به گزارش مجله خبری نگار، حجت الاسلام قاضی عسکر تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی و رئیس هیئت امنای دانشگاه علوم قرآن و حدیث در آیین نکوداشت حجت الاسلام سیدمحمدباقر حجتی که با حضور جمعی از اساتید معارف کشور در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: در قرآن میخوانی «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُم»؛ یعنی گرامیترین شما نزد خداوند، با تقواترین شماست. ما با ارتباطی که با این عالم بزرگوار از نزدیک داشتیم، من شهادت میدهم که ایشان تمام ویژگیهای یک انسان متقی را واجد بوده و است. استاد حجتی از جهت دانش در سطح بسیار بالایی قرار دارند و در طول زندگانی ایشان خیلیها از علمشان بهره بردند.
وی افزود: ما دربارۀ مجاهدان در قرآن میخوانیم «.. فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقاعِدینَ دَرَجةً...»؛ یعنی خداوند کسانی را که با اموال و جانهایشان مجاهدت میکنند، بر آن کسانی که نشسته اند، از جهت درجه فضیلت بخشیده است. یا در روایتی داریم «مِدَادُ الْعُلَمَاءِ أفضلُ مِن دِمَاءِالشُّهَدَاءِ.» یعنی قلم علما برتر از قلم شهداست.
قاضی عسکر روحیۀ اخلاص را از ویژگیهای برجستۀ استاد حجتی دانست و گفت: در روایات داریم که «التَّوَاضُعُثَمَرَةُ الْعِلْمِ»؛ یعنی تواضع، میوۀ علم است. در طول دوران آشناییام با ایشان، این اخلاص در عمل را کاملاً مشاهده کردم. هیچ وقت به دنبال اینکه از کاری سودی ببرد و برای شهرت اجتماعی یا منفعت مادی استفاده کند، در وجود ایشان نبود. خداوند به ایشان توفیق داده از جهت اساتید، اساتیدی مثل ابوالقاسم گرجی و علامه شعرانی و شهید مطهری نعمت بزرگی داشته باشد. یا هم دورههای ایشان از نام آوران حوزه دانش هستند، مثل مرحوم الهی قمشهای و سید باقر سبزواری. اینها با هم مأنوس بودند
وی افزود: از نظر حلم و صبوری عجیب بود. دختر جوان ایشان از دار دنیا رفت. همسرشان از دنیا رفتند، اما این عالم بزرگوار در هر دو مصیبت بسیار صبوری نشان داد.
داشتن روحیۀ زهد از دیگر ویژگیهای استاد حجتی بود که حجت الاسلام قاضی عسکر به آن اشاره کرد و گفت: در حدیث میخوانیم «کَسْبُ الْعِلْمِ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا»؛ یعنی کسب علم (در گروی) زهد در دنیاست. بنده با ایشان رفت و آمد خانوادگی داشتیم و دیدم زندگی بسیار زاهدانهای دارند. اخلاق، اخلاق کریمانه بود. رعایت ادب و احترام به دیگران در ایشان بارز بود. هیچ وقت ندیدم در گفتگو با دیگران تندی کنند.