به گزارش مجله خبری نگار، کوین دیبروین برای اولین بار پس از ترک منچسترسیتی در تابستان امسال به ورزشگاه اتحاد بازمیگشت و پس از استقبال گرمی که از او شد، روند بازی برای او شروع به خراب شدن کرد.
در آن منچستر سیتیِ سلطهگر، رهبر تیم کسی نبود جز کوین دیبروین، که با پاسهای دقیق، ضدحملات را فرماندهی میکرد و به طور بینقصی بین خطوط قرار میگرفت تا برای مهاجمان پاس گل بدهد. او گل سرسبد پروژه و تمدید قرارداد سرمربی در زمین بود، اما مصدومیتهای پیدرپی و سن بالایش باعث شد که حتی پیشنهاد تمدید قرارداد هم به او داده نشود.
حقیقت این است که کشاله ران این بازیکن بلژیکی چندین ماه است که او را آزار میدهد و در جریان افت شدید تیم در سال گذشته، او آنجا نبود تا کمکی کند. تابستان امسال، هیئت مدیره احساس کرد که پیشنهاد تمدید قرارداد سنگین به بازیکنی که اکنون وارد سی سالگی شده و به نظر میرسد تمام دستاوردهای قبلیاش فراموش شده است، گزینه خوبی نیست.
در آن زمان، کوین از اینکه نتوانسته بود ثابت کند هنوز برای تیمهای پایه آماده است، بسیار ناراحت بود و مجبور شد به ناپل برود، بیش از هر چیز دیگری ناراضی. با این حال، او سالهای زیادی را در منچستر گذرانده بود و پس از بازگشت به ورزشگاهی که در آن پیروز شده بود، در لحظات قبل از مسابقه به وضوح احساساتی بود، بیخبر از اینکه سرنوشت چه سرنوشت شومی را دقایقی بعد برایش رقم خواهد زد.
تغییر عجیب
او که پیش از این ستاره سری آ بوده و در چند روز اول مسابقات فوقالعاده ظاهر شده، تصور نمیشد وقتی جیووانی دی لورنزو به دلیل خطا روی هالند در حالی که رو به دروازه مرت بود، اخراج شد، دی بروین قربانی شود، اما آنتونیو کونته رمانتیسیسم را درک نمیکند و معتقد بود که لازم است تهاجمیترین هافبکی که در زمین داشت را قربانی کند.
دوربینهایی که مسابقه را پخش میکردند، تصویری از کوین را در حال گریه ثبت کردند که احتمالاً از روی درماندگی بود و مربی لچه پس از مسابقه توضیح داد که این یک تصمیم کاملاً ورزشی بوده و با توجه به شرایطی که در آن رخ داده، گرفتن آن بسیار دردناک بوده است. با این حال، این تصمیم در نهایت برای او نتیجهای نداشت، زیرا هالند و دوکو پیروزی را به منچسترسیتی هدیه دادند.
کوین دی بروین ۳۴ ساله، فصل گذشته در تمام رقابتها ۴۰ بازی برای منچسترسیتی انجام داد، ۸ گل زد و ۸ پاس گل داد.