جای خالی نشان‌های تجاری بین المللی در صنایع ایران

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: میزان موفقیت و گستردگی بروز و ظهور نشان‌های تجاری (برند) در اقتصاد کشور‌ها یک علامت از شدت و ضعف اقتصاد‌ها می‌تواند تلقی شود، آن چنان که می‌توان مشاهده کرد بسیاری از اقتصاد‌های پیشرفته جهان امروز دارای نشان‌های تجاری با شهرت جهانی و بین المللی هستند، مانند سونی (ژاپن)؛ زیمنس (آلمان)، اپل (آمریکا)، سامسونگ (کره جنوبی)، هیتاچی (ایتالیا) و... که امروزه به قدری شهرت یافته اند که در هر کشوری می‌توان محصولات آن‌ها را دید و گاهی حتی بچه‌ها نیز آن‌ها را می‌شناسند. اما این شهرت و گستردگی تولید و صادرات آن‌ها به نقاط مختلف جهان که موجب ایجاد و حفظ نشان‌های تجاری است، به پشتوانه‌ای قوی نیاز دارد؛ پشتوانه‌ای به قوت تمام اقتصاد کشور صاحب همان نشان تجاری که توانسته بستری را فراهم کند که آن نشان تجاری از یک شرکت کوچک به گستره یک شهر یا استان رشد کند و با ایجاد حمایت‌های هوشمند و هدفمند تبدیل به یک شرکت عظیم بین المللی با صادراتی چندمیلیارد دلاری شود.

بستری که این نشان‌های تجاری در آن‌ها رشد و توسعه یافته اند و نحوه رشد آن‌ها اهمیت زیادی دارد و شاید بتوان این معادله و گفتمان را درست دانست که هرچه کشور صنعتی‌تر باشد، نشان‌های تجاری مشهورتر و با صادرات بیشتری دارد. البته تنوع این نشان‌های تجاری نیز اهمیت دیگری دارد و گاهی برخی از کشور‌ها به قدری دراین زمینه سرآمد هستند که در هر رشته‌ای از صنایع نظیر خودروسازی، صنایع الکترونیک، مواد غذایی، محصولات سلولزی، پتروشیمی، فولاد وصنایع فلزی و ... دارای یک یا چند نشان تجاری مشهور هستند و همین عامل موجب افزایش تراز تجاری این کشور‌ها به ویژه در بخش صنعت می‌شود.

با این حال اخیرا در خبر‌ها داشتیم که بخش صنعت ایران دارای تراز تجاری منفی ۳۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلاری است که همین مسئله از یک سو خود علت و از سوی دیگر معلول نداشتن نشان‌های تجاری بین المللی در صنایع ایران است، نکته‌ای که باید وزارت صمت بیشتر مورد توجه قرار دهد.