چرا جسد «کُخ» را سوزاندند؟!

رابرت کُخ وصیت کرد جنازه‌اش را بسوزانند و خاکستر آن را در شیشه‌ای مخصوص، نزد مؤسسه پژوهشی کُخ در برلین، به امانت بگذارند

به گزارش مجله خبری نگار، رابرت کُخ، پزشک و پژوهشگر آلمانی، یکی از نوابغ تاریخ طبابت محسوب می‌شود که خدمات بسیاری انجام داده است. کُخ در سال ۱۹۰۵ م / ۱۲۸۴ ش، یک سال قبل از انقلاب مشروطه در ایران، به دلیل کشف میکروب بیماری مخوف سِل، برنده جایزه نوبل شد. با این حال، حوزه فعالیت‌های پژوهشی کُخ بسیار گسترده‌تر از این حرف‌ها بود؛ او در دوران جوانی و زمانی که روی آنزیم‌های دستگاه گوارش تحقیق می‌کرد، از بدن خودش به عنوان ابزار آزمایش بهره می‌برد. به این صورت که با خوردن مواد گوناگون و آزمایش خون و ادرارش، تأثیر موارد مختلف را روی آنزیم‌های بدن بررسی می‌کرد.

البته این تحقیقات، بدون دردسر هم نبود. یک بار، بعد از شهرت عالم گیر کُخ، دولت آلمان که به دنبال پُز دادن با یافته‌های علمی وی بود، اعلام کرد که داروی ساخته شده توسط کُخ و همکارانش، بیماری سِل را درمان می‌کند، در حالی که این دارو هنوز در مرحله آزمایش بالینی بود و نتایج این آزمایش‌ها هم، قابل اتکا به نظر نمی‌رسید. ادعای دولت آلمان و شیوع استفاده از این دارو و در پی آن، پیامدها، عوارض و نتایج ناامید کننده آن، باعث یک آبروریزی بین‌المللی شد که کُخ تا مدت‌ها نتوانست از زیر سایه آن بیرون بیاید. برخی معتقدند که جدایی همسر کُخ از وی نیز، به دلیل همین آبروریزی بود.

با این حال، مدتی بعد، این موضوع به فراموشی سپرده شد و کُخ جایزه نوبل گرفت. وی در دوران عمر خودش، بار‌ها به بیماری‌های عفونی مانند مالاریا دچار شد؛ شاید این ابتلا‌ها عمدی بود تا کُخ بتواند روی بیماری‌ها مطالعه کند، اما به هر حال، آن همه مطالعه و تحقیق باعث شد وی بدنی رنجور و بنیه‌ای ضعیف داشته باشد. این پزشک بزرگ آلمانی به دنبال حمله قلبی، در ۲۳ می ۱۹۱۰ / اول خرداد ۱۲۸۹، درگذشت.

او وصیت کرد جنازه‌اش را بسوزانند و خاکستر آن را در شیشه‌ای مخصوص، نزد مؤسسه پژوهشی کُخ در برلین، به امانت بگذارند؛ شاید، چون خودش دیده بود که دانشجویان پزشکی چه بلایی بر سر اجساد تشریح می‌آورند، دلش نمی‌خواست احیاناً پیکرش به دست آن‌ها بیفتد! کُخ در ۱۱ دسامبر سال ۱۸۴۳ متولد شد. این پزشک و محقق بزرگ ۶۷ سال عمر کرد.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری