به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: یکی از اصول مهم اقتصادی محاسبه هزینه فایده تولید است به این معنا که باید سنجیده شود که آیا تولید یک محصول صرفه اقتصادی دارد یا اینکه هزینههای فردی و اجتماعی آن بیشتر از تولید آن است. در طول سالهای گذشته، اما توجه چندانی به این موضوع نشده است؛ بهطور مثال در حال حاضر بخش زیادی از صنایع آببر در مناطقی مستقر شدهاند که از نظر اقلیمی جزو مناطق خشک محسوب میشوند. در مورد کشاورزی هم همین رویه حاکم است و طرح مدونی برای اینکه چه محصولی در چه منطقه و چگونه باید تولید شود وجود ندارد.
تازهترین آمارها نشان میدهد امسال ۱.۵ میلیون تن سیب در آذربایجان غربی تولید شده است که از این میزان یک میلیون تن سیب در حال فاسد شدن است. درحالیکه طبق آمارها برای تولید این میزان محصول معادل یکسوم حجم فعلی دریاچه ارومیه آب مصرف شده است.
وضع عوارض ۴۰۰ میلیون تومانی صادرات روی هر کانتینر توسط کشورهای همسایه در کنار زمان زیاد معطلی در وسایل حمل بار که به کاهش کیفیت محصول ختم می شود، سبب شد تا مشتریای برای سیب پیدا نشود و محصول کشاورزان روی دستشان بماند. مطابق محاسبات مؤسسه تحقیقات آب برای تولید یک میلیون تن سیب باید سالانه ۲۷۰ میلیون مترمکعب آب به سمت باغات رها شود که با این حجم آب میتوان طی ۱۰ سال دریاچه ارومیه را احیاکرد.