اقدام شارلی ابدو در راستای سیاست دولت فرانسه است

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: هفته‌نامه فرانسوی «شارلی ابدو» در اقدامی توهین‌آمیز، کاریکاتوری موهن علیه مرجعیت دینی جمهوری اسلامی ایران منتشر کرده است. این مجله فرانسوی که سابقه طولانی در اهانت به مقدسات مسلمانان دارد، با این کار چه اهدافی را دنبال می‌کند؟ آیا این اقدام در راستای حمایت دولت این کشور از اغتشاشات اخیر در ایران صورت گرفته است؟ برای پاسخ به این سؤالات با سیدهادی سیدافقهی کارشناس مسائل بین‌الملل گفتگو کرده‌ایم. او معتقد است که این نشریه در راستای ادامه سیاست خصمانه دولت فرانسه در حمایت از آشوبگران دست به انتشار چنین کاریکاتوری زده است. مشروح این گفتگو را می‌خوانید.

***

اهانت نشریه فرانسوی شارلی ابدو با چه اهدافی علیه مرجعیت دینی جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است؟

این نشریه فکاهی یا طنزگونه، یک نشریه صهیونیستی است که نامش پیش از این هم با توهین به مقدسات بر سر زبان‌ها افتاده بود. همزمان با انتشار کتاب آیات شیطانی سلمان رشدی، کاریکاتور موهنی علیه حضرت رسول اکرم (ص) در این نشریه منتشر شده بود که در پی آن خشم و اعتراض فراوانی، سراسر جهان اسلام را در بر گرفت و هم اهل سنت و هم شیعیان جهان نسبت به این اقدام واکنش نشان دادند. ظاهراً پیشتر در مورد حضرت مسیح (ع) هم کاریکاتوری کشیده شد که اعتراض واتیکان را در پی داشته است. اقدام اخیر این نشریه را باید در راستای ادامه سیاست خصمانه دولت فرانسه در حمایت از آشوبگران در ایران دانست. سیاستی که تاکنون در دو وجه، خود را نشان داده بود. از یکسو در همین هفته‌های اخیر شاهد بودیم که امانوئل مکرون رئیس‌جمهور این کشور با برخی از مزدوران و وطن‌فروشان اپوزیسیون از جمله مسیح علی‌نژاد دیدار و گفتگو داشته است و از سوی دیگر، پس از تحریم‌های کذایی امریکا و خروج ترامپ از برجام، با تحریم‌های اخیر کشور‌های اروپایی در قالب اتحادیه اروپا مواجه شده‌ایم که نشان از تکاپوی دولتمردان فرانسوی برای اعمال فشار بیشتر علیه ایران دارد.

از همین رو می‌توان گفت که این اقدام نشریه فرانسوی در ادامه همان اهانت‌های سابق و برخورد‌های خصمانه‌ای است که دولت فرانسه و مطبوعات فرانسوی و شبکه‌های ماهواره‌ای این کشور به زبان‌های انگلیسی و فرانسه و عربی علیه ایران دارند.

بهانه دولتمردان فرانسوی این است که در کشورشان آزادی بیان و دموکراسی حاکم است و همه حق دارند نظرات خود را اعلام کنند و ما نمی‌توانیم جلوی آن‌ها را بگیریم. چرا که این روزنامه سخیف وابسته به دولت نبوده و مستقل است.

اگر واقعاً این چنین است، پس چرا در افکار و اندیشه‌هایی که نمی‌پسندند، نرمی و لطافتی از خود نشان نمی‌دهند؟ در قضیه‌ای مانند هلوکاست و ادعای قتل‌عام یهودیان از سوی هیتلر در جنگ جهانی دوم، وقتی شخصیت برجسته و نام آشنایی همچون پروفسور رژه گارودی نسبت به آن تشکیک کرد، چرا آنگونه او را زمین زدند و محاکمه کرده و به مجازات رساندند؟ اگر آزادی بیان حاکم است، به چه حقی استخدام خانم‌های باحجاب را ممنوع کرده است؟ از کدام آزادی بیان صحبت می‌کنند؟ وقتی به خود اجازه می‌دهند به مقدسات و نماد‌های میلیارد‌ها انسان توهین کنند، این آزادی بیان است اما، اگر یک مسأله تاریخی آن هم نه چیز مقدس و تابو بخواهد مطرح شود و مورد حلاجی قرار بگیرد با اشد مجازات و خشن‌ترین روش‌ها با آن برخورد می‌کنند.

