند به راحتی با ایجاد شرایط اضطراری در هر برهه‌ای به نام منافع و امنیت، فضای سکوت و سانسور را بر سیاسیون و رسانه‌ها تحمیل کند؛ لذا درخواست سکوت نتانیاهو آغاز یک بدعت خطرناک خواهد بود که باید در برابر آن ایستاد چرا که نتانیاهو به پشتوانه نمایندگان موافقش در کنست و طرفدارانش در خیابان، قصد دارد رژیم صهیونیستی را وارد دوره‌ای از خودکامگی کند.

در همین باره پیشتر، «یوسی وارتر» تحلیلگر مسائل حزبی در روزنامه صهیونیستی هاآرتص اذعان داشته بود که «حضور و ورود چهره‌های افراطی و نژادپرست که به دنبال جنگ و ایجاد اختلاف و درگیری هستند، مشکل اصلی کابینه جدید نیستند، بلکه خطر اصلی فقط در شخص، مواضع و عقاید فردی نتانیاهو نهفته است که به دنبال یک سیستم سیاسی، نظامی و امنیتی مدنظر خود است.» از این رو در همان روز‌های اول تشکیل کابینه افراطی بی‌بی این موضوع مطرح بود که نتانیاهو در دوره جدید که به قدرت بازگشته است، تلاش دارد تا یک دیکتاتوری را در تل آویو به راه بیندازد؛ لذا صدای پای دیکتاتوری تمام‌عیار در تل آویو کم کم شنیده می‌شود که باید به آن سلام کرد.

کشور‌های غربی و امریکا ادعا دارند که رژیم صهیونیستی الگوی برتر دموکراسی در منطقه است. غربی‌ها سال‌هاست با بستن چشم خود بر آپارتاید و تبعیض نژادی که در تل آویو جریان دارد، ادعای دموکراتیک بودن رژیم صهیونیستی به عنوان یک رژیم تک قومیتی را دارند و اکنون این رژیم تک قومیتی و آپارتایدی به تدریج در حال نمایان کردن چهره واقعی خود به عنوان یک رژیم سیاسی تمامیت خواه است. رژیم توتالیتری که در دوره نتانیاهو به شکل آشکار و علنی دیگر حتی در داخل هم توان شنیدن انتقادات را ندارد.