تشنج و صرع باهم تفاوت دارند!

به گزارش مجله خبری نگار،یک فلوشیپ صرع و نوار مغزی گفت: تشنج و صرع با یکدیگر فرق دارند و لزوما هر فردی که تشنج می‌کند صرع ندارد.
بهنام صفرپور، فلوشیپ صرع و نوار مغزی در رادیو سلامت، با بیان اینکه تشنج بیماری است که به اشکال مختلف خودش را نشان می‌دهد، افزود: که به صورت کانونی است و با حفظ سطح هوشیاری یا کاهش سطح هوشیاری است؛ اما در بیماری صرع، فرد، دو نوبت تشنج باید داشته باشد، البته این تشنج ناشی از یک چیز حاد نیست.

او ادامه داد: اگر با ام آر‌ای و آزمایش‌هایی که پزشکان انجام می‌دهند، اگر تشخیص دهیم که احتمال تشنج تا چند سال آینده، بالای ۶۰ درصد است، تشخیص بیماری صرع به بیمار خواهیم داد.

این فلوشیپ صرع و نوار مغزی در ادامه به علل بیماری صرع اشاره و بیان کرد: بیماری صرع علت‌های مختلفی دارد که یک از مهم‌ترین آن، علت ساختاری مغز است. به گونه‌ای که، اختلالات تکاملی مغز گاهی اوقات ممکن است رخ دهد و فرد را دچار صرع کند.

او با بیان اینکه، از دوران جنینی، نورون‌ها و سلول‌های عصبی، تمایز پیدا می‌کنند و می‌خواهند مهاجرت کنند، گفت: ممکن است آن مهاجرت، به خوبی صورت نگیرد و یک بافت غیرطبیعی شکل بگیرد و فرد را دچار تشج کند.

صفرپور ضایعاتِ عروقِ مغز و تومور‌ها را جزء اختلالات ساختاری مغز دانست و افزود: ممکن است اختلال ساختاری به صورتی باشد که بیمار دچار یک تورما و ضربه مغزی شده باشد و این آسیب مغزی، بعد‌ها فرد را دچار تشنج کند.

این فلوشیپ صرع و نوار مغزی با بیان اینکه، اختلالات متابولیک نیز می‌توانند باعث تشنج شوند، ادامه داد: اختلالات ژنتیکی، عفونت‌های مغزی، مننژیت‌ها نیز باعث تشنج می‌شوند و اختلالات اوتومیوم، علتِ رایج صرع است.

وی با بیان اینکه، امکان تشخیص بیماری صرع در دوران کودکی وجود ندارد، گفت: علت بیماری صرع، با توجه به سن در افراد می‌تواند متفاوت باشد. به طور نمونه، در نوزادی که روز اول دچار تشنج می‌شود ممکن است علت آن، افت قند خون یا افت کلسیم باشد.

صفرپور ادامه داد: بعضی از تشنج ها، به دوران کودکی اختصاص دارد، به ویژه علت ژنتیک یا اختلالات تکاملی مغز؛ در دوران جوانی نیز علت ژنتیک یا حوادث مغزی می‌تواند عامل تشنج باشد. در افرادی بالای ۵۰ سال نیز حوادث عروقی مغز همچون سکته مغزی شایع‌ترین علت تشنج است.

وی، بیماری صرع را یک بیماری مزمن دانست و افزود: همیشه به بیمار می‌گوییم که دستورات پزشک معالج را درباره دارو‌ها رعایت کند. ریزفاکتور‌هایی از قبیل بی خوابی، استرس، خستگی، گشنگی، استفاده طولانی مدت از گوشی و موبایل، الکل، سیگار و قلیون که باعث تشنج می‌شود را حتما رعایت کنند.

این فلوشیپ صرع و نوار مغزی با تاکید بر اینکه، معمولا ۷۰ درصد از بیماران با داروی ضدتشنج، حملاتشان کنترل می‌شود، گفت: امکان دارد بعضی از بیماران، به مدت دو تا چهار سال حمله تشنجی نداشته باشند و پزشک با توجه به نوار مغزی و تغییراتی که رخ داده است تصمیم بگیرد، داروی ضد تشنج را برای بیمار، قطع کند.

وی ادامه داد: ۳۰ درصد از بیماران ما علی رغم استفاده از داروی ضدتشنج، تسنج شان خوب نمی‌شود و صرع آن مقاوم است، که این افراد کاندیدای جراحی مغزی هستند و جراحی صرع در بعضی ضایعات مغزی تا ۷۰ درصد می‌تواند بیمار را از تشنج رها کند.

صفرپور با بیان اینکه اگر با فردی مواجه شدیم که دچار حمله صرع و تشنج شده است باید آگاه باشیم تا چه کار‌هایی انجام دهیم، گفت: با توجه به اینکه فردی که دچار حمله صرع و تسنج می‌شود، فک و دهان او، قفل می‌شود، متاسفانه همراهان بیمار تلاش می‌کنند تا دهان بیمار را باز کنند که این اقدام را به هیچ وجه توصیه نمی‌کنیم؛ چون آنقدر شدتِ قفل شدن فک زیاد است که امکان دارد بیمار آسیب ببیند.

وی ادامه داد: دور بیمار، شلوغ نباشد. برای اینکه ترشحات معده وارد ریه نشود و بیمار مشکل عفونت ریه و تنفسی برایش پیش نیاید، او را به پهلوی سمت چپ بخوابانید.

این فلوشیپ صرع و نوار مغزی با بیان اینکه اکثرا تشنج‌ها یک تا دو دقیقه طول می‌کشد، اظهارداشت: بعد از ۲ دقیقه، کاهش سطح هوشیاری به مدت ۵ الی ۱۰ دقیقه داریم و فرد سپس به هوش می‌آید. مهم‌ترین مساله این است که همراهان بیمار حواسشان باشد که بیمار دچار آسیب نشود و سریعا با اورژانس تماس بگیرند تا اقدامات اولیه برای بیمار انجام شود.