یک داروی ۱۰۰ ساله چشم انداز جدیدی در درمان سرطان می‌گشاید

به گزارش مجله خبری نگار، متاستاز یا متاستاز یکی از بزرگترین چالش‌ها در درمان سرطان است، به ویژه در مواردی مانند سرطان پستان که به دلیل توانایی گسترش به اندام‌های حیاتی مانند ریه‌ها و مغز، تهدید بزرگی برای زندگی بیماران محسوب می‌شود.

سلول‌های سرطانی که از طریق جریان خون مهاجرت می‌کنند نقش کلیدی در این گسترش دارند، زیرا ترکیب این سلول‌ها با هم احتمال تشکیل تومور‌های جدید در سایر مناطق بدن را افزایش می‌دهد.

در یک مطالعه اخیر، محققان شروع به بررسی راه‌هایی برای کاهش این خوشه‌ها کردند که می‌تواند به کاهش شیوع بیماری و افزایش اثربخشی درمان‌های مورد استفاده برای مبارزه با تومور‌ها کمک کند.

آزمایشات نشان داده‌اند که داروی قدیمی قلب دیگوکسین ممکن است با شکستن جمعیت سلول‌های سرطانی به جلوگیری از گسترش تومور‌های سرطانی به سایر قسمت‌های بدن کمک کند. با این حال، این تحقیق در مراحل اولیه خود است، بنابراین خیلی زود است که بگوییم آیا این در درمان سرطان‌های مختلف مانند سرطان پستان که پتانسیل گسترش یا کیستیک به سایر قسمت‌های بدن را دارد، مفید است یا خیر. سلول‌های سرطانی

مهاجر می‌توانند به اندام‌های حیاتی مانند مغز و ریه‌ها حمله کنند و درمان را دشوارتر کنند.

درمان‌های فعلی بر کشتن سلول‌های تومور تمرکز دارند، اما به طور خاص برای جلوگیری از انتقال به سایر اندام‌ها طراحی نشده‌اند.

سلول‌های سرطانی متاستاتیک (سلول‌های سرطانی که از تومور‌ها جدا شده و وارد جریان خون می‌شوند) جزء کلیدی انتقال هستند. این سلول‌ها در مقایسه با حرکت به تنهایی، احتمال بیشتری دارد که تومور‌های جدیدی را در سایر قسمت‌های بدن تشکیل دهند.

آزمایشات روی موش‌ها نشان داد که دارو‌هایی از جمله مهارکننده‌های Na+/K+ ATPase مانند دیگوکسین، که جریان ذرات باردار را در داخل و خارج سلول‌ها تغییر می‌دهند، شیوع سرطان پستان را کاهش می‌دهند و یک رویکرد جدید بالقوه برای کاهش انتقال را نشان می‌دهند.

بر اساس تحقیقات قبلی خود، تیم‌های علمی از دانشگاه بیرمنگام اکنون یک آزمایش بالینی انجام داده‌اند تا آزمایش کنند که آیا دیگوکسین می‌تواند خوشه‌های سلولی سرطانی را در زنان مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک کاهش دهد یا خیر.

محققان بر این باورند که دیگوکسین ممکن است در آینده به درمان‌های دیگر که تومور‌های اولیه را هدف قرار می‌دهند، سرطان‌هایی که هنوز گسترش نیافته‌اند، کمک کند.

دیگوکسین به عنوان یک داروی باستانی شناخته شده است که از قیف گیاه پشم و یا انگشت بکر استخراج شد (Digitalis lanata) در ۱۹۳۰. برای درمان نارسایی قلبی و ضربان قلب نامنظم استفاده می‌شود و با مسدود کردن پمپ‌های سدیم و پتاسیم در سلول‌های قلب کار می‌کند که منجر به انقباضات قوی‌تر قلب و کاهش ضربان قلب می‌شود.

محققان اکنون بر این باورند که دیگوکسین می‌تواند در درمان سرطان استفاده شود، زیرا با مهار پمپ‌های سدیم و پتاسیم در سلول‌های تومور، دیگوکسین باعث می‌شود سلول‌ها کلسیم بیشتری جذب کنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که سطح بالای کلسیم در سلول‌ها می‌تواند تشکیل پیوند‌های قوی بین سلول‌ها را مختل کند و باعث جدا شدن سلول‌ها از یکدیگر و تضعیف تجمع سلولی شود.

برای آزمایش اینکه آیا دیگوکسین می‌تواند خوشه‌های سلول‌های سرطانی را در بیماران انسانی مسدود کند یا خیر، آنها ۹ زن مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک را به کار گرفتند. شرکت کنندگان حداقل یکی از جمعیت سلول‌های سرطانی در گردش را هنگام بررسی داشتند.

در طول مطالعه، زنان روزانه به مدت هفت روز دیگوکسین مصرف کردند. برای ردیابی گسترش سلول‌های سرطانی، محققان نمونه خون شرکت کنندگان را قبل از درمان، دو ساعت پس از اولین دوز و سپس سه روز و هفت روز پس از شروع مطالعه جمع آوری کردند. محققان دریافتند که اندازه جمعیت سلول‌های سرطانی شرکت کنندگان پس از درمان به طور متوسط ۲.۲ سلول در هر استخر کاهش می‌یابد. میانگین خوشه‌ها قبل از درمان حاوی چهار سلول بودند. هیچ عارضه جانبی جدی برای درمان گزارش نشده است.

اگرچه این کارآزمایی نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داد، اما تاثیر درمان محدود بود. با این حال، محققان معتقدند که این درمان می‌تواند بخشی از استراتژی درمانی آینده به موازات سایر درمان‌های تومور‌های اولیه باشد و آنها قصد دارند مولکول‌های جدیدی را توسعه دهند که ممکن است در تجزیه جمعیت سلول‌های منتشر موثرتر باشند.

منبع: لایف‌ساینس