علائم طولانی مدت کووید می‌تواند تا دو سال پس از عفونت ادامه داشته باشد

به گزارش مجله خبری نگار، حدود ۲۳٪ از افراد آلوده به SARS-CoV-۲ بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳، کووید-۱۹ طولانی‌مدت را تجربه کردند و بیش از نیمی از آنها به مدت دو سال علائم را داشتند. اینها یافته‌های اصلی مطالعه‌ای است که توسط ISGlobal با همکاری موسسه تحقیقاتی آلمانی Trias i Pujol (IGTP) به عنوان بخشی از پروژه اروپایی END-VOC انجام شده است.

طبق نتایج منتشر شده در BMC Medicine، خطر ابتلا به کووید طولانی مدت به عوامل مختلفی بستگی دارد.

پس از غلبه بر عفونت اولیه SARS-CoV-۲، برخی افراد به کووید طولانی مدت مبتلا می‌شوند. این بیماری با علائمی که حداقل به مدت سه ماه ادامه دارند، از جمله علائم تنفسی، عصبی، گوارشی یا علائم عمومی مانند خستگی و فرسودگی، بروز می‌کند. بیشتر مطالعات مربوط به کووید طولانی‌مدت در یک زمینه بالینی انجام شده است، که ممکن است تأثیر آن را بر جمعیت عمومی به طور کامل نشان ندهد.

مانولیس کوگوویناس، نویسنده‌ی اصلی مطالعه از ISGlobal، توضیح می‌دهد: «مطالعه‌ی هم‌گروهی مبتنی بر جمعیت به ما این امکان را داد تا میزان کووید بلندمدت را بهتر ارزیابی کنیم و عوامل خطر و محافظت‌کننده را شناسایی کنیم.»

این مطالعه بر اساس داده‌های ۲۷۶۴ بزرگسال از گروه COVICAT انجام شد، یک مطالعه مبتنی بر جمعیت که برای توصیف تأثیر این بیماری همه‌گیر بر سلامت جمعیت کاتالونیا طراحی شده است. شرکت‌کنندگان سه نظرسنجی را - در سال‌های ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ - تکمیل کردند و نمونه‌های خون و سوابق پزشکی خود را ارائه دادند.

ماریانا کاراچالیو، یکی از نویسندگان این مطالعه از ISGlobal، می‌گوید: «جنسیت زن، عفونت شدید کووید-۱۹ و وجود بیماری‌های مزمن مانند آسم، عوامل خطر واضحی هستند.»

او اضافه می‌کند: «علاوه بر این، ما مشاهده کردیم افرادی که قبل از واکسیناسیون چاق بودند و سطح آنتی‌بادی IgG بالایی داشتند، بیشتر احتمال داشت که به کووید طولانی‌مدت مبتلا شوند.» عامل اخیر ممکن است نشان‌دهنده‌ی بیش‌فعالی سیستم ایمنی پس از عفونت اولیه باشد که در برخی موارد ممکن است به تداوم علائم طولانی‌مدت کمک کند.

این تجزیه و تحلیل همچنین عوامل محافظتی را شناسایی کرد که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند. این موارد شامل واکسیناسیون قبل از ابتلا و یک سبک زندگی سالم که شامل فعالیت بدنی منظم و خواب کافی است، می‌شود.

علاوه بر این، خطر ابتلا در افرادی که پس از غالب شدن گونه‌ی اومیکرون آلوده شده بودند، کمتر بود. این امر را می‌توان با تمایل به خفیف‌تر بودن عفونت‌ها یا با مصونیت کلی بالاتر در برابر کووید-۱۹ توضیح داد.

بر اساس علائم گزارش شده توسط شرکت‌کنندگان و سوابق پزشکی آنها، محققان سه زیرگروه بالینی کووید طولانی‌مدت را شناسایی کردند.

آنها بر اساس اینکه آیا علائم عصبی و اسکلتی عضلانی، تنفسی یا شدید بودند و چندین اندام را درگیر می‌کردند، طبقه‌بندی شدند. علاوه بر این، محققان دریافتند که ۵۶ درصد از افراد مبتلا به کووید طولانی مدت، دو سال بعد نیز علائم را تجربه کردند.

جودیت گارسیا-ایمریچ، یکی از نویسندگان این مطالعه و از ISGlobal، می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از جمعیت به کووید بلندمدت مبتلا هستند که در برخی موارد بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می‌گذارد.»

او نتیجه می‌گیرد: «همکاری با سایر کشور‌ها کلید درک این موضوع خواهد بود که آیا می‌توان این نتایج را به سایر جمعیت‌ها تعمیم داد یا خیر.»

رافائل د سید، مدیر علمی GCAT در IGTP، می‌گوید: «در پنجمین سالگرد کووید-۱۹، پیشرفت‌های چشمگیری در درک این بیماری حاصل شده است. با این حال، همانطور که این مطالعه نشان می‌دهد، تأثیر این بیماری همه‌گیر بر سلامت روان، کار و کیفیت زندگی همچنان قابل توجه است. اگرچه این مطالعه گامی رو به جلو است، اما هنوز کار‌های زیادی برای درک کامل این بیماری نامرئی باید انجام شود.»