دانشمندان منبع انرژی تامین‌کننده نیاز‌های انسانی در فضا را یافتند

وقتی صحبت از ماموریت‌های فضایی آینده به میان می‌آید، کشور‌ها آماده می‌شوند تا اولین کسانی باشند که تا آنجا که ممکن است در فضا کاوش کنند.

به گزارش مجله خبری نگار،به نقل از گاورمنت، ماه در حال تبدیل شدن به کانون ماموریت فضایی آینده برای برخی کشورهاست.

ماه به‌طور خاص در مسیر تبدیل شدن به یک معدن طلای مفهومی است، با فراوانی عناصر کمیاب زمینی که می‌تواند برای ایجاد بسیاری از فناوری‌های تجدیدپذیر استفاده شود. ۹۵ درصد از عناصر کمیاب زمین در چین یافت می‌شوند البته ذخایر عمده دیگری نیز در سراسر سیاره زمین پراکنده هستند.

دیگر منابع تجدیدپذیر یافت شده در ماه شامل خاک ماه و تشعشعات خورشیدی است. دانشمندان مواد دانشگاه نانجینگ چین در حال بررسی سیستمی هستند که به‌طور بالقوه می‌تواند اکسیژن و سوخت ایجاد کند.

آنان می‌گویند که خاک ماه دارای ترکیبات فعالی است که می‌تواند دی اکسید کربن را به اکسیژن و سوخت تبدیل کند و احتمالا می‌تواند ماموریت‌های فضایی آینده در ماه را بسیار آسان‌تر کند.

محقق این تحقیق گفت: «در آینده نزدیک، شاهد توسعه سریع صنعت پرواز‌های فضایی با خدمه خواهیم بود».

درست مانند «عصر دریانوردی» در دهه ۱۶۰۰ که صد‌ها کشتی به سمت دریا حرکت کردند، ما وارد «عصر فضا» خواهیم شد. به فکر راه‌هایی برای کاهش بار، یعنی تکیه بر کمترین منابع زمین و استفاده از منابع فرازمینی به جای آن هستیم.

دانشمندان با نگاهی به نمونه‌ای که توسط فضاپیمای چانگ‌ای ۵ (Chang'e ۵) به زمین آورده شد، دریافتند خاک ماه دارای مواد غنی از آهن و تیتانیوم است که می‌تواند به‌عنوان یک کاتالیزور برای تولید محصولات مورد نظر مانند اکسیژن با استفاده از نور خورشید و دی اکسید کربن عمل کند.

این گروه تنها با استفاده از نور خورشید، می‌تواند آب، اکسیژن و سوخت در ماه ایجاد کند همچنین به دنبال استراتژی «فتوسنتز فرازمینی» بودند. اساسا، این سیستم از خاک ماه برای الکترولیز آب استخراج شده از ماه و تنفس فضانوردان به اکسیژن و هیدروژن با انرژی خورشید استفاده می‌کند.

دی اکسید کربن بازدم شده توسط ساکنان ماه نیز طی فرآیند تبدیل به هیدروژن که توسط خاک ماه کاتالیز می‌شود، جمع‌آوری و با هیدروژن حاصل از الکترولیز آب ترکیب می‌شود. از طریق این فرآیند، هیدروکربن‌هایی مانند متان تولید می‌شود. متان معمولا می‌تواند به عنوان سوخت استفاده شود.

این محقق افزود: ما از منابع محیطی در محل برای به حداقل رساندن بار موشک استفاده می‌کنیم و استراتژی ما سناریویی برای یک محیط زندگی فرازمینی پایدار و مقرون‌به‌صرفه ارائه می‌دهد.

تنها انرژی خارجی مورد استفاده نور خورشید است که آب، اکسیژن و سوخت تولید می‌کند. دانشمندان بر این باورند که با آزمایش‌های بیشتر در خود فضا، این روش می‌تواند به‌طور بالقوه از حیات در یک قمر پشتیبانی کند.

لینک کپی شد

منبع: ایسنا

اشتراک‌ گذاری