به گزارش مجله خبری نگار، مفسر مشهور، الکساندر الاگین، درباره پیروزی منچستر یونایتد در هفته پنجم لیگ برتر مقابل چلسی (۲:۱) اظهار نظر کرد.
«مسابقهای که همه با بیصبری فراوان منتظرش بودند (بهخصوص هواداران شیاطین سرخ)، به این امید که ببینند مرد سرسخت پرتغالی، که (به گفتهی خودش) حتی خود پاپ هم نمیتوانست او را متقاعد کند، چگونه از سقوطی که او و تیم افسانهایاش به دلیل انواع شرایطی که سالها پس از بازنشستگی شایستهی فرگی کبیر مانند گلولهی برفی روی هم انباشته شده بودند، در آن گرفتار شده بودند، بیرون خواهد آمد.»
بازی مقابل چلسی در اولدترافورد فقط انتظارات کسانی را برآورده کرد که رویای سه امتیاز برای تیم محبوبشان (البته منچستر یونایتد) به هر قیمتی را در سر میپروراندند. بله، درست است، "به هر قیمتی"، و به آن دست یافتند. البته، همه چیز مانند یک فیلم هالیوودی با فیلمنامهای بد پیش رفت: دقیقه چهارم، اخراج دروازهبان (کاملاً منصفانه)، بارانی مانند شلنگ آتشنشانی (چیزی دراماتیک در آن وجود دارد)، تعویضهای دیوانهوار انزو مارسکا - اولین بار در تاریخ لیگ برتر که او در ۲۰ دقیقه اول سه گل زده است - و سپس گلی که مدتها مورد بحث قرار خواهد گرفت - نه به عنوان یک تصمیم داوری که نه در زمین، بلکه در سکوت اتاق VAR در مرکز لندن گرفته شده است - بلکه به عنوان یک تصمیم ناعادلانه با استانداردهای صرفاً فوتبالی (میدانم جملهای بسیار بحثبرانگیز)؛ و میدانید چرا بحثبرانگیز است؟ چون کاملاً آن را باور نمیکنید (تصمیم). VAR انگلیسی در فصول اخیر خیلی زیاد خراب شده است، آنقدر که کل دنیای فوتبال از حماقت بریتانیاییها شگفتزده شده است.
اما نکته این نیست – یونایتد شایسته پیروزی بود، زیرا در نهایت یک گل بیشتر از حریف خود به ثمر رساند. بله، چلسی در اواسط هفته در رقابتهای اروپایی بازی میکرد و بله، آبیها بهترین مهاجم خود (پالمر) را با مصدومیتی که هنوز بهبود نیافته و در زمان نامناسبی رخ داده بود، در زمین اولدترافورد داشتند –، اما اینها مشکلات چلسی هستند. یونایتد چه ربطی به این موضوع دارد؟
آموریم میتواند برای مدتی نفس تازه کند. اما تا کی؟ بازی (به معنای واقعی کلمه) هنوز وجود ندارد. این واقعیت که برونو، به اجبار شرایط، برخلاف میل مربی، در پست همیشگیاش (نزدیکتر به حمله) بازی کرد، صرفاً تصمیم نویسندهی متن بازی بود.
یلاگین در کانال تلگرام خود نوشت: «ما شاهد فوتبال «مردانه» واقعی بودیم (مثل فوتبالهایی که در زمینهای خالی برگزار میشود، جایی که پنجاه کوپک میدهید و برنده جایزه بزرگ را میبرد). این بار، آموریم جایزه بزرگ را برد. مارسکا و «دار و دستهاش» زمین خوردند. اما به نظر من چلسی زمین خورد و بعد دوباره بلند میشوند و فرار میکنند. اما این پیروزی از نظر استراتژیک برای آموریم چه معنایی خواهد داشت؟ آیا واقعاً فقط یک استراحت در مسیر چوبه دار است؟»