مجله خبری-سبک زندگی نگار: این درخت را با نام لاتین Populus میشناسند. مناطق اروپا، جنوب غرب و مرکز آسیا و شمال غرب آفریقا، بهترین مکانها برای رشد و پرورش این درخت است. درخت تبریزی را از گونهی بیدها میدانند. این درختان نوعی درخت برگزیر محسوب میشوند و همیشه سبز نخواهد بود. درخت تبریزی دارای ارتفاعی برابر با ۱۲ تا ۲۷ متر است و ۳ تا ۸ متر، قطر تاج پوششی و ۱.۵ متر، قطر تنهی آن میباشد.
درختان تبریزی دارای برگهای سبکی مانند صنوبر دارند. این برگها عموما ابتدا کوچک هستند و سپس پس از اینکه رشد کردند به یک برگ بزرگ و اصلی بر روی شاخههای بزرگ و اصلی تبدیل میشوند.
هر چند که بزرگتر شدن و کاملتر شدن برگهای درخت تبریزی، هیچ تاثیری بر روی سنگینتر شدن و یا تغییر شکل آنها ندارد و برگهای این درخت آنقدر سبک هستند که به سادگی با یک باد ساده، حرکت میکنند و به این طرف و آن طرف، کشیده میشوند.
البته جالب است بدانید که درخت تبریزی انواع مختلفی دارد و شکل برگها در هر نوع با نوع دیگر متفاوت است. این برگها عموما دارای طولی برابر ۵ تا ۹ سانتی متر و عرض ۲ الی ۸ سانتی متر میباشند.
برگ درختان تبریزی عموما به رنگ سبز روشن و براق هستند و هر چقدر که از عمر این درختان بگذرد، رنگ برگ آنها به سمت تیره تری پیش میرود. تا حدی که در پاییز، این برگها زرد شده و یکی یکی میریزند و درخت دچار برگ ریزان پاییزی میشود. تبریز، درخت تنومند و بلندی است که عموما در بین درختان خوب مورد توجه قرار میگیرد.
ریشهی این درخت نفوذی و قوی است و معمولا اگر درختان تبریز در کنار یکدیگر کاشته شوند، به راحتی میتوانند نقش یک بادشکن را ایفا نمایند. با این حال، چون این درختان در حالت بالغ، وزن بالایی دارند و اگر به تنهایی در جایی باشند، میتوانند تحت تاثیر باد قرار بگیرند، پیشنهاد میشود که درختان تبریز را نزدیک ساختمان و بناهای مختلف نسازید.
درخت تبریزی را با نامهای درخت شالک و صنوبر لمباردی هم میشناسند
درخت صنوبر برای اینکه بتوانند خوب رشد کنند، نیازی به خاک خاصی ندارند. از این رو هر مدل خاکی میتواند زمینهی مناسبی برای رشد درخت تبریزی باشد. اما یک موضوع مهم دربارهی نوع خاک و خاک مناسب برای رشد درخت تبریزی وجود دارد و آن هم این است که هر چقدر خاک شما عمیقتر باشد، رشد درخت تبریزی نیز بهتر و بیشتر خواهد بود.
با این تفاسیر یک سری محدودیتهایی در مدل خاکها وجود دارد که در ادامه به شرح هر یک از آنها خواهیم پرداخت. خاکهای قلیایی خاکهایی هستند که رشد این گیاه را با محدودیت مواجه میکنند. از این رو، این خاکها نمیتوانند گزینهی خوبی برای پرورش درخت تبریزی باشند.
در کنار این موارد، خاکهای آهکی به شدت برای رشد درختان تبریزی، مضر هستند و فضای خاک به گونهای است که به این درختان، فضای کافی برای رشد را نخواهد داد. پس اگر خاکی که دارید آهکی است، به هیچ وجه به رشد و نمو درخت تبریزی که کاشته اید، امیدوار نباشید.
درختان تبریزی نور دوست هستند. از این رو در مکانهای نیمه سایه و آفتابی، خیلی بیشتر رشد میکنند. با اینکه این درخت، یک درخت مقاوم و خوب رشد است، اما در نور کم به هیچ وجه نمیتواند آن طور که باید تنومند و قوی رشد کند. علاوه بر این، محیطهای تمام سایه، میتوانند فضا را برای رشد انواع باکتریها و قارچها فراهم کنند و در ابتدای رشد، مانع از بالندگی گیاه شوند.
برای اینکه درخت تبریزی بتواند به خوبی رشد کند، آبیاری زیاد نیاز نیست. البته این درخت نسبت به کم آبی مقاومت دارد، ولی آبیاری به صورت یک بار در هفته، میتواند تاثیر بسیار زیادی بر روی رشد بهتر گیاه داشته باشد. آبیاری زیاد این نوع درختان میتواند باعث شود که درخت کوتاه قد رشد کند و در نهایت برگ ریزی شدیدی را از اواخر تابستان شروع کند. در ادامه باید خدمت تان عرض کنیم که آبهای روان، جاری، خنک و سرشار از اکسیژن، بهترین مناطق برای رشد این درختان خوش قامت محسوب میشوند.
درخت تبریزی دارای برگهای سبکی است و به راحتی طی باد در حرکت در میآیند.
