فصل سرما و آغاز تراژدی تکراری کوهنورد

به گزارش مجله خبری نگار، شروع فصل سرما برای رشته ورزشی کوهنوردی و ورزشکاران و علاقه‌مندان به این رشته مهیج ورزشی اگرچه با هیجانات فراوانی همراه است، اما سردرگمی و بلاتکلیفی که سال‌ها است صعود کوهنوردان را درگیر خود کرده است، موجب شده تا هر سال به رغم تمامی هشدار‌ها و پیش‌بینی‌هایی که انجام می‌شود بازهم شاهد وقوع تلفات و کشته شده‌هایی باشیم که در ارتفاعات و صعود به قله‌های نام‌آشنای کشورمان درگیر بلایای طبیعی و حوادثی می‌شوند که ما در سایر نقاط دنیا به ندرت شاهد وقوع اینچنین اتفاق‌های تلخ و تأسف‌برانگیزی هستیم.

بدتر از این اتفاقات تلخ و تأثر‌برانگیز که سالانه شاهد وقوع تعداد زیادی از آن در صعود‌های مختلف ورزشی هستیم، گردن نگرفتن تلفاتی است که بواسطه عدم سازماندهی درست و توجیه نشدن درست و حسابی کوهنوردان در صعود‌های مختلف است.

با توجه به تجربیات تلخ متعددی که سال‌هاست شاهدش هستیم، به جرأت می‌توان مدعی شد که کوهنوردی در کشورمان رشته‌ای سازماندهی نشده است که نیاز به همکاری و اقدام مشترک ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف دارد.

کوهنوردی یکی از ورزش‌هایی است که در سال‌های اخیر خیلی مورد توجه قرار گرفته است و علاقه‌مندان زیادی در قالب گروه‌ها یا باشگاه‌های مختلف، صعود به ارتفاعات را تجربه می‌کنند.

با فرا رسیدن فصل زمستان و علاقه کوهنوردان به صعود در این فصل حوادث مربوط به آن هم افزایش پیدا می‌کند و هر ساله تعدادی از هموطنان‌مان یا در گروه‌ها و دسته‌بندی‌های ورزشی و یا به صورت غیر‌حرفه‌ای و عمومی در رشته کوه‌های نام‌آشنای موجود در کشورمان به‌خاطر همین سوء‌مدیریت و بلاتکلیفی در صعود‌های خود به قله‌های مرتفع کشته می‌شوند. در‌ست مثل مورد مشابهی که به تازگی موجب شد تا با شروع فصل سرما و یخبندان در ارتفاعات باعث کشته شدن پنج کوهنورد کشورمان در ارتفاعات اشتران‌کوه به دلیل ریزش بهمن شود! در آفریقا کوهی به اسم کلیمانجارو داریم که بسیار زیبا و مهم است.

به همین دلیل دولت تانزانیا با همکاری یونسکو از آن حفاظت می‌کنند، اما آیا برای کوه‌های معروف ما مثل دماوند، سبلان و علم‌کوه چنین برنامه‌ای وجود دارد؟ بودجه، نفر و از همه مهمتر اراده‌ای برای این کار وجود ندارد. این اراده باید از سمت مسئولان بالا مثل وزرا، نماینده‌های مجلس و سازمان‌ها بیاید.

ذبیح‌الله حمیدی، مؤسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت با بیان اینکه کوهنوردانی که به اشتران‌کوه رفتند، کوهنوردان خوبی بودند که چنین صعودی داشتند، در این خصوص می‌گوید: «چنین موضوعی یک اندوه و تراژدی در ورزش ماست و هر چند وقت یکبار به صورت تکراری اتفاق می‌افتد. یک کوهنورد معروف به اسم رینهولد مسنر می‌گوید، کوهنوردی جدی آن است که خطر مرگ در آن باشد، اما هیچ‌کس برای مردن به کوه نمی‌رود.»

حمیدی به اقبال عمومی از این رشته و لزوم آموزش کوهنوردی اشاره می‌کند و در این خصوص معتقد است: «کوهنوردی در چند سال اخیر خیلی مورد اقبال مردم بویژه نسل جوان قرار گرفته است و باشگاه‌ها باید به آن‌ها آموزش بدهند، اما باشگاه‌ها به دلیل عدم حمایت ارگان‌ها محدودیت‌های زیادی دارند و تعدادشان هم کم است. به همین دلیل نمی‌توانند آموزش‌های خود را به شکل مناسب به جامعه کوهنوردی انتقال بدهند. قبول داشته باشیم یا نه، حقیقت تلخ این است که این ورزش مهیج و زیبا به حال خود رها شده است! بخش‌های مختلفی مثل وزارت ورزش، هلال احمر، فدراسیون کوهنوردی و استاندار و بخشدار نقش دارند و کسی گردن نمی‌گیرد؛ بنابراین باید بخش‌ها و سازمان‌هایی تشکیل شود که نگهدارنده کوه‌ها و افرادی باشند که به کوه می‌روند.»