به گزارش مجله خبری نگار،دیابت یا بیماری قند، بیماری مزمنی است که در سراسر دنیا و در تمام سنین مشاهده میشود و انواع گوناگونی دارد، اما در صورتی که آن را بشناسیم و به دنبال درمان آن بر آئیم کنترل میشود و مشکلات عمدهای ایجاد نمیکند.
از جمله مشکلات شایع که سلامت روان و همچنین درمان موثر بیماران مبتلا به دیابت را به خطر میاندازد، موضوع انکار است. آگاهی از این مسایل و روش برخورد با آن نه تنها برای بیماران بلکه برای خانواده بیماران مبتلا به دیابت ضروری است. اکثر افراد وقتی متوجه میشوند که به دیابت مبتلا شده اند، آن را انکار میکنند و میگویند: «من آن را باور نمیکنم. باید اشتباهی شده باشد.»
باید بدانیم انکار یک راه برای مقابله با اخبار بد است و این واکنش ممکن است بارها تکرار شود. انکار اینکه دیابت جدی است، باعث میشود نتوانیم از خود مراقبت کنیم.
علایم انکار:
اغلب بیماران با بیان جملههای زیر بیماری خود را انکار میکنند:
این بیماری آسیب جدی به من نمیرساند.
بیماری خودبه خود خوب میشود.
بعد به پزشک مراجعه میکنم.
بیماری من جدی نیست.
با خوردن قرص درمان میشوم.
نمیتوانم خانواده را مجبور به تغییر برنامه غذایی کنم.
نیازی به انجام تست قند ندارم و از حالات خود متوجه میشوم که مشکلی ندارم.
توجه داشته باشید: از آنجا که انکار میتواند بخشی از انجام مراقبتها را مختل کند، خطرناک است. انکار ممکن است به سلامت فرد آسیب برساند.
راههای مقابله با انکار:
واقعیت پذیر باشید و بپذیرید این بیماری هست.
بدانید برای رسیدن به پذیرش بیماری خود به زمان نیاز دارید.
مهارت مدیریت استرس را فرا بگیرید.
مهارت حل مساله را یاد بگیرید.
برنامهای منظم برای مراقبت از خود داشته باشید.
اگر متوجه شدید برخی از بخشهای مراقبتی را نمیتوانید انجام دهید، از دیگران کمک بخواهید.
اگر با برنامه غذایی خود مشکل دارید، با یک متخصص تغذیه مشورت کنید. چرا که با هم میتوانید راه حلی برای این مشکل پیدا کنید.
خانواده را با خود همراه کنید و به آنها بگویید چگونه میتوانند به شما کمک کنند.
به دوستان و خانواده خود درباره مراقبتهای پزشکی اطلاعات دهید.
در صورتی که نتوانید با انکار خود کنار بیایید، میتوانید از روانشناسان مستقر در مراکز خدمات جامع سلامت مشاوره رایگان دریافت کنید.