کارگردان ٨۴ ساله «مردن برای یک دلار» در سودای ساخت فیلم‌های بیشتر

به گزارش مجله خبری نگار، در اواسط ماه آوریل یکی از بزرگترین فیلمنامه‌نویسان آمریکا، جایزه سال ٢٠٢۴ «انجمن نویسندگان آمریکا، غرب» را (که مدت زمان زیادی است شایستگی‌اش را داشته) برای دستاورد‌های فیلمنامه‌نویسی دریافت می‌کند.

از اولین فیلمنامه‌ها برای دیگر کارگردانان، از جمله «گریز» سم پکینپا تا فیلم برجسته خودش «دوران مشقت» و فیلم‌های بعدی «راننده»، «سلحشوران»، «۴٨ ساعت» و «آتشی در خیابان‌ها»، هیل فیلم‌های پرمعنا و تأثیرگذاری ساخته است. قدرت نویسندگی او کمتر از کارگردانی نیست. کوئنتین تارانتینو گفته است «وقتی دوران مشقت را می‌خوانم، متوجه می‌شوم که فیلمنامه چطور باید نوشته شود.»

این جایزه به اعضایی تعلق می‌گیرد که ادبیات را در سینما توسعه داده و نقش برجسته‌ای در حرفه فیلمنامه‌نویسی داشته‌اند؛ و هیچ‌کس بهتر از هیل با این معیار‌ها مطابقت ندارد. کسی که فیلمنامه‌هایش نه تنها به خلق بهترین فیلم‌های ٥٠ سال اخیر ختم شده بلکه خواندن آن‌ها نیز لذت بخش بوده است؛ موضوعی که برای هیل از ابتدای کار بسیار مهم بوده است.

کارگردان و نویسنده «عملیات مرداب» که تصمیم دارد فیلمی نوآر بسازد به ایندی وایر گفت که از قبل در حال آماده‌شدن برای کارگردانی فیلمش بوده و می‌خواهد چند فیلم دیگر هم پس از آن بسازد.

«وقتی جایزه دستاورد تمام عمر را به تو می‌دهند، به نوعی لازم است بگویی، صبر کنید، هنوز تمام نشده و من هنوز کار می‌کنم. این جایزه همیشه به معنای پایان کار است. اما من دوست دارم به آینده نگاه کنم، نه گذشته. من خیلی بیشتر از آخرین کارم به فیلمنامه بعدی علاقمندم. آخرین فیلمم، «مردن برای یک دلار»، وسترن بود و اکنون به نوآر برمیگردم و امیدوارم فیلم‌های بیشتری بسازم.»

هیل همچون جرج لوکاس، فرانسیس فورد کاپولا، مارتین اسکورسیزی و استیون اسپیلبرگ در دهه ٧٠ فیلمسازی را شروع کرد، اما نام او کمتر شناخته شد و بیش از تمام هم‌دوره‌ای‌هایش دست‌کم گرفته شد. این در حالیست که او سینما را با ادبیات پیوند می‌دهد و الهام‌بخش نسلی از فیلمسازان بوده است. آنالیز آثار او موضوع بسیاری از ارزیابی‌ها، بازنگری‌ها، پژوهش‌های جامع نقادی و ویرایش رسانه‌ای بوده است.

تارانتینو، ادگار رایت، گیرمو دل تورو، نیکلاس ویندینگ رفن و شان بیکر همگی تایید کرده‌اند که هیل در سینمایشان تأثیرگذار بوده است.

توضیح چگونگی عملکرد سینمای او کار سختی است. آثار او سبکی خاص دارند، ولی ساده نیستند. تقریبا طرح کلی تمامی آثارش از فرمول وسترن پیروی می‌کنند، ولی بیشتر آن‌ها وسترن نیستند.