به گزارش مجله خبری نگار، محمد ایمانی در یادداشتی در کانال تلگرام خود نوشت:
ارتش اسرائیل ظرف دو هفته اخیر، در حال خارج کردن گردان به گردانِ تیپهای مختلف خود از غزه بوده است. طی روزهای اخیر نیز خبرهایی در این باره منتشر شده، اما ضمنا ادعا میشود که خروج نیروها، برای انتقال به جبهه شمالی است.
برخی رسانههای غربی و عبری، چند هفته است احتمال حمله اسرائیل به لبنان (حزب الله) را مطرح میکنند. خروجی این گمانه زنی رسانهای آن است که خبر قطعی را پنهان کند و اصطلاحا بشوید و ببرد. این هم شکلی از «فرار به جلو» است.
خبر قطعی چیست؟ اعتراف عملی به شکست در غزه پس از ۴ ماه جنگ و جنایت نافرجام. ارتش اسرائیل در حالی مجبور به عقب نشینی شده که هیچ یک از اهداف اعلامی حمله به دست نیامده است.
شایعه و زمزمه حمله به لبنان، قرار است این شکست بزرگ را که تامیر پاردو رئیس اسبق سیا، آن را «شکست تاریخی» خوانده، به حاشیه براند و بپوشاند.
روزنامه عبری معاریو معتقد است: «فعالیت مجدد حماس در مناطق تحت تسلط نیروهای ارتش اسرائیل و کنترل مناطقی در شمال غزه، نگرانکننده و منجر به از بین رفتن تمامی دستاوردهاست».
روزنامه یدیعوت احارونوت تاکید کرده است: «با خروج شمار بیشتری از نیروهای ارتش، پیروزی در غزه هر لحظه دورتر میشود»؛ و روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال خبر میدهد: «۸۰ درصد تونلهای حماس همچنان سالم هستند».
شاید تحلیلگرانی بگویند نتانیاهو در وضعیت غرق شدن، حاضر است به هر کاری تن بدهد تا سقوط خود را به تاخیر بیندازد.
شاید! اما او بهتر از هر کس میداند ارتشی که از عهده غزه محاصره شده بر نیامد و آسیب دید و فرسوده شد، به طریق اولی نمیتواند با حزب الله که چند ده برابر قدرتمندتر و مجهز است، بجنگد. نشریه آلمانی اشپیگل اخیرا نوشت: «حزب الله میتواند کل اسرائیل را به تعطیلی بکشاند».
حمایت جانانه مقاومت یمن و عراق و لبنان از مقاومت مظلوم غزه، نه تنها در این چهار ماه کم نشد، بلکه شدت حملات به رژیم صهیونیستی و پایگاههای آمریکا در منطقه افزایش یافته و میتوان دو هفته اخیر را سیاهترین دوره جنگ برای رژیم صهیونیستی و آمریکا توصیف کرد.
همزمان، خبرهایی از تکاپوی حامیان اسرائیل و واسطههای منطقهای برای دو ماه آتش بس منتشر میشود. البته اسرائیل به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و به همین دلیل هم مقاومت فلسطین حاضر نیست مانند نوبت قبل، آتش بس پیشنهادی را بپذیرد.
اما هر چه هست، جبهه مقاومت در کف میدان، دست برتر را پیدا کرده و به نظر میرسد طرف عبری - غربی به دنبال آن است که با بی حیثیتی کمتری، به شکست نظامی، سیاسی و اقتصادی خود پایان دهد.