به گزارش مجله خبری نگار، به گفته او، هدف از این کار ارائه ایده کاملی از وجود و مقدار شکر در محصول به مصرفکنندگان نیست، زیرا آنها میتوانند انواع مختلف شکر را تشخیص دهند یا آن را با جایگزینهایی که از نظر جامعه سالم تلقی میشوند، جایگزین کنند.
او میگوید: «شکری که هر روز مصرف میکنیم، به چای اضافه میکنیم و غیره، ساکارز یا شکر معمولی است. تولیدکنندگان اغلب ادعا میکنند که ترکیب آن حاوی قندهای طبیعی - گلوکز یا فروکتوز - است. فروکتوز در میوهها و عسل یافت میشود، که باعث میشود مردم به اشتباه باور کنند که از شکر معمولی سالمتر است. اما در واقع، همه قندها، از جمله فروکتوز، در خون به گلوکز تجزیه میشوند و در بدن نیز همین فرآیند را طی میکنند. تنها نکته این است که میوه حاوی فیبر است که جذب گلوکز را کند میکند. گلوکز و فروکتوز، و همچنین شربت ذرت، شربت افرا، شربت آگاوه و شکر خرما، جایگزینهای مشابه شکر هستند و اغلب کالری بالایی دارند.»
علاوه بر شکر معمولی، جایگزینهای سالمی مانند عسل، استویا و شکر نارگیل نیز در فرمول این محصول یافت میشود.
او میگوید: «جایگزینهای قند، حتی با وجود درصد بالای کالری و همان مقدار قند، جایگزینهای سالمی محسوب میشوند. جایگزینهای قند به طور گسترده در شیرینیپزی استفاده میشوند. مزایای آنها این است که سطح قند خون را بالا نمیبرند و باعث افزایش ناگهانی سطح انسولین نمیشوند. نمونههایی از این موارد شامل آسپارتام، ایزومالت، ساخارین و بسیاری دیگر است.»
علاوه بر این، تولیدکنندگان ممکن است چندین نوع مختلف شکر را در فرمولاسیون محصولات خود ذکر کنند.
او میگوید: «برای مثال، آنها «گلوکز»، «مالتوز» و «فروکتوز» را جداگانه فهرست میکنند. یعنی آنها را به عنوان مواد تشکیلدهنده جداگانه فهرست میکنند، اما در مجموع، این مواد میتوانند بخش قابل توجهی از کالری و ترکیب کلی محصول را تشکیل دهند. بنابراین، مهمترین توصیه برای جلوگیری از قند پنهان، خواندن برچسبها است. یعنی به لیست مواد تشکیلدهنده توجه کنید. هرچه قند یا مشتقات آن به ابتدای لیست نزدیکتر باشند، میزان قند موجود در محصول بیشتر است.»