ماده‌ای که در قارچ‌ها کشف شده است می‌تواند زندگی بیماران پارکینسون را تغییر دهد!

به گزارش مجله خبری نگار، محققان بهبود قابل توجهی در خلق و خو، توانایی‌های ذهنی و حتی علائم حرکتی بیماران مشاهده کردند که تا هفته‌ها پس از خروج ماده از بدن آنها ادامه داشت.

سیلوسایبین پیش از این پتانسیل خود را در درمان افسردگی و اضطراب نشان داده است، که این امر تیم دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو را بر آن داشت تا بررسی کند که آیا ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز مفید باشد، گروهی که مرتباً اختلالات خلقی شدید را همراه با علائم حرکتی تجربه می‌کنند و اغلب به دارو‌های ضد افسردگی سنتی و سایر دارو‌ها پاسخ ضعیفی می‌دهند.

محققان دریافتند که درمان با سیلوسایبین باعث نشده است که شرکت‌کنندگان عوارض جانبی جدی را تجربه کنند یا علائم پارکینسون آنها را بدتر کند، و آنها بهبود قابل توجهی در خلق و خو، عملکرد شناختی و کنترل حرکتی گزارش کردند. نکته قابل توجه این است که این مزایا تا چند هفته پس از خروج سیلوسایبین از بدن آنها ادامه داشت.

شایان ذکر است که این اولین مطالعه از نوع خود است که به بررسی تأثیر مواد مخدر (توهم‌زاها) بر بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی می‌پردازد.

دکتر الن بردلی، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت که نتایج فراتر از همه انتظارات بود، به خصوص از آنجایی که مشکلات خلقی در بیماران پارکینسون بیش از خود علائم حرکتی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می‌گذارد و با کاهش سریعتر سلامت آنها مرتبط است.

این مطالعه شامل ۱۲ بیمار بود که دو دوز سیلوسایبین را به همراه جلسات روان‌درمانی فشرده دریافت کردند.

برای آزمایش ایمنی سیلوسایبین برای این بیماران، محققان به هفت مرد و پنج زن مبتلا به بیماری پارکینسون خفیف تا متوسط، دوز ۱۰ میلی‌گرمی و دو هفته بعد دوز بالاتر ۲۵ میلی‌گرمی دادند. بیماران جلسات روان‌درمانی را قبل و بعد از سیلوسایبین - در مجموع هشت جلسه - به پایان رساندند و از نظر تغییرات خلقی، شناختی و عملکرد حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

اگرچه برخی عوارض جانبی جزئی مانند اضطراب و حالت تهوع رخ داد، اما جدی نبودند. از همه مهم‌تر، این بهبود حتی پس از سه ماه آزمایش نیز ادامه داشت.

محققان معتقدند که این بهبود ممکن است به دلیل تأثیر مثبت سیلوسایبین بر خلق و خو باشد که در فعالیت حرکتی منعکس می‌شود، یا شاید به دلیل توانایی آن در کاهش التهاب و تحریک رشد سلول‌های مغزی باشد.

در حال حاضر یک مطالعه بزرگتر شامل ۱۰۰ بیمار برای بررسی بیشتر این فرضیه‌ها در حال انجام است.

دکتر جاشوا وولی، مدیر برنامه تحقیقاتی، تأیید می‌کند که این یافته‌ها افق‌های جدیدی را در درمان بیماری‌های مغزی باز می‌کنند، زیرا برای اولین بار، ممکن است ماده‌ای پیدا کنیم که نه تنها علائم را تسکین می‌دهد، بلکه ممکن است به مغز در ترمیم خود نیز کمک کند.

نتایج این مطالعه در مجله Neuropsychopharmacology، یکی از نشریات Nature، منتشر شده است.

منبع: scitechdaily