درختان تبریزی درختان قد بلندی هستند و نهایتا تا ارتفاع پانزده متر تا پنجاه متر، میتوانند رشد کنند. در کنار افزایش ارتفاع این درخت در انتهای رشد، قطر این درخت نیز میتواند تا دو و نیم متر رشد کند.
با توجه به این ویژگیهای مطرح شده برای رشد درختان تبریزی، شما قبل از اینکه این درخت رشد کند، باید مطمئن شوید که فضای کافی برای رشد و نمو درخت وجود دارد. چرا که نهایتا فضای محدود، میتواند از رشد درخت جلوگیری کرده و یا میتواند رشد بیش از اندازهی درختان به فضای اطراف آسیب برساند.
درختان تبریزی خوب رشد هستند و مانند برخی از درختان از اینکه رشد آهسته و کندی داشته باشند، متنفر هستند. از این رو، عموما رشدی برابر با یک الی سه متر در طول سال را میتوانیم از انواع درختان تبریزی یا صنوبر انتظار داشته باشیم. البته که هر درخت تبریزی، در هر نوع مختلفی میتواند میانگین رشدی متفاوت داشته باشد با این حال این عدد ها، میتوانند عدد نرمالی برای بیان متراژ رشد طولی درختان تبریزی باشند.
یک نکتهی بسیار جالب دربارهی رشد درختان تبریزی این است که به طور کلی، عموما درختانی که رشد سریعی دارند، خیلی زود هم فرسوده میشوند و از بین خواهند رفت، اما دربارهی درختان تبریزی این حقیقت صدق نمیکند و بارها درختان تبریزی با عمر بالای دویست سال ثبت شده اند و سرپا هستند.
درختان تبریزی دارای ریشههای محکم و نفوذی و همچنین ریشههای سطحی نیز میباشند. از این رو این درختان در برخی از موارد میتوانند درگیر ریشههای سطحی باشند و خیلی زود بیفتند. یادتان باشد که یکی از مهمترین عواملی که میتواند باعث شود تا ریشه از خاک بیرون بیاید و درخت سقوط کند، مرطوب بودن خاکی است که درخت در آن کاشته شده.
درختان تبریزی درختان قد بلندی هستند و تا پنجاه متر، میتوانند رشد کنند
طبیعتا یکی از مهمترین خطرهایی که دربارهی درختان وجود دارد این است که به جان و مال انسانها آسیب جدی وارد کند. ببینید؛ درخت تبریزی با اینکه بسیار مقاوم است، اما چوب آن چوبی است که در شرایط بد، خیلی زود پوک و توخالی میشود و این پوسیدگی میتواند سراسر درخت پخش گردد و حتی به شاخهها هم برسد.
از این رو، پس از اینکه تمامی درخت پوک و توخالی شد، تنها یک کالبد حساس از کل درخت باقی میماند که اگر این کالبد در معرض باد قرار بگیرد، خیلی زود از جا کنده شده و میافتد و میتواند آسیبهای جدیای را به افراد و یا اشیا اطرافش وارد نماید.
تمامی این جزئیات خرد و ریز را برایتان توضیح دادیم تا برسیم به این موضوع که درختان تبریز میتوانند با توجه به ویژگیهای رشدی که دارند، در زمینههای مختلف صنعت کاربرد فراوانی داشته باشند.
درختان تبریزی، درختانی هستند که رشد سریعی دارند
همان طور که خدمت تان عرض کردیم، درختان تبریز، درختانی هستند که رشد سریعی دارند و این رشد سریع میتواند آنها به یک مخزن همیشگی تبدیل کند. این ویژگی بسیار ساده در درختان تبریز، باعث میشود تا سالانه ۱۰ الی ۱۵ برابر درختان عادی چوب تولید نمایند.
در واقع اکثر چوبهایی که در معرض انواع چوب کاریها قرار میگیرند، محصول درختان تبریزی یا همان درختان صنوبر هستند. با توجه به اینکه این درختان علاقهی زیادی به ترکیب رطوبت و آفتاب دارند، بهترین مناطق در ایران، میتواند شمال کشور باشد که بستر مناسبی را برای رشد انواع درختان تبریزی فراهم میکند.
استان گیلان در شمال ایران، بیشترین مساحت زراعت چوب در کل ایران را داراست و معدن انواع درخت تبریز و چوب تبریز محسوب میشود. شهر کوچک صومعه سرا را میتوانیم معدن انواع چوبهای صنوبر و تبریز معرفی کنیم و آستانهی اشرفیه، اولین شهری است که به کاشت و پرورش انواع درختان تبریزی پرداخته است. گیلانیها این درختان را به واسطهی یک قلمه زدن ساده در فصلهای اسفند و فروردین، تکثیر میکنند و اتفاقا در کنار این کار، درآمد خوبی نیز کسب میکنند.
علاوه بر این، درختان تبریزی در صورتی که خشک باشند، به راحتی اتش میگیرند و میتوانند گزینههای خیلی خوبی برای هیزم هم باشند. در واقع ایران و یا معادن این درختان، میتوانند از طریق صادرات چوب درختهای تبریزی به کشورهای سردسیر، ارزآوری خوبی را برای خودشان رقم بزنند. در نهایت این درختان میتوانند منبع درآمد خوبی برای افرادی باشند که از علاقهی کافی و فضای مناسب برای پرورش این نوع گیاهان برخوردار هستند.
درختان تبریزی در صورتی که خشک باشند، میتوانند گزینه خوبی برای هیزم باشند