به گزارش مجله خبری نگار، دایان کیتون، بازیگر برجسته و یکی از چهرههای ماندگار تاریخ سینما که با نقشهای خاطرهانگیز و سبک بیهمتای خود شناخته میشد، در سن ۷۹ سالگی چشم از جهان فروبست. خانواده کیتون روز شنبه خبر درگذشت او را اعلام کردند و بلافاصله سیل پیامهای تسلیت از سوی همکاران و هنرمندان مطرح هالیوود به سوی آنان روانه شد.
کیتون که با نقشآفرینیهای درخشان خود در فیلمهایی، چون «The Godfather» (۱۹۷۲)، «Annie Hall» (۱۹۷۷)، «Father of the Bride» و دهها اثر دیگر به شهرتی جهانی رسیده بود، نهفقط بهخاطر تواناییهای بازیگریاش، بلکه به دلیل شخصیت صمیمی، بیرقابت و واقعگرای خود، محبوب دل میلیونها نفر در سراسر جهان بود.
مری استینبرجن، همکار کیتون در «Book Club» (۲۰۱۸) و «Book Club: The Next Chapter» (۲۰۲۳)، در بیانیهای گفت:
«دایان جادو بود. هیچکس مانند او نبود و نخواهد بود. افتخار میکنم که دوستش بودم. عشق من تقدیم خانوادهاش. چه شگفتی بود او!»
رابرت دنیرو، همبازی کیتون در «The Godfather Part II» (۱۹۷۴)، نوشت:
«از شنیدن خبر درگذشت دایان بسیار ناراحت شدم. به او علاقهمند بودم و این خبر کاملاً غافلگیرم کرد. آرام بگیرد.»
بتی میدلر، همبازی کیتون در «The First Wives Club» (۱۹۹۶)، در اینستاگرام نوشت:
«برقآسا، زیبا، خارقالعاده و بیبدیل… دایان کیتون درگذشت. چقدر این خبر غمانگیز است. او بامزه، تماماً اصیل و فاقد هرگونه غل و غش یا رقابتجویی بود.»
مندی مور که در «Because I Said So» (۲۰۰۷) نقش دختر او را بازی کرده بود، نوشت:
«افتخار زندگیام بود که با یکی از قهرمانانم کار کنم و حتی چند ماه او را ‘مامان’ صدا کنم. انسان درخشانی بود و احساس میکنم همیشه باید در کنارمان میبود.»
استیو مارتین، همبازی کیتون در مجموعه «Father of the Bride»، خاطرهای بامزه از مصاحبهای مشترک با مارتین شورت منتشر کرد که کیتون در آن گفته بود: «شما هر دو احمقید!»
کیمبرلی ویلیامز-پیسلی، همبازی دیگر کیتون در همان مجموعه، نوشت:
«کار با دایان همیشه یکی از برجستهترین لحظات زندگیام خواهد بود. او بیهمتا بود.»
پل فیگ نیز در ایکس (توئیتر سابق) گفت:
«سربلندم از اینکه او را دوست خطاب میکردم. انسان خلاق و مهربانی بود که بهطور اتفاقی افسانه هالیوود نیز بود.»
بن استیلر در پستی نوشت:
«دایان کیتون، یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما، نماد سبک، شوخطبعی و کمدی. درخشان. چه انسان بزرگی.»
خواننده بلیندا کارلایل، که کیتون کارگردان دو موزیکویدیوی مشهورش («Heaven Is a Place on Earth» و «I Get Weak») بود، نوشت:
«مهربان، عجیب و شگفتانگیز بود. خوشبخت بودم که او را میشناختم.»
دایان کیتون با نام اصلی دایان هال در ۵ ژانویه ۱۹۴۶ در لسآنجلس به دنیا آمد. برای ادامه مسیر هنری به نیویورک رفت، در Neighborhood Playhouse آموزش دید و نخستین حضور خود در برادوی را بهعنوان جانشین در نمایش موزیکال «Hair» تجربه کرد.
در سال ۱۹۶۹ با نقشآفرینی در «Play It Again, Sam» ساخته وودی آلن، نامزد دریافت جایزه تونی شد. همکاری با آلن بعدها به فیلمهای مشترکی، چون «Annie Hall» (که برایش اسکار بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد)، «Manhattan» (۱۹۷۹)، «Radio Days» (۱۹۸۷) و «Hollywood Mavericks» (۱۹۹۰) انجامید.
نخستین نقش سینماییاش در «Lovers and Other Strangers» (۱۹۷۰) بود، اما شهرت بزرگش با نقش «کِی آدامز» در «The Godfather» (۱۹۷۲) شکل گرفت؛ نقشی که در قسمتهای دوم (۱۹۷۴) و سوم (۱۹۹۳) نیز تکرار شد.
دیگر آثار مهم او عبارتاند از:
Looking for Mr. Goodbar (۱۹۷۷)
Crimes of the Heart (۱۹۸۶)
Baby Boom (۱۹۸۷)
Father of the Bride (۱۹۹۱) و قسمت دوم
The First Wives Club (۱۹۹۶)
Marvin’s Room (۱۹۹۶)
Something’s Gotta Give (۲۰۰۳)
The Family Stone (۲۰۰۵)
Book Club (۲۰۱۸) و دنبالهاش
Mack & Rita (۲۰۲۲)
دایان کیتون بهعنوان بازیگری که مرزهای نقشآفرینی را با اصالت، شوخطبعی، و استایل منحصربهفردش جابهجا کرد، جایگاهی ویژه در حافظه سینما دارد. همکاران و دوستدارانش از او بهعنوان «کاملاً اصیل» و «بیهمتا» یاد میکنند — انسانی که همانطور که جلوی دوربین بود، در زندگی نیز زیست و عشق ورزید.