به گزارش مجله خبری نگار، در حالی که جنگها بیشتر بر جبهههای نظامی و آسیبدیدگان مستقیم متمرکز میشوند، سالمندان یکی از آسیبپذیرترین گروهها در این بحرانها هستند. کارشناسان بهداشت هشدار میدهند که نبود پروتکلهای مشخص درمانی و حمایتی برای سالخوردگان، میتواند فجایع انسانی خاموشی را در دل بحرانها رقم بزند.
با آغاز هر جنگی، تمرکز عمده سیاستگذاران و گروههای امدادی بر جابهجایی مردم، رسیدگی به مجروحان و تأمین امنیت اولیه است؛ اما آنچه اغلب نادیده گرفته میشود، نیازهای خاص سالمندان است؛ گروهی که با ضعف جسمانی، بیماریهای مزمن، و وابستگی به داروهای خاص، بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر قرار دارند.
پروتکلهای بهداشتی پیشنهادی برای سالمندان در شرایط جنگی شامل موارد زیر است:
ایجاد واحدهای درمانی تخصصی با امکانات تشخیص و داروهای مخصوص بیماریهای شایع سالمندان از جمله دیابت، فشار خون، مشکلات قلبی و زوال عقل.
در زمان بحران، دسترسی سریع به سابقه پزشکی افراد میتواند نجاتبخش باشد. استفاده از سامانههای سلامت دیجیتال برای ذخیره سوابق درمانی سالمندان به صورت سیار و قابل انتقال ضروری است.
در نبود کادر درمان، اعضای خانواده باید آموزشهای اولیه کمکهای اولیه، نحوه مدیریت داروها و رسیدگی به وضعیت روانی سالمندان را ببینند.
بستههای شخصیسازیشده حاوی داروهای مصرفی هر سالمند باید پیش از بحران آمادهسازی و در اختیار خانوادهها یا مراکز نگهداری قرار گیرد.
فشار روانی ناشی از جنگ، ترس، دلهره و تجربههای گذشته میتواند بحرانهای روانی جدی برای سالمندان ایجاد کند. ارائه خدمات مشاوره روانی و حمایت عاطفی بسیار ضروری است.
وسایلی، چون واکر، ویلچر، سمعک و عینک باید در بستههای امدادی گنجانده شوند، چرا که نبود این وسایل میتواند استقلال فردی سالمندان را از بین ببرد.
در هر بحران بشری، نادیدهگرفتن گروههای پرخطر از جمله سالمندان، هزینههایی سنگین به همراه دارد. طراحی و اجرای پروتکلهای ویژه برای این جمعیت، نه تنها ضرورت اخلاقی و انسانی دارد، بلکه اقدامی پیشگیرانه برای کاهش فشار بر نظام سلامت در آینده است.