خطری پردردسر در کمین ۴۱ میلیون ایرانی

به گزارش مجله خبری نگار، انتخاب بعضی از ما برای پر کردن اوقات فراغت‌مان، بازی‌های رایانه‌ای یا موبایلی است. فرهیختگان در گزارشی که در شبکه‌های اجتماعی هم پربازدید شد، نوشته است: «۸۰ میلیون جمعیت کل کشور است و ۴۱ میلیون بازیکن بازی‌های رایانه‌ای در ایران وجود دارد». قبل‌تر هم مدیر عامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای گفته بود: «پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد تا سال ۱۴۰۱ تعداد گیمر‌های ایرانی به ۴۱ میلیون و گیمر‌های موبایلی به ۳۵ میلیون نفر برسد». در کنار همه فواید متنوعی که بازی‌های رایانه‌ای به لحاظ ویژگی‌های سنی و مدیریت صحیح دارد، اما یکی از خطر‌هایی که در کمین این ۴۱ میلیون نفر است، اعتیاد به بازی‌های دیجیتالی است که آگاهی مردم درباره آن، جلوی بسیاری از آسیب‌هایش را خواهد گرفت.

اعتیاد به بازی‌های دیجیتالی مانند اعتیاد به مواد؟

برای پاسخ به این سوال باید ابتدا با تعریف اعتیاد و علایم آن آشنا شویم. اعتیاد در واقع نوعی الگوی رفتاری است که چند علامت مهم دارد؛ از جمله، اشتغال فکری وسواس‌گونه با موضوع اعتیاد، احساس اجبار برای انجام دادن رفتار اعتیادی، ضعف اراده و اختیار، تداوم و حتی تشدید رفتار به رغم آسیب‌ها و پیامد‌های منفی آن، صرف وقت قابل توجه، تلاش ناموفق برای کنترل و ترک، اختلال در عملکرد و فعالیت‌های اجتماعی، تحصیلی، شغلی و خانوادگی و .... جالب است بدانید اعتیاد‌های رفتاری همان بخش‌ها و مدار‌هایی را در مغز فعال می‌کند که در اعتیاد به مواد فعال می‌شود؛ بنابراین در اعتیاد به بازی‌های دیجیتالی، مغز شما همان حالت‌هایی را تجربه می‌کند که در اعتیاد به مواد.

دلایل وابسته شدن زیاد به چنین بازی‌هایی

برخی از بازی‌ها طوری طراحی شده‌اند که فرد وابستگی زیادی به پیگیری و دنبال کردن آن پیدا می‌کند و ممکن است ساعت‌ها پای بازی بنشیند و متوجه گذر زمان نشود. جالب است که این پیگیری گاهی به دلیل ناکامی‌های فرد در جریان بازی با هیجاناتی، چون خشم همراه است، اما موضوع فقط ویژگی‌های بازی‌های رایانه‌ای نیست که افراد را به خود وابسته می‌کند بلکه مشکلاتی است که کودکان، نوجوانان یا حتی بزرگ سالان ممکن است گرفتار آن باشند و باعث می‌شود فرد به دنبال سرگرم کردن خود با یک بازی و فرار از برخی واقعیت‌های تلخ زندگی باشد و نداشتن هدف در زندگی هم می‌تواند به چنین اتفاقاتی منجر شود. گاهی یک فرد هدفی در زندگی ندارد و مشکلات هویتی را تجربه می‌کند و گاهی ممکن است تمام لذت یک جوان، پرداختن به یک بازی باشد و معمولا، چون این بازی‌ها نیاز به تحرک و تلاش زیادی ندارد، راحت‌ترین کاری است که یک فرد می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان خودش را سرگرم و هیجان خودش را تخلیه کند و متوجه گذر زمان نشود!

نکاتی درباره ترک این نوع اعتیاد

پرداختن به راهکار‌های ترک این نوع اعتیاد برای حل مشکل در سنین مختلف متفاوت است. مثلا اگر یک کودک به بازی رایانه‌ای وابسته شده، باید به والدین آموزش داد تا از تکنیک‌های رفتاری مانند تشویق و تنبیه استفاده کنند تا رفتار کودک به مرور تغییر یابد. اگر یک نوجوان یا بزرگ سال چنین وابستگی را نشان داد، باید دید که آیا خود او از این موضوع ناراحت است یا خیر؟ چنان چه انگیزه لازم برای تغییر در فرد وجود داشته باشد، باید از طریق مراجعه به روان‌شناس و برنامه‌ریزی برای یافتن فعالیت‌های جایگزین و ریشه‌های این رفتار اقدام کرد. به چنین افرادی توصیه می‌شود که انواع روش‌های آرام سازی و مراقبه را بیاموزند و از آن‌ها برای رهایی از اضطراب و بی قراری خود استفاده کنند، ضمن این که قرار نیست علاقه مندی به چنین بازی‌هایی حتما به اعتیاد منجر شود.

منبع: خراسان