به گزارش مجله خبری نگار، آنوفل فانستوس یکی از گستردهترین گونههای پشه در آفریقا است و در مقایسه با سایر گونههای ناقل مالاریا، طولانیترین طول عمر را دارد. پشههای ماده برای تخمگذاری به خون انسان جذب میشوند. این پشه سازگاری قابل توجهی از خود نشان داده است؛ در برخی مناطق، رفتار خود را از گزش در شب در داخل خانه به گزش در روز در خارج از خانه تغییر داده است، احتمالاً در پاسخ به استفاده از تورهای محافظ.
این مطالعه بر اساس همکاری بین Wellcome Trusts در بریتانیا و دانشمندان آفریقایی انجام شد. دانشمندان ۶۵۶ نمونه مدرن از پشههای Anopheles vanestus را علاوه بر ۴۵ نمونه تاریخی که به دوره بین سالهای ۱۹۲۷ تا ۱۹۶۷ برمیگردد، تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج، تنوع ژنتیکی گستردهای را آشکار کرد؛ نمونههای مناطق گرمسیری با وجود پراکندگی در بیش از ۴۰۰۰ کیلومتر، از نظر ژنتیکی مشابه به نظر میرسیدند، در حالی که گروههای مجزا و از نظر ژنتیکی متمایز دیگری، مانند نمونههای شمال غنا و جنوب بنین، ظاهر شدند.
این تجزیه و تحلیل نشان داد که یک جهش ژنتیکی که باعث مقاومت در برابر آفتکشها میشود، از دهه ۱۹۶۰ وجود داشته است، در حالی که جهشهای دیگر بعداً در نتیجه استفاده از آفتکشهای جدید پدیدار شدهاند که نشان دهنده تکامل سریع این گونه پشه است.
این مطالعه نشان میدهد که تکنیک «کنترل ژنتیکی» که با پشههای آنوفل گامبیا آزمایش شده است، با توجه به شباهت قابل توجه در اهداف ژنتیکی بین این دو گونه، میتواند برای آنوفل وانستوس نیز اعمال شود.
اظهارات کارشناسان
پروفسور چارلز وونجی از دانشگاه لیورپول گفت: «آنوفل فانستوس با وجود نقش محوریاش در انتقال مالاریا، مدتهاست که مورد غفلت قرار گرفته است و ما خوشحالیم که یافتههای ما به توسعه برنامههای کنترل مؤثرتر کمک خواهد کرد.»
دکتر مارا لوانیچاک از موسسه Wellcome Trusts افزود: «تنوع ژنتیکی پشهها چالشهای پیچیدهای را ایجاد میکند، اما درک عمیقتر از این تنوع میتواند به بهبود سیستمهای نظارتی و کاهش شیوع مالاریا کمک کند.»
این مطالعه در مجله ساینس منتشر شد.
منبع: ایندیپندنت