به گزارش مجله خبری نگار، دیابت مشکلات زیادی در بدن ایجاد میکند، اما یکی از شایعترین آنها بیماری کلیوی است. دورههای طولانی افزایش قند خون میتواند به نفرون ها، واحدهای تصفیه کننده کوچک در کلیه ها، آسیب برساند که این شرایط میتواند منجر به اختلال عملکرد کلیه و در نهایت نارسایی شود.
طی این مطالعه جدید، محققان در سنگاپور و آلمان یک عامل بالقوه را بررسی کردند: پروتئینی به نام اینترلوکین-۱۱ که در ایجاد زخم در سایر اندامها در پاسخ به آسیب نقش دارد.
این تیم در بررسیهای دقیقتر در آزمایشهای روی موشها دریافتند که وقتی کلیهها آسیب میبینند، سلولهای پوشاننده لولههای کوچک داخلی آنها اینترلوکین-۱۱ را آزاد میکنند که رشد سلولی را کند و باعث ایجاد یک آبشار مولکولی از التهاب و زخم م یشود. اما هنگامی که اینترلوکین-۱۱ مسدود میشود، با استفاده از موشهایی که از نظر ژنتیکی فاقد آن بوده یا آنتی بادی دریافت کرده اند، از این روند جلوگیری شده و سلولهای سالم میتوانند برای معکوس کردن آسیب موجود بازسازی شوند.
پروفسور استوارت کوک، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما دریافتیم که اینترلوکین-۱۱ برای عملکرد کلیه مضر است و باعث ایجاد بیماریهای مزمن کلیه میشود. ما همچنین نشان دادیم که درمان ضد این پروتئین میتواند نارسایی کلیه را درمان، بیماری مزمن کلیوی را معکوس و عملکرد کلیه را بازیابی کند. خوشبختانه بررسیها نشان میدهد که استفاده طولانی مدت از این دارو ایمن است.
گفتنی است پژوهشگران این یافته را در آزمایشات روی سلولهای کلیه انسان در ظروف آزمایشگاهی بررسی و نتایج مشابهی را مشاهده کردند. محققان یک آنتی بادی اینترلوکین-۱۱ را به سلولهای مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی تزریق کردند و دریافتند که سلولهای توبول کلیه میتوانند پس از این تزریق دوباره تکثیر شوند. این درمان همچنین روند ایجاد زخم و التهاب را معکوس کرده و در نهایت عملکرد اندام را بازسازی کرد.
محققان خاطر نشان میکنند که باید به یاد داشته باشید که این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و نتایج ممکن است به راحتی در آزمایشهای انسانی مشاهده نشود. با این حال، پروتئینهای اینترلوکین-۱۱ یک هدف جدید و جذاب برای دانشمندان است که در هنگام توسعه درمانهای مرتبط با کلیه، آن را هدف قرار دهند.