به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات تایید میکند که حتی کمآبی متوسط نیز میتواند به طور جدی به مغز انسان آسیب برساند. کمبود آب میتواند باعث افت خلق و خو، افزایش خطر مشکلات سلامت روان و افزایش سطح هورمون کورتیزول شود که منجر به تحریکپذیری میشود.
همانطور که توسط پورتال کارگر گزارش شده است، طی چند دهه گذشته، دانشمندان به طور فزایندهای در مورد اثرات حتی کمآبی خفیف بر عملکرد شناختی در بزرگسالان سالم تحقیق کردهاند. با این حال، مطالعاتی که سایر گروههای سنی را بررسی میکنند، کمتر انجام شده است. در نتیجه، نتیجهگیریهای علمی در مورد اثرات کمآبی بر عملکرد ممکن است کمتر سازگار باشد.
مطالعات نشان داده است که افراد جوان سالمی که دچار کمآبی خفیف شدهاند، اختلال عملکرد کمی را تجربه کردهاند، اما کاهش خلق و خوی قابل توجهی را تجربه کردهاند. مطالعات انجام شده روی کودکان و سالمندان نیز نشان دهنده تمایل به کاهش عملکرد شناختی با کمآبی است.
با این حال، تفاوتهای روششناختی در ارزیابی سطح کمآبی بدن، ارزیابی عملکرد شناختی و ویژگیهای سنی شرکتکنندگان در مطالعه، نتیجهگیریهای متناقضی را در مورد تأثیر کمآبی بدن بر عملکرد شناختی ایجاد میکند. بنابراین، فقدان یک روششناسی واحد برای مطالعه کمآبی بدن و پیامدهای آن ممکن است مانع درک کامل دامنه مشکل شود.
لازم به ذکر است که کمآبی بدن تأثیر شدیدتری بر جمعیتهای آسیبپذیر مانند کودکان و سالمندان دارد. شواهد همچنین نشان میدهد که مغز کودکان و سالمندان ممکن است منابع کمتری برای مقابله با اثرات کمآبی داشته باشد و این امر آنها را آسیبپذیرتر میکند. در نتیجه، انجام وظایف شناختی برای جوانان و بزرگسالان مسنتر ممکن است دشوارتر باشد و عملکرد آنها ممکن است نسبت به بزرگسالان جوان سالم، آسیبپذیرتر باشد.