به گزارش مجله خبری نگار، سقوط جایگاه ایران و کاهش کمی و کیفی مدالهای ایران یک تلنگر بود که نشان داد ورزش ایران تا چه اندازه در ۴ سال اخیر پسرفت داشته، اما تنها دستاورد هانگژو تنها ناکامی نبود. در دل همین پسرفت نشانههایی امیدوارکننده وجود داشت. بیتردید مهمترین نقطه روشن ورزش ایران در هانگژو، زنان بودند. آنها که در دل تمامی ناامیدیها، نقطه دلگرمکننده و روشن کاروان ایران بودند. آنها که در این دوره پرچم ورزش ایران را در خاور دور بالا بردند.
سهم زنان از کاروان ورزش ایران ۷۶ ورزشکار بود. اگرچه دختران ایران در این دوره از رقابتها موفق به کسب مدال طلا نشدند، اما روند صعودی در مدالآوری داشتند. کنایهآمیز اینکه آغاز و پایان کار کاروان ایران در بازیهای آسیایی با مدالآوری زنان همراه بود تا شیرزنان ایرانی آغاز و پایان ورزش ایران در هانگژو باشند. اولین مدال را تیم روئینگ دونفره سنگینوزن زنان با ترکیب مهسا جاور و زینب نوروزی به رنگ نقره کسب کردند و آخرین مدال را هم سارا بهمنیار در کاراته به رنگ برنز به دست آورد.
در این دوره از رقابتها دختران ایران طلایی نشدند، اما ۷ مدال نقره و ۱۱ مدال برنز کسب کردند و سهم دختران ایرانی از سکوی مدالی ایران در بازیهای آسیایی هانگژو ۳۱ درصد بود. از سوی دیگر سهم تاریخسازی دختران ایران در هانگژو از مردان بیشتر بود. فرانک پرتوآذر در دوچرخهسواری کوهستان شاهکار کرد و نخستین مدال تاریخ دوچرخه سواری زنان را به سینه زد. طعنهآمیز اینکه در بخش مردان در دوچرخهسواری ناکام بودیم تا ارزش کار پرتوآذر بیشتر به چشم بیاید. در اسکیت علاوه بر یک نقره خوشرنگ و نوبرانه توسط ترانه احمدی در فریاستایل، رکورد جهانی این رشته توسط رومینا سالک شکسته شد تا شاهد یک تاریخسازی دیگر باشیم. در هانگژو در بخش اولینها نیز دختران جلودار بودند؛ در کوراش دنیا آقایی و در اسکیت ترانه احمدی نخستین مدالهای زنان را در این دو رشته کسب کردند.
درخشش زنان در بازیهای آسیایی هانگژو ثابت میکند که در این حوزه تا چه اندازه جلو رفتهایم و موفق هستیم و افق تا چه اندازه روشن است. موفقیت زنان با وجود همه محرومیتها و کمبودها و مشکلات نشان میدهد که ورزش زنان ظرفیت سرمایهگذاری و توجه بیشتر را دارد و میتواند در صورت نگاه خریدارانهتر و مسئولانهتر تا چه اندازه موفقتر باشد.