به گزارش مجله خبری نگار،در طول عصر یخبندان مارینو، بین ۶۵۴ تا ۶۳۵ میلیون سال پیش، زمین به طور کامل منجمد شده و همه بخشهای آن زیر لایههای یخ و برف قرار گرفت.
یافتههای جدید پژوهشگران نشان میدهد:محیطهای دریایی قابل سکونت برای اولین اشکال حیات پیچیده ممکن است گستردهتر از آنچه قبلا تصور میشد، باشد.
این یافتهها نشان میدهد:شرایط اقیانوسهای باز قابل سکونت ممکن است حتی تا عرضهای جغرافیایی میانی در طول رویداد عصر یخبندانی که زمین را تبدیل به یک گلوله برفی کرد، ادامه داشته باشد، به این معنی که شرایط موجود در زمین به موجودات زنده اجازه میداد در دورههای نزدیک به انجماد جهانی زنده بمانند.
این بحث بسیار پیچیده تاکنون موضوع بحثهای بسیاری بوده است. پیش از این تصور میشد پناهگاههای اقیانوسی برای زنده ماندن موجودات دریایی در طول رویداد زمین گلوله برفی در یخبندان مارینو وجود داشته است. با این حال، شرایط محیطی که به این موجودات اجازه زنده ماندن میدهد هنوز به خوبی شناخته نشده است.
هو یوئه سونگ (Huyue Song) و همکارانش طی این مطالعات ترکیب ژئوشیمیایی رسوبات غنی از فسیل را در سازند نانتوئو در اواخر عصر یخبندان در جنوب چین، با قدمت بین ۶۵۴ تا ۶۳۵ میلیون سال تجزیه و تحلیل کردند. آنها طی این مطالعات، فسیلهایی را یافتند که شبیه جلبکهای فتوسنتز کننده در کف دریا بودند.
علاوه بر این، شیمی آهن موجود در نمونهها نشان داد که آبهای عمیق اکسیژن ضعیفی دارند، اما بازیافت نیتروژن هوازی احتمالاً در آبهای سطحی اکسیژن دار رخ داده است. بررسیهای انجام شده نشان داد در طول عصر یخبندان فوق الذکر، رسوبات مرتبط با موجودات زنده در فاصله بین ۳۰ تا ۴۰ درجه شمالی، بسیار بیشتر از آنچه که در هر اقیانوس منجمد نشدهای انتظار میرود، وجود دارد.
نویسندگان پیشنهاد میکنند که این مکانهای اقیانوس باز در عرض جغرافیایی میانی، پناهگاههایی برای ارگانیسمهای پیچیده فراهم میکنند تا در دورههای انجماد جهانی زنده مانده و شرایط این دریاها به موجودات مختلفی اجازه داد تا زمانی که شرایط سازگارتر شود، به حیات خود ادامه دهند.