حالت تهوع یا اضطراب در کاهش اشتها تاثیر دارند!

به گزارش مجله خبری نگار،احساس سیری، حالت تهوع یا اضطراب همگی می‌توانند به کاهش اشتها کمک کنند. به تعویق انداختن خوردن وعده‌های غذایی نیز ممکن است راه طبیعی بدن برای جلوگیری از آسیب‌های اضافی و امکان بهبودی باشد.
سلول‌های عصبی ویژه در آمیگدال نقش تعیین کننده‌ای را ایفا می‌کنند. آمیگدال ناحیه‌ای از مغز است که در هنگام افزایش احساسات درگیر می‌شود. سلول‌های عصبی در هنگام تهوع فعال می‌شوند و سیگنال‌های سرکوب‌کننده اشتها را ایجاد می‌کنند. این یافته‌ها تنظیم پیچیده رفتار خوردن را نشان می‌دهند، زیرا از دست دادن اشتها در هنگام تهوع توسط مدار‌های متفاوتی نسبت به دوران سیری کنترل می‌شود.

یک امتحان، یک سفر با قایق در دریای آزاد یا شروع یک بیماری مسری در مهدکودک، همه یک چیز مشترک دارند: آن‌ها واقعاً می‌توانند معده ما را ناراحت کنند. استرس یا برخی عفونت‌ها می‌توانند باعث ایجاد احساس بیماری در ما شوند. منطقی به نظر می‌رسد که در این شرایط غذا نخوریم و منتظر باشیم تا وضعیت بهتر شود. در نتیجه حالت تهوع و کاهش اشتها معمولاً دست به دست هم می‌دهند. یا آیا تا به حال شده است احساس بیماری کنسد و همزمان تمایل به غذا خوردن داشته باشید؟

آنچه منطقی به نظر می‌رسد مکانیسم دفاعی سالم بدن ما است، اما ابتدا باید فعال شود. واضح است که مغز نقش اصلی را در این امر ایفا می‌کند، چون مرکز کنترل تعادل انرژی بدن است و رفتار خوردن را تنظیم می‌کند.

پس چگونه مغز وقتی احساس بیماری می‌کنیم مغز از خوردن غذا جلوگیری می‌کند؟ محققان دپارتمان رودیگر کلاین به بینش جدیدی در مورد این موضوع در موش‌ها دست یافته‌اند. آن‌ها روی آمیگدال تمرکز کردند که ناحیه‌ای از مغز است که احساسات و همچنین احساسات مربوط به غذا خوردن را تنظیم می‌کند. این ناحیه حاوی نورون‌هایی است که باعث تقویت غذا و مهار اشتها می‌شوند. به عنوان مثال، یک نوع سلول بازدارنده شناخته شده زمانی که ما سیر هستیم فعال می‌شود، اما نحوه عملکرد آن در مورد حالت تهوع به خوبی درک نشده است.

حالت تهوع سلول‌های عصبی را فعال می‌کند
ونیو دینگ، نویسنده اول این مطالعه، اکنون گروه سلولی دیگری را در آمیگدال کشف کرده است که تأثیر منفی بر اشتها دارد. برخلاف سلولی که قبلا شناخته شده بود، این سلول‌ها با سیری فعال نمی‌شوند، بلکه در هنگام احساس تهوع فعال می‌شوند.

هنگامی که محققان به‌طور مصنوعی سلول‌ها را فعال کردند، حتی موش‌های گرسنه نیز از خوردن دست کشیدند. برعکس، غیرفعال کردن سلول‌ها منجر به خوردن غذا در موش‌ها شد، حتی زمانی که احساس بیماری می‌کردند.

برای درک بهتر این که این نوع سلول چگونه عملکرد سرکوب کننده اشتها خود را اعمال می‌کند، محققان به دنبال این بودند که سلول‌ها اطلاعات خود را از کجا می‌گیرند و به کدام سلول‌ها و مناطق مغز می‌فرستند؟

جواب این بود که هنگامی که موش احساس بیماری می‌کند، این اطلاعات به مغز و در نهایت آمیگدال می‌رسد. در آنجا، سلول جدید فعال می‌شود و سیگنال‌های بازدارنده خود را به نواحی دوردست مغز از جمله هسته parabrachial که یک ناحیه در ساقه مغز است که اطلاعات زیادی در مورد وضعیت داخلی بدن دریافت می‌کند، ارسال می‌کند.

این یافته برخلاف مدار سلولی شناخته شده قبلی است که عمدتاً با سلول‌های همسایه در آمیگدال تعامل دارد و نشان می‌دهد که از دست دادن اشتها در هنگام سیری با از دست دادن اشتها در هنگام تهوع یکسان نیست. در مغز، سلول‌ها و مدار‌های مختلف مسئول این حالت هستند.

مطالعه جدید بینش‌های مهمی را در مورد چگونگی تنظیم رفتار غذا خوردن توسط مغز و آمیگدال ارائه می‌کند. این بینش پیش‌نیازی برای درک بهتر بسیاری از بیماری‌های مرتبط با رفتار‌های غذایی نامنظم در انسان است.