به گزارش مجله خبری نگار،ایجاد برخی تغییرات در رژیم غذایی میتواند مسکلاتی همچون درد شکم و نفخ، آروغ زدن و تولید گاز در سیستم گوارش را کاهش دهد.
در وهله نخست باید تاکید کرد که بسیاری از گازهای تولید شده در سیستم گوارش ماحصل فعل و انفعالات مواد غذایی و شیرههای گوارشی و باکتریهای موجود در سیستم گوارش انسان هستند. به گفته کارشناسان، پروبیوتیکها گونههای مختلفی دارند و معمولاً مصرف آنها بی خطر است، اما گاهی اوقات میتوانند عوارض جانبی ایجاد کنند.
این موضوع میتواند به دلیل فعالیت باکتریهای میزبان باشد یا در افراد مبتلا به بیماریهایی مانند سندرم روده کوتاه و بیماری التهابی روده IBD رخ دهد. بررسیهای انجام شده نشان میدهد برخی از این گونههای باکتری مانند لاکتوباسیلوس فرمنتی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس میتوانند اسیدلاکتیک تولید کنند.
پژوهشهای انجام شده نشان میدهد که رشد بیش از حد این گونههای لاکتوباسیلوس تولید اسید لاکتیک D را افزایش میدهد که این موضوع میتواند باعث بروز درد شکم و نفخ، آروغ زدن و تولید بیش از حد گاز شود.
دکتر ساتیش رائو، سرپرست این تیم تحقیقاتی درباره موضوع فوق گفت: زمانی که ما به بررسی دقیق این پدیده پرداختیم، متوجه شدیم که کلنیهای بزرگی از باکتریها در رودهی کوچک بیماران رشد میکنند و سطوح بالایی از اسید لاکتیک D که توسط باکتری لاکتوباسیلوس از تخمیر قند در غذای آنها تولید میشود در سیستم گوارش آنها وجود دارد. این اسید معمولا در اثر تخمیر کربوهیدراتهای هضم نشده توسط باکتریهای تولید کننده لاکتیک D در روده ایجاد میشود.
تجمع اسید لاکتیک D در خون میتواند به طور موقت باعث مسموم شدن سلولهای مغز شود که منجر به علائم عصبی مانند کندی گفتار، گیجی و آگاهی ضعیف از محیط میشود.
درمان این مشکل چندان دشوار نبوده و عبارت است از کاهش مواد تولید کننده اسید لاکتیک D مانند کربوهیدراتها و قند. در شرایط حاد و برای کاهش سطح باکتریهای ایجاد کننده گاز در سیستم گوارش میتوان زیر نظر پزشک و به طور کنترل شدهای از آنتی بیوتیکها استفاده کرد.
دکتر رائو در این رابطه گفت: پروبیوتیکها قرار است در روده بزرگ و نه روده کوچک یا معده کار کنند، بنابراین مشکلات حرکت آنها میتواند منجر به مشکلاتی در رسیدن باکتریهای پروبیوتیک به محل مناسب شود.
طیف گستردهای از مشکلات، از شرایطی مانند دیابت گرفته تا داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و مواد معدنی مانند آهن، میتواند حرکت این باکتریها را با اختلال مواجه کرده و احتمال ماندن طولانی مدت پروبیوتیکها در قسمت فوقانی روده را افزایش دهند.
شرح کامل این پژوهش و یافتههای به دست آمده از آن در مجله تخصصی Clinical and Translational Gastroenterology منتشر شده است.