به گزارش مجله خبری نگار، امروز هم دلایل زیادی وجود دارد و در آینده هم همین خواهد بود. به سختی میتوان فهرستی از مقاصد جذاب گردشگری در دنیا را تهیه کرد که ایران در آن نباشد. جغرافیا، تاریخ، فرهنگ، مردم، معماری و سنتهای ایران، چیزهایی نیستند که میراث بشر بتواند نادیده شان بگیرد؛ کمااینکه نادیده نگرفته و سابقه کشف و دیدن این سرزمین و مردمانش، همیشه بخشی از فرهنگ عامه جهانی بوده است.
اما ایران، این روزها دیگر فقط سرزمین کشفشدنی برای اروپاییها نیست؛ در طول تاریخ بیشتر روایتهای غربیهایی که به ایران آمدهاند و آن را کشف کردهاند، مورد توجه بوده است. شهرت ایران به سرزمینهای دورتری هم رسیده و حالا جهانگردانی از چین گرفته تا آمریکای لاتین، جا پای جهانگردان غربی گذاشته و برای کشف این سرزمین، مهمان ما میشوند. در این میان، نگاه جهانگردان آمریکای لاتین، میتواند جالب باشد.
آنها از فرهنگ متفاوت و سرزمینهای بسیار دوری میآیند و نگاه متفاوتی دارند. با این حال، به همان اندازه جهانگردان غربی، تحت تاثیر این سرزمین و جذابیتهایش قرار میگیرند. برخی از آنها، سفرنامههای بامزهای هم درباره ایران در وبسایتهایشان نوشتهاند و هموطنان و دیگر جهانگردان آمریکای لاتین و فراتر از آن را به تماشای ایران بیهمتای خودمان تشویق کردهاند. اینجا نظرات و توصیههای ۲ جهانگرد برزیلی و یک جهانگرد پورتوریکویی که به تیتر این گزارش ما پاسخ دادهاند را فهرست کردهایم. مجموعهای از پاسخهای تیاگو فرارو و فرناندا کیل از برزیل و نوبرت لوپز از پورتوریکو به سؤال «چرا باید به ایران سفر کرد؟» را بخوانید:
ایران همه چیز دارد؛ کوه، جنگل، غار، دریا و صحرا. در زمستان میشود در اطراف تهران به اسکی رفت و چند روز بعد در جنوب، در کنار ساحل خلیجفارس از آفتاب لذت برد.
کاملا درست است. درست خواندید. برخلاف چیزی که بیشتر مردم دنیا میشنوند، ایران یکی از امنترین جاهایی است که ما بودهایم و حتی از کشورهای اروپایی هم امنتر بوده است. هر چیزی که در اخبار میبینید را باور نکنید و یاد بگیرید که بین کشورهای خاورمیانه فرق قائل شوید.
رسانهها ایران را بهعنوان یک کشوری که جنگ، شورش و خشونت در آن وجود دارد، نشان میدهند، اما این کار هراسافکنی است؛ اگر چیزهای بدتری نگوییم. این تصویر نادرست، شما را از تجربه کردن این کشور زیبا (که بهمراتب از کشورهایی مثل عربستان سعودی و بیشتر دیگر کشورهای خاورمیانه شگفتانگیزتر است) محروم میکند. میتوان اینطور گفت که بودن در ایران، بهمراتب امنتر از حضور در آمریکاست.
اگر عشق برزیل هستید، این نکته را درباره ایران از دست ندهید: مردم در آبادان، شهری در جنوب ایران که با عراق هممرز است، معتقدند که به برزیل تعلق دارند. این علاقه هم از فوتبال شروع شد؛ وقتی که در دهه ۷۰ میلادی، مربیهای فوتبال تلاش کردند تیمهایشان در شهر مثل تیم ملی افسانهای برزیل در جامجهانی ۱۹۷۰ باشند. ایده کمکم منتشر شد و حالا مردم میگویند که خودشان را بخشی از برزیل میدانند. آنها حتی دلایل زمینشناختی هم دارند و میگویند این شهر در دورههای زمینشناسی، وقتی قارهها از هم جدا شدند، از برزیل جدا و به ایران چسبیده است. شعار هواداران فوتبال هم این است: آبادان، برزیلته Abadan Berzilete!
هیچچیزی را در هیچ کجای دنیا نمیتوانید مثل مهماننوازی ایرانیها پیدا کنید. مردم شما را دعوت میکنند تا به خانههایشان بروید، با آنها غذا بخورید، با آنها سفر بروید، پیک نیک بروید و مهمانشان باشید. آنها به سختی اجازه میدهند که پول چیزی را بدهید؛ مثل کرایه تاکسی، غذا و ورود به مکانهای دیدنی و بهتر است با آنها بحث نکنید؛ این کار بخشی از فرهنگ آنهاست. مهمانان در ایران مقدس هستند.
مثل برزیلیها، ایرانیها هم عاشق غذا خوردن هستند. در خیابانها فروشگاههای زیادی را میبینید که کبابهای خوشمره میفروشند، اما در داخل خانهها و خانوادههاست که میشود از غذای واقعی ایرانی لذت برد. موادغذایی تازه، آجیلها و میوهها ضروری هستند. همین یک مورد غذا میتواند هر کسی را به ایران بکشاند.
فرهنگ ایرانی و همینطور هنر و ادبیات آن، حتی از زمان پیش از مسیح هم معروف بوده است. بعد از آمدن اسلام، ایران هر دو فرهنگ را با هم ترکیب کرد و بناهایی بسیار پیچیده و باشکوه، ازجمله مساجد، بناهای یادبود و باغها را ساخت.
اگر چیزی درباره ایران شنیده باشید، میدانید که خونگرمترین مردم را دارد که در زندگیتان میبینید. آنها برای اینکه ظاهر خوبی داشته باشند، خونگرم و مهماننواز نیستند؛ این کار، نه فقط بخشی از فرهنگ اسلامی که بخشی از فرهنگ عامه این مردم است. اینکه با یک ایرانی کمی گپ بزنید و بعد شما را به خانهاش دعوت کند تا با خانوادهاش چای یا غذا بخورید، اصلا عجیب نیست. این رفتار، نه فقط با توریستها که بین خود مردم هم رایج است.
در سفر به ایران، یکی از قدیمیترین تمدنهای همچنان پابرجای ایران را تجربه میکنید؛ جایی که عمر مکانهای شهری و تاریخی آن، گاهی به ۷ هزار سال قبل از میلاد هم میرسد. ایران دهها میراث ثبت شده جهانی دارد که در میان آنها، تختجمشید، پایتخت تشریفاتی هخامنشیها که عمرش به ۵۱۵ سال قبل از میلاد میرسد، بدون هیچ تردیدی، مشهورترین است.
منبع: همشهری