به گزارش مجله خبری نگار، علائم معمول کمخونی شامل رنگپریدگی پوست و تغییر در ترجیحات چشایی است، اما افراد مسن مبتلا به این بیماری ممکن است ضعف و گرفتگی عضلات پا را نیز تجربه کنند. این موضوع توسط دیمیتری کارپنکو، پزشک عمومی و متخصص گوارش و دانشیار بخش درمان سرپایی در دانشگاه ملی تحقیقات پزشکی روسیه، N.I. Pirogov، برای Gazeta توضیح داده شد.
به گفته این متخصص، بسیاری از افراد سعی میکنند خودشان کمخونی را تشخیص دهند و برای این کار به علائم غیراختصاصی مانند خستگی، ضعف و شکنندگی مو و ناخن تکیه میکنند. با این حال، این علائم میتوانند ناشی از انواع آسیبشناسیهای دیگر، از جمله افزایش التهاب در بدن، اختلالات غدد درونریز و سرطان باشند.
به گفته پزشک، رنگپریدگی یک علامت کلاسیک کمخونی است، اما در افرادی که پوست تیره دارند، این علامت ممکن است آشکار نباشد. در چنین مواردی، باید به رنگپریدگی غشاهای مخاطی و ته رنگ مایل به آبی در صلبیه - سطح بیرونی کره چشم - توجه شود. یک علامت کمتر شناخته شده - تغییر در ترجیحات چشایی - نیز باید مورد توجه قرار گیرد. تمایل به جویدن گچ، یخ یا بو کردن رنگ اغلب با کمبود آهن همراه است.
این پزشک تأکید کرد که در بیماران مسن، کمخونی میتواند با علائم دیگری نیز بروز کند. این علائم شامل علائم پلینوروپاتی، مانند احساس لرزش پاها، بیحسی و گرفتگی عضلات است.
این متخصص گفت: «این امر به ویژه مشخصه کمبود ویتامین B۱۲ است که سیستم عصبی را مختل میکند. در چنین مواردی، نه تنها اندازهگیری سطح هموگلوبین، بلکه ارزیابی وضعیت ویتامین و عملکرد دستگاه گوارش نیز مهم است.»
این متخصص خاطرنشان کرد که برای تشخیص کمخونی، شمارش کامل خون (CBC) ضروری است. این آزمایش سطح هموگلوبین و تعداد گلبولهای قرمز خون را اندازهگیری میکند. این دادهها به تعیین نوع کمخونی - کمبود آهن، بیماری مزمن یا کمبود ویتامین - کمک میکنند.
این متخصص گوارش افزود: «کلید درمان نه تنها جبران کمبود، بلکه رسیدگی به علت آن نیز هست. اگر علت، از دست دادن خون باشد، باید منبع آن مشخص شود. اگر کمبود آهن وجود دارد، باید مشخص شود که آیا به دلیل سوء جذب یا از دست دادن آهن است. در برخی موارد، به عنوان مثال، پس از جراحی معده، ممکن است مکملهای آهن عضلانی یا وریدی تحت نظر پزشک مورد نیاز باشد.»