اقدام ایران را در مواجهه با این اتفاق چگونه ارزیابی می‌کنید؟

تعطیلی انجمن ایران‌شناسی فرانسه در تهران حداقل وظیفه‌ای بود که وزارت امور خارجه انجام داد. اما اگر فرانسوی‌ها بخواهند به شرارت‌های خود ادامه دهند و از تروریست‌هایی همچون منافقین حمایت کنند، دولت این کشور چه جوابی برای ما دارد؟ به چه حقی علیه یک میلیارد مسلمان و ملت شریف ایران و همچنین مقام معظم رهبری که یک شخصیت سیاسی صرف نیستند بلکه مرجع تقلید شیعیان هستند، کاریکاتور منتشر می‌کنند؟ به چه حقی خطوط قرمز دیگر کشور‌ها را رد می‌کنند؟

تصورم این است که این کار در راستای همان سیاست‌های فشار حداکثری و تحریم حداکثری و ادامه آشوب‌ها است تا شاید ایران نسبت به خواسته‌های آنها، چه در رابطه با برجام و چه در ارتباط با سایر مسائل کوتاه بیاید. در حالی‌که با این شیوه‌های فاشیستی و بی‌اخلاقی‌ها امکان ندارد که ایران تسلیم زیاده‌خواهی‌های آنان شود. اگر کسی با این‌ها با سنبه پرزور برخورد کند حواس خود را جمع می‌کنند. نباید از چنین اهانت‌هایی به سادگی عبور کنیم. بستن مرکز ایران‌شناسی گام بزرگی بود. من از رابطه با کشور فرانسه جز شرارت و خشونت و توطئه و حمایت از تروریست‌ها و کودتاچیان چیز دیگری ندیده‌ایم. شبکه فرانس ۲۴ مرتباً با سران گروهک تروریستی کومله و دموکرات مصاحبه می‌کند. آن‌ها را باید در جایی متوقف کرد. وقتی این اهانت‌ها برایشان هزینه سنگینی داشته باشد خود را جمع می‌کنند. حتی پیشنهادم این است که سطح روابط را از سفارت به کاردار یا حافظ منافع تقلیل دهیم تا بفهمند که آن‌ها آخر دنیا نیستند و ما ترسی از این نداریم که از شرف و حیثیت و ارزش‌های خودمان دفاع کنیم. فرانسه حق ندارد به هر شکلی که می‌خواهد به نماد‌ها و مقدسات و فرهنگ و اعتقادات مردم توهین کند.

به‌نظر می‌رسد که در میان تروئیکای اروپایی، فرانسه پیشقدم شده و همسو با امریکا، ایران را مورد هدف خود قرار داده است.

همین‌طور است. همه طرح‌های کشور‌های اروپایی به همراه ایالات متحده امریکا شکست خورده است. سران این کشور‌ها به اغتشاشات اخیر امید زیادی بسته بودند. حتی یادم است در اوج بحران و اغتشاشات، هم امریکایی‌ها و هم آلمانی‌ها و فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها گفته بودند که فعلاً «برجام» و بحث احیای آن، اولویت ما نیست. این نشان می‌دهد که سران این کشور‌ها بر سر اغتشاشات در ایران، سرمایه‌گذاری کرده بودند و حالا که تیرشان به سنگ خورده، دارند به این شکل عقده‌گشایی می‌کنند. آن‌ها می‌خواهند به وطن‌فروشانی که گوش به فرمانشان هستند، دلداری دهند که ما دست نکشیده‌ایم و داریم با ایران برخورد می‌کنیم.