به گزارش مجله خبری نگار، این تیم مطالعه خود را با تلاش برای درک چگونگی فرار سلولهای سرطانی از سیستم ایمنی آغاز کرد، که آنها را به ایدهای نوآورانه رساند: استفاده از همین رویکرد برای محافظت از سلولهای پانکراس که در موارد دیابت توسط بدن مورد حمله قرار میگیرند.
دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی به سلولهای بتا در پانکراس، سلولهای مسئول تولید انسولین، حمله میکند. علل آن ترکیبی از عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی است.
در طول این مطالعه، محققان بر روی یک مولکول قندی به نام اسید سیالیک تمرکز کردند که سلولهای سرطانی از آن برای پوشاندن خود و استتار از سیستم ایمنی استفاده میکنند و مانع از شناسایی آنها به عنوان عامل خارجی میشوند. محققان به جای استفاده از این مولکول برای محافظت از سلولهای سرطانی، ایده استفاده از آن را برای محافظت از سلولهای بتا در برابر خود تخریبی در دیابت بررسی کردند.
دکتر ویرجینیا شاپیرو، ایمونولوژیست ارشد این مطالعه، گفت: «این نتایج پتانسیل اصلاح سلولهای بتا را به گونهای نشان میدهد که آنها را کمتر در معرض پاسخ ایمنی قرار دهد، که میتواند راه را برای درمان طولانیمدت هموار کند.»
سالها پیش، شاپیرو و تیمش کشف کردند که آنزیمی به نام ST۸Sia۶ به سلولهای سرطانی کمک میکند تا اسید سیالیک تولید کنند و آنها را قادر میسازد تا از سیستم ایمنی پنهان شوند. این کشف جرقهای در این ایده ایجاد کرد: "چه میشود اگر بتوانیم از این آنزیم برای محافظت از سلولهای طبیعی بدن استفاده کنیم؟ "
این تیم ابتدا این فرضیه را در یک مدل مصنوعی دیابت آزمایش کرد و به نتایج امیدوارکنندهای دست یافت. سپس آنها به مدلهای پیشبالینی پیچیدهتری که پیشرفت طبیعی بیماری را در انسان تقلید میکنند، روی آوردند. در این مدلها، محققان سلولهای بتا را برای تولید آنزیم ST۸Sia۶ مهندسی کردند که به آنها اجازه میدهد خود را با یک لایه محافظ اسید سیالیک بپوشانند.
نتایج نشان داد که این سلولهای مهندسیشده توانستند در ۹۰ درصد موارد از ابتلا به دیابت نوع ۱ جلوگیری کنند. نکته مهم این است که سیستم ایمنی بدون اینکه کاملاً سرکوب شود، به انجام سایر عملکردهای خود ادامه داد.
جاستین چوی، دانشجوی دکترای پزشکی و یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح میدهد: «اگرچه سلولهای بتا از حمله جان سالم به در بردند، اما بقیهی سیستم ایمنی دستنخورده باقی ماند. ما مشاهده کردیم که فعالیت ایمنی در برابر سایر بیماریها همچنان باقی ماند، که نشان میدهد این آنزیم یک پاسخ تحمل ایمنی موضعی ایجاد میکند که فقط مختص سلولهای بتا است.»
این کشف، به ویژه با توجه به فقدان درمان قطعی برای دیابت نوع ۱، امیدوارکننده است.
با توجه به این موضوع، این تیم امیدوار است سلولهای بتای اصلاحشدهای را توسعه دهد که بدون نیاز به داروهای سرکوبکننده سیستم ایمنی قابل پیوند باشند و گزینههای درمانی آینده را بهبود بخشند.
این مطالعه در مجله تحقیقات بالینی منتشر شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس