حفره لایه اُزن امسال بزرگتر از قطب جنوب شده است

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از پایگاه اینترنتی zmescience، لایه ازن هر سال در فاصله زمانی میان ماه‌های سپتامبر و اکتبر در منطقه قطب جنوب تخلیه می‌شود و اندازه حفره آن به حداکثر خود می‌رسد.

بر اساس تازه‌ترین گزارش‌های علمی، اندازه این حفره هفته گذشته «به میزان قابل توجهی» افزایش یافته است و اکنون ۷۵ درصد بزرگتر از حفره‌های قبلی لایه ازن در این زمان از فصل از سال ۱۹۷۹ شده است.

محققان سرویس «نظارت بر جو کوپرنیکوس» (CAMS) تحولات لایه ازن را از طریق مدل سازی کامپیوتری و رصد‌های ماهواره‌ای، شبیه به پیش بینی آب و هوا، زیر نظر دارند. آن‌ها گفتند که از روز گذشته، این حفره مساحتی در حدود ۸.۸ میلیون مایل مربع (۲۳ میلیون کیلومتر مربع) را پوشانده است.

این در حالی است که در سال‌هایی که شرایط آب و هوایی معمولی دارد، اندازه این حفره به طور معمول به حداکثر مساحت حدود ۸ میلیون مایل مربع (۲۰.۷ میلیون کیلومتر مربع) می‌رسد. با وجود این نوسانات طبیعی، کارشناسان انتظار دارند که این حفره در واکنش به محدودیت‌های استفاده از مواد شیمیایی از بین برنده ازن که در سال ۱۹۸۷ اعمال شد، تا سال ۲۰۵۰ به طور دائمی بسته شود،

«وینسنت-هنری پوچ»، سرپرست سرویس نظارت بر جوی کوپرنیک، گفت: پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که حفره لایه ازن امسال به حفره‌ای بزرگتر از حد معمول تبدیل شده است و ما به دنبال یک حفره ازن بسیار بزرگ و بالقوه عمیق هستیم.

سال گذشته نیز اوج حفره ازن در اوایل اکتبر به ۲۴ میلیون کیلومتر مربع رسید که بزرگتر از سال پیش بود.

در حقیقت، اندازه گیری‌های ماهواره Copernicus Sentinel-۵ P نشان داد که حفره سال گذشته لایه ازن نیز یکی از بزرگترین و عمیق‌ترین حفره‌های سال‌های اخیر بود و مساحت آن به ۹.۷ میلیون مایل مربع (۲۵ میلیون کیلومتر مربع) رسید.

طبق اعلام سازمان فضایی اروپا، حفره سال گذشته لایه ازن توسط «گرداب قطبی قوی، پایدار و سرد» ایجاد شد که به طور مداوم دمای لایه ازن را بر روی قطب جنوب کاهش می‌داد.

به نظر می‌رسد تکامل حفره ازن امسال در مسیر مشابهی در حال پیشرفت است، زیرا اکنون اندازه این حفره برای این زمان از فصل ۷۵ درصد بزرگتر از حفره‌های لایه ازن از سال ۱۹۷۹ شده است.

ازن حدود ۱۱ تا ۴۰ کیلومتر (هفت تا ۲۵ مایل) بالاتر از سطح زمین، در استراتوسفر وجود دارد. ازن یک سپر گازی است که مانند «کرم ضد آفتاب برای کره زمین» عمل می‌کند، اشعه ماوراء بنفش مضر خورشید را که می‌تواند باعث آسیب چشم، سرکوب سیستم ایمنی و سرطان پوست و نیز آسیب به گیاهان و حیات دریایی شود، جذب می‌کند.

لایه اُزن پرتو‌های پرانرژی فرابنفش را جذب کرده و آن‌ها را به شکل پرتو‌های فروسرخ درمی‌آورد و به سطح زمین می‌فرستد.