به گزارش مجله خبری نگار، یک نوع مرگ سلولی کنترل نشده - نکروز - ممکن است چیزی بیش از یک علامت بیماری باشد، بلکه یک مکانیسم کلیدی پیری است که میتوان از آن برای تغییر اساسی رویکردهای درمان بیماریهای مرتبط با سن و آمادهسازی برای ماموریتهای فضایی عمیق استفاده کرد. این نتیجهای است که دانشمندان دانشگاه کالج لندن، شرکت بیوتکنولوژی LinkGevity و آژانس فضایی اروپا (ESA) به آن رسیدهاند. این مطالعه در مجله Oncogene منتشر شده است.
برخلاف مرگ سلولی «برنامهریزیشده» که برای نوسازی بافت ضروری است، نکروز یک فرآیند آشفته و مخرب است. در طول نکروز، سلولها به معنای واقعی کلمه پاره میشوند، مواد سمی آزاد میکنند، باعث التهاب میشوند و به بافتهای اطراف آسیب میرسانند. تحقیقات نشان میدهد که نکروز صرفاً یک پیامد نیست، بلکه یکی از عوامل اصلی در انحطاط سیستمیک بدن است.
دکتر کارینا کرن، مدیرعامل LinkGevity و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «نکروز فقط پایان یک سلول نیست. بلکه آغاز یک واکنش زنجیرهای است که منجر به التهاب و بیماری مزمن میشود.»
کلسیم نقش محوری در نکروز ایفا میکند: وقتی تعادل مختل میشود، یونهای کلسیم به داخل سلول هجوم میآورند و باعث اتصال کوتاه آن میشوند. برخلاف آپوپتوز (مرگ سلولی برنامهریزیشده)، نکروز سلول را از درون تخریب میکند و سلولهای همسایه را "مسموم" میکند.
دکتر کیث سو از دانشگاه کالج لندن گفت: «وقتی سلولها میمیرند، این روند همیشه برای اطرافیانشان آرام نیست.»
محققان توجه ویژهای به آسیب کلیه دارند، جایی که نکروز میتواند یک "قاتل نامرئی" باشد. نارسایی کلیه اغلب نه از یک علت واحد، بلکه در نتیجه ترکیبی از عوامل - کمبود اکسیژن، التهاب و سموم - ایجاد میشود که همه آنها باعث نکروز میشوند.
دکتر سو تأکید کرد: «ما نمیتوانیم جلوی همه عوامل استرسزا را بگیریم، اما اگر در مرحله نکروز مداخله کنیم، مانند این است که کل فرآیند را متوقف کردهایم.»
این کشف همچنین پیامدهایی برای اکتشافات فضایی آینده دارد. جاذبه کم و قرار گرفتن در معرض تشعشعات، پیری و آسیب کلیوی را در فضانوردان تسریع میکند. نکروز ممکن است علت اصلی این پوسیدگی تسریع شده باشد.
پروفسور دامیان بیلی، رهبر گروه کاری علوم زیستی آژانس فضایی اروپا، افزود: «اگر بتوانیم نکروز را کنترل کنیم، نه تنها راه را برای طول عمر روی زمین، بلکه برای سفر ایمن به سیارات دیگر نیز هموار خواهیم کرد.»
دانشمندان اطمینان دارند که اگر نکروز - حتی به طور موقت - متوقف شود، آبشارهای مخرب میتوانند قطع شوند و بافتها فرصتی برای بهبودی داشته باشند.
دکتر کرن در پایان گفت: «ما فقط در مورد کند کردن روند پیری صحبت نمیکنیم، بلکه در مورد تحریک بازسازی صحبت میکنیم. این میتواند درک ما از پزشکی و زیستشناسی را متحول کند.»