به گزارش مجله خبری نگار،ذرات پیام رسان در اندازه نانو که به طور طبیعی توسط سلولها تولید میشوند، اگزوزومها مسئول ارتباط سلول به سلول هستند. آنها محمولهای شامل پروتئینها، لیپیدها و مواد ژنتیکی را به سلولهای گیرنده رسانده و به طور موثر پاسخ بیولوژیکی سلول را تغییر میدهند.
اگزوزومها با پاسخهای ایمنی و التهابی در بدن مرتبط هستند. اکنون، یک مطالعه جدید به سرپرستی محققان دانشگاه پیتسبورگ، نقش اگزوزومها را در بیماران دیابتی مورد بررسی قرار داده است.
چاندان سن (Chandan Sen) یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: در بیماران مبتلا به دیابت، بهبود زخم به دلیل التهاب بیش از حد مختل میشود. در صورت عدم درمان، این زخمهای غیر التیام یافته یا مزمن میتوانند منجر به قطع عضو شوند. هر ساله بیش از ۱۰۰ هزار قطع عضو مرتبط با دیابت در ایالات متحده رخ میدهد، اما با درک بیشتر در مورد بهبود زخم و توسعه درمانهای جدید، میتوان این تعداد را کاهش داد.
محققان مایع را از باند فشار منفی که روی زخمهای مزمن ۲۲ بیمار دیابتی و ۱۵ بیمار غیر دیابتی قرار داده شده بود، جمع آوری کردند. درمان زخم با فشار منفی (NPWT) با اعمال فشار زیر اتمسفر برای خارج کردن مایع و عفونت، بسته شدن زخم را تقویت میکند. یک باند مخصوص روی زخم مهر و موم شده و به یک پمپ خلاء ملایم متصل میشود.
سن در این باره گفت: این باندها معمولاً در سطل زباله انداخته میشوند، اما مایع زخم در واقع یک نمونه بسیار ارزشمند بوده که منعکس کننده عفونت در سرتاسر زخم است.
محققان مایع و اگزوزومهای جدا شده را تجزیه و تحلیل کردند. به طور معمول، هنگامی که اگزوزومهای حامل محموله از سلولها آزاد میشوند، توسط ماکروفاژها، سلولهای ایمنی که بهبود زخم را هماهنگ میکنند، جذب میشوند.
پژوهشگران دریافتند که نه تنها اگزوزومهای بیماران دیابتی که آنها را دی اگزوزوم مینامند، محمولههای مختلفی را حمل میکنند، بلکه تعداد دی اگزوزومها در مایع زخم بیماران دیابتی بسیار کمتر از تعداد اگزوزومها در مایع زخم غیر دیابتی و ماکروفاژها است.
هنگامی که ماکروفاژهای غیر دیابتی با اگزوزومها انکوبه شدند، فاکتورهایی برای رفع التهاب تولید کردند که نشان میدهد سیگنال درمان زخم صحیح را از اگزوزوم دریافت کرده اند. به گزارش سیناپرس، با این حال، زمانی که آزمایش با استفاده از دی اگزوزومها تکرار شد، ماکروفاژها به جای آن فاکتورهای پیش التهابی تولید کردند.
سن توضیح داد: اگر سیگنالهای موجود در اگزوزومها درست باشد، ماکروفاژ میداند که چگونه التهاب زخم را برطرف کند. در دیابت، تداخل بین کراتینوسیتها و ماکروفاژها به خطر میافتد، بنابراین ماکروفاژها به تحریک التهاب ادامه میدهند و زخم نمیتواند بهبود یابد.
محققان میگویند: یافتههای آنها بینشهای مهمی را در مورد یک عارضه اصلی دیابت ارائه میدهد و میتواند رویکرد جدیدی برای این بیماری ارائه دهد.
شرح کامل این مطالعه در مجله NanoToday منتشر شده است.