سختی‌های اولیه منجر به رشد سریع مغز با خطرات بلندمدت می‌شود

به گزارش مجله خبری نگار، مطالعه‌ای که توسط محققان موسسه علوم بالینی سنگاپور (SICS) A*STAR انجام شد، شواهدی را نشان داد که کودکانی که در معرض سطوح بالایی از ناملایمات اولیه (ELA) قرار دارند، در سال‌های پیش‌دبستانی رشد مغزی سریع‌تری نشان می‌دهند. این مقاله در مجله Nature Mental Health منتشر شده است.

به عنوان مثال، تحت تأثیر ELA، در نتیجه مشکلات سلامت روان و جسمی مادر در دوران بارداری، مغز کودک برای سازگاری با شرایط نامطلوب، رشد سریع‌تری را تجربه می‌کند. این سرعت بالای رشد مغز می‌تواند منجر به افزایش خطر پیامد‌های نامطلوب شناختی و سلامت روان شود.

قرار گرفتن در معرض ELA یک عامل خطر شناخته شده برای سلامت ضعیف در طول عمر است. این شامل افزایش خطر اختلال شناختی و ایجاد اختلالات روانی مانند اختلال افسردگی اساسی می‌شود. قرار گرفتن در معرض ELA قبل از تولد باعث تغییراتی در سرعت رشد مغز در دوران کودکی می‌شود که بیشترین میزان آن در دوره پیش دبستانی است - یک بازه زمانی حیاتی که در طی آن یادگیری و سازگاری مبتنی بر تجربه، پایه و اساس عملکرد مغز در آینده را بنا می‌نهد. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که "رشد سریع مغز" یک مکانیسم تطبیقی ​​​​با چالش‌های اوایل زندگی است و ممکن است واسطه ارتباط بین ELA و سلامت روان ضعیف و پیامد‌های شناختی باشد.

برای ارزیابی مؤثر تأثیر ELA، تیم تحقیقاتی از یک سیستم امتیازدهی که توسط پروفسور پاتریشیا سیلویرا از دانشگاه مک‌گیل توسعه داده شده بود، برای استخراج یک امتیاز ELA ترکیبی استفاده کرد که عوامل مشترک در کل جمعیت را در نظر می‌گیرد. این عوامل بر مواجهه‌های تجربه شده قبل از تولد، از جمله سلامت روانی و جسمی مادر در دوران بارداری، و همچنین ساختار خانواده و وضعیت مالی متمرکز بودند. وقتی عوامل خطر مختلف را جمع یا ترکیب می‌کنیم، پیش‌بینی بهتری از نتیجه کودک ارائه می‌شود. با استفاده از این امتیاز ترکیبی، تیم تحقیقاتی گروه GUSTO را به سطوح مختلف مواجهه تجمعی ELA تقسیم کردند. سپس آنها میزان رشد مغز را در کودکانی که در معرض سطوح مختلف ELA قرار داشتند، بررسی کردند.

برای مدل‌سازی سرعت رشد مغز در دوران کودکی، تیم تحقیقاتی از اسکن‌های MRI چندوجهی از گروه تولد GUSTO استفاده کرد. این اسکن‌های MRI مغز از ۵۴۹ کودک در سه مقطع زمانی ۴.۵، ۶ و ۷.۵ ساله گرفته شد و به تیم تحقیقاتی اجازه داد تا رابطه بین ELA و رشد مغز را به صورت طولی بررسی کنند. از آنجا که ریشه اکثر اختلالات سلامت روان در دوران کودکی است، مطالعه مسیر‌های رشد به صورت طولی بسیار مرتبط است. در این مطالعه، از معیاری که اتصال ساختاری و عملکردی مغز را ترکیب می‌کند، برای درک رابطه بین ساختار و عملکرد مغز استفاده شد. این معیار که به عنوان اتصال ساختاری-عملکردی (SC-FC) شناخته می‌شود، پتانسیل کودک را برای نوروپلاستیسیته - توانایی مغز برای سازگاری و سازماندهی مجدد برای یادگیری، بهبودی از آسیب و سازگاری با تجربیات جدید - منعکس می‌کند. در اوایل کودکی، انتظار می‌رود مغز کمتر تخصصی و بیشتر سازگار باشد، که با مسیر کاهشی SC-FC در دوران کودکی سازگار است.

مطالعه‌ای به رهبری دکتر تان آی پنگ، محقق اصلی در SICS A*STAR و پزشک بیمارستان دانشگاه ملی، به همراه دکتر چانگ شی یو، محقق در SICS A*STAR، نشان داد که قرار گرفتن در معرض سطوح بالای ELA با کاهش سریع‌تر SC-FC بین سنین ۴.۵ تا ۶ سال مرتبط است که نشان‌دهنده رشد سریع مغز است. این الگوی تسریع‌شده رشد مغز احتمالاً یک مکانیسم تطبیقی ​​​​در هنگام مواجهه با نشانه‌های محیطی است که نیاز به "بلوغ" دارند. اگرچه به عنوان یک "مکانیسم محافظتی" در برابر ناملایمات در نظر گرفته می‌شود، اما در درازمدت عواقب منفی دارد، زیرا منجر به کوتاه شدن پنجره نوروپلاستیسیته و یادگیری تطبیقی ​​​​می‌شود. نکته قابل توجه این است که نتایج این مطالعه به دوره بین ۴.۵ تا ۶ سال به عنوان یک پنجره بالقوه برای مداخله زودهنگام برای بهبود نتایج برای کودکانی که در معرض ELA قرار دارند، اشاره دارد.

تان آی پنگ، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه، گفت: «مطالعه‌ی ما شواهدی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد مواجهه با چالش‌های اولیه بر سرعت رشد مغز در دوران کودکی تأثیر می‌گذارد. این به نوبه‌ی خود، تأثیر قابل توجهی بر پیامد‌های شناختی و سلامت روان در آینده دارد. اگر بتوانیم ابزار‌های غربالگری را برای شناسایی رشد سریع مغز توسعه دهیم، می‌توانیم زودتر مداخله کنیم و از پیامد‌های آبشاری رشد سریع مغز بر سلامت روان جلوگیری کنیم.»

با نگاه به آینده، محققان حوزه‌های مهمی را برای تحقیقات آینده شناسایی کردند: تعیین اینکه آیا تأثیر ELA بر رشد سریع مغز در دوران کودکی، پایه و اساس پیری زودرس مغز در مراحل بعدی زندگی را بنا می‌نهد یا خیر، و اثربخشی استراتژی‌های مداخله‌ای که می‌توانند اثرات ELA را کاهش دهند، مانند افزایش تاب‌آوری از طریق درمان شناختی رفتاری.