به گزارش مجله خبری نگار،نمایندگان انگلیس، آلمان و فرانسه در این بیانیه که یک نسخه آن در تارنمای وزارت امور خارجه لندن منتشر شد با چشم پوشی از خروج یکجانبه ایالات متحده از برجام تداوم نقض قطعنامه ۲۲۳۱ ادعا کردند: ایران به مدت سه سال و نیم تعهدات خود در چارچوب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را نقض کرده است و همچنان به گسترش برنامه هستهای خود درحالی که تعهدات خود را به میزان قابل توجهی کاهش، ادامه میدهد
این بیانیه با اشاره به تدابیر جبرانی ایران در اجرای برجام که تحت نظر آژانس بینالمللی انرژی اتمی صورت گرفته است میافزاید: ایران هیچ توجیه غیرنظامی معتبری برای این اقدامات، که خطرات مرتبط با اشاعه تسلیحات اتمی را به همراه دارد، ندارد. امروز، برنامه هستهای ایران هرگز به این اندازه پیشرفته نبوده است.
بیانیه یادشده به گامهای اخیر ایران برای تولید اورانیوم با غنای ۶۰ درصد اشاره و با نادیده گرفتن اطلاع رسانیهای تهران به آژانس بینالمللی انرژی اتمی ادعا کرده است: این امر به طور ویژه نگرانکننده است، زیرا ایران توانایی آژانس برای نظارت و راستیآزمایی بخش مهمی از فعالیتهای هستهای خود را به حالت تعلیق درآورده است و این امر تضمین صلحآمیز بودن برنامه هستهای ایران را برای آژانس دشوارتر میکند.
ادامه….
تروئیکا با چشمپوشی از زرادخانههای مملو از تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی، برنامه صلحآمیز هستهای ایران را تهدیدی علیه امنیت بینالمللی و نظام منع گسترش سلاحهای اتمی نامیده و با توسل به تاکتیک مقصر نمایی، ایران را عامل تعلل در روند مذاکرات وین و عدم دستیابی به توافق نهایی معرفی کردند. آنها با تکرار ادعاهای ساختگی پادمانی درباره برنامه هستهای کشورمان مدعی شدند که ایران ملزم به همکاری با آژانس اتمی برای حل و فصل مسائل ادعایی باقیمانده است.
، ایران پس از امضای برجام در سال ۱۳۹۴ با هدف لغو تحریمهای ظالمانه، به عنوان کشوری مسئولیت پذیر، تعهدات خود را بدون عیب و نقص اجرا کرد و این مساله در ۱۶ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد تائید قرار گرفت.
اما پس از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه ۲۰۱۷ (دی ماه ۱۳۹۵) و پس از چند اقدام مقدماتی، نهایتاً با اتخاذ مواضع مغایر با مفاد برجام، با خروج یکجانبه و غیرقانونی آمریکا از آن در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۸ می ۲۰۱۸)، در دو مرحله تحریمهای ثانویه آن علیه ایران بازگردانده شد.
اجرای نامتوازنِ این توافق از یک طرف و فشارهای ناشی از اعمال و تشدید تحریمهای یکجانبه آمریکا از طرف دیگر، باعث شد تا یکسال پس از خروج آمریکا از برجام، نهایتاً در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۸ می ۲۰۱۹) شورایعالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران تصمیماتی در راستای متوقف کردن گام به گام اجرای اقدامات داوطلبانه تعهدات هستهای با اعطای فرصتهای ۶۰ روزه به دیپلماسی، اتخاذ کند.
ایران تا یک سال پس از خروج آمریکا از برجام به تمامی تعهداتش ذیل این توافق عمل کرد تا به کشورهای اروپایی که وعده میدادند آثار خروج واشنگتن از توافق را جبران میکنند، فرصت دهد تا برای تحقق این وعده تلاش کنند. اما با توجه به اینکه کشورهای اروپایی به وعدههایشان عمل نکردهاند، در چند گام تعهداتش ذیل برجام را کاهش داد. کاهش تعهدات ایران بر اساس مفاد توافق هستهای برجام صورت گرفت.
دولت دموکرات جو بایدن پس از روی کار آمدن در ژانویه ۲۰۲۱، اقدام یکجانبه دولت سابق این کشور را برای خروج از توافق ایران و گروه ۱+۵ محکوم کرد، اما تاکنون دربرابر هرگونه اقدام معتبر برای جبران رفتار نادرست گذشته کوتاهی کرده است.
ایران حداکثر شجاعت و بصیرت خود را با موافقت برای مشارکت در مذاکرات وین با هدف حفظ توافق برجام نشان داد، اما تجربه ماهها مذاکرات در وین ثابت کرد کاخ سفید به دلیل مشکلات داخلی و فشار رژیم صهیونیستی قدرت تصمیمگیری برای بازگشت به توافق هستهای را ندارد و از این منظر، به تاکتیک مقصرنمایی و تعیین ضربالاجلهای ساختگی علیه ایران متوسل شده است.
گفتگوها پس از ماهها رایزنیهای فشرده به مرحلهای رسیده است که چنانچه ایالات متحده آمریکا به عنوان طرف نقض کننده برجام مطالبات منطقی ایران و الزامات شکلگیری یک توافق پایدار و قابل اتکاء را بپذیرد، توافق نهایی حاصل خواهد شد.
قریب به اتفاق کشورهای مشارکت کننده در گفت وگوها، خواهان جمعبندی سریعتر مذاکرات هستند، اما دستیابی به توافق نهایی در انتظار تصمیمهای سیاسی ایالات متحده آمریکا در خصوص چند موضوع باقیمانده مهم و کلیدی است.
جمهوری اسلامی ایران هم تاکید دارد که اگر طرف آمریکایی واقعبینانه عمل کند، امکان دستیابی به توافق در وین وجود دارد. توافق مد نظر ایران سندی است که تحریمها به صورت حداکثری رفع و منطقه هم از اجرای آن بهرهمند شود.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان در گفت وگوی تلفنی با جوسپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به عنوان هماهنگ کننده مذاکرات، اعلام کرده است که جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به یک توافق خوب، قوی و پایدار آمادگی دارد.