چرا علاقه فزاینده‌ای به پرتاب ماهواره‌ها به مدار‌های بسیار پایین وجود دارد؟

والری کلیوشنیکوف، عضو آکادمی فضانوردی روسیه، خاطرنشان می‌کند که علاقه به پرتاب خوشه‌های ماهواره‌ای به مدار‌های پایین به دلیل سهولت استفاده و هزینه کمتر آنها است.

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، این ماهواره‌ها می‌توانند مشکلات سنتی ارتباطات، انتقال داده‌ها و سنجش از دور زمین را به طور قابل توجهی حل کنند.

او می‌گوید: "کاهش ارتفاع پرواز ماهواره‌ها از ۶۵۰ به ۱۶۰ کیلومتر باعث می‌شود رادار ۶۴ برابر و قطر دیافراگم نوری را به یک چهارم کاهش دهد تا به همان دقت تصویربرداری دست یابد. " قدرت تجهیزات فرستنده را می‌توان ۱۶ برابر کاهش داد.

او خاطرنشان می‌کند که در میان مزایای دیگر، هزینه کمتر پرتاب ماهواره‌ها به مدار، الزامات مقاومت در برابر تابش کمتر سختگیرانه برای قطعات الکترونیکی و حداقل تأخیر سیگنال است.

علاوه بر این، موقعیت زاویه‌ای ماهواره‌ها در چنین مدار‌هایی را می‌توان با جریان ورودی هوای باقیمانده اتمسفر تثبیت کرد. عملکرد ماهواره‌ها در مدار پایین تضمین می‌کند که آنها وارد لایه‌های متراکم جو می‌شوند و در عرض چند روز می‌سوزند.

"می توان با اطمینان پیش بینی کرد که در آینده نزدیک، سیستم‌های ماهواره‌ای با مدار بسیار پایین به مرحله تحقیقات آزمایشی پایان خواهند داد. قدرت‌های فضایی پیشرو در حال حاضر برای ایجاد سیستم‌های مداری چند ماهواره‌ای بسیار کم کار خواهند کرد.»

به گفته وی، مشکل اصلی در استقرار چندین صورت فلکی ماهواره با مدار‌های بسیار کم، نیاز به حفظ مداوم ارتفاع مداری ماهواره‌ها خواهد بود. برای جلوگیری از سوختن ماهواره در لایه‌های متراکم جو، سیستم پیشرانه آن باید به طور مداوم کار کند و از هوای اتمسفر باقیمانده می‌توان به عنوان سوخت استفاده کرد.

منبع: نووستی

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری