وضعیت نگران‌کننده آلودگی به میکروپلاستیک‌ها حتی برای جنین

به گزارش مجله خبری نگار،پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir):
براساس مقاله منتشرشده در Environment International، محققان دانشگاه هاوایی و دانشگاه فدرال آلاگواس برزیل، ۳۰ جفت جنین اهداشده به مخزن نمونه‌های تولیدمثلی هاوایی را بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۲۱ تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها متوجه شدند که آلودگی به پلاستیک در طول زمان به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است.

در سال ۲۰۰۶، تنها شش جفت جنین از هر ۱۰ نمونه اهدایی حاوی میکروپلاستیک بودند. تا سال ۲۰۱۳، از هر ده جفت، ۹ جفت آلوده بودند. در سال ۲۰۲۱، هر یک از ۱۰ جفت مورد بررسی آلودگی پلاستیکی را نشان دادند و اندازه ذرات میکروپلاستیک بزرگ‌تر از همیشه بود.

وضعیت نگران‌کننده آلودگی به میکروپلاستیک‌ها

متخصصان می‌گویند پلاستیک ممکن است در غذایی که می‌خوریم شناور باشد یا در هوا آن را استنشاق کنیم. پلاستیک‌های میکروسکوپی از طریق مایعات و غذا‌ها یا ریه‌های ما به بدن راه پیدا می‌کنند. روده آن‌ها را جذب می‌کند و سپس از طریق جریان خون در بدن به حرکت در‌می‌آیند و در دوران بارداری، در جفت جنین جمع می‌شوند. البته هنوز محققان نمی‌دانند که وقتی میکروپلاستیک‌ها از جفت عبور می‌کنند، آیا می‌توانند از طریق بند ناف به نوزاد برسند یا خیر.

درحال‌حاضر اجتناب از قرارگرفتن در معرض میکروپلاستیک‌ها غیرممکن به‌نظر می‌رسد و تأثیر آن بر سلامتانسان تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. براساس برخی تخمین‌ها، هر فرد به‌طور متوسط حدود یک کارت بانکی پلاستیکی را در هفته استنشاق می‌کند که برخی از قطعات آن ممکن است در عمق ریه‌ها باقی بماند.

قطعات ریز در آب آشامیدنی و غذا نیز وجود دارد و براساس تحقیقات اولیه روی موش‌ها، به‌نظر می‌رسد که این آلاینده‌ها می‌توانند به تمام اندام‌های بدن جوندگان نفوذ کنند. سایر مطالعات اخیر روی انسان، میکروپلاستیک‌ها را شناور در شیر مادر و مدفوع نوزادان یافته‌اند

درحالی‌که اثرات حضور پلاستیک در جفت جنین ناشناخته است، آزمایش‌های اولیه روی موش‌ها نشان می‌دهد که میکرو و نانو پلاستیک‌ها پتانسیل ایجاد اختلال در رشد مغز جنین را دارند که به‌نوبه‌خود ممکن است باعث پیامد‌های رشد عصبی نامطلوب شود.

البته از آنجایی که پژوهش اخیر در هاوایی انجام شده است، نمی‌توان نتایج آن را به تمام نقاط جهان تعمیم داد. مردم جزایر هاوایی تمایل دارند غذا‌های دریایی بیشتری مصرف کنند که به‌شدت در معرض آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس آرام قرار دارند؛ همچنین ساکنان مکان‌های دورافتاده به‌طور کلی بیشتر از پلاستیک‌های یک‌بارمصرف استفاده می‌کنند.