به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان دستگاه بیوراکتوری ساخته اند که از سلولهای کلیه انسان کشت شده در آزمایشگاه استفاده کرده و برخی از عملکردهای کلیدی کلیه را تقلید میکند. این دستگاه به مدت یک هفته با موفقیت در خوکها آزمایش شده و هیچ عارضه جانبی یا مشکلی مشخصی ندارد.
این تیم پژوهشی به رهبری دانشگاه کالیفرنیا، امیدوار است که دستگاه آنها بتواند طیف وسیع تری از انواع سلولهای کلیه را در بر بگیرد و با ابزار دیگری برای فیلتر کردن ضایعات خون جفت شود.
شووو روی (Shuvo Roy) مهندس زیستی دانشگاه کالیفرنیا و پژوهشگر این مطالعات میگوید: ما بر روی تکرار ایمن عملکردهای کلیدی کلیه متمرکز شده ایم. کلیه بیو مصنوعی درمان بیماری کلیوی را موثرتر و همچنین بسیار قابل تحملتر و راحتتر میکند.
روی در ادامه توضیح داد: برای اینکه بتوانید در مورد مقیاس این مشکل بدانید، بیش از نیم میلیون نفر تنها در ایالات متحده چندین بار در هفته نیاز به درمان دیالیز دارند و تنها حدود ۲۵ هزار پیوند کلیه در سال انجام میشود.
مهمتر از همه، هیچ نشانهای وجود نداشت که بیوراکتورها سیستم ایمنی خوکها را تحریک کرده باشند. دانشمندان غشاهای سیلیکونی را برای کمک به محافظت از سلولهای کلیه در برابر حمله و نگه داشتن دستگاه کوچک بی صدا و موثر در پس زمینه، مانند ضربان ساز برای قلب، نصب کردند.
این دستگاه که مستقیماً به رگهای خونی و سیاهرگها متصل میشود، از سلولهای توبول پروگزیمال انسان ساخته شده است. این سلولها مسئول مدیریت سطح آب و نمک در بدن هستند و به عنوان یک مورد آزمایشی در این مطالعه استفاده شدند. به گزارش سیناپرس، این سلولها قبلاً در درمان نارسایی کلیه در بیماران انسانی امیدوارکننده بوده اند.
روی میگوید: البته هنوز راه زیادی برای کارکرد دستگاه بیوراکتوری مانند این در بیماران انسانی داریم، اما نشانههای اولیه امیدوارکننده هستند. آزمایشات یک ماهه روی حیوانات در مرحله بعدی قرار خواهد گرفت و در صورت موفقیت آمیز بودن، باید برای شروع آزمایش دستگاه در افراد واقعی مبتلا به نارسایی کلیه، مجوز داده شود.
روی در خاتمه میگوید: ما باید ثابت میکردیم که یک بیوراکتور عملکردی به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز ندارد و این کار را هم انجام دادیم. ما هیچ عارضهای ندیدیم و اکنون میتوانیم این آزمایش را تکرار کرده و به کل پانل عملکرد کلیه در مقیاس انسانی دست پیدا کنیم.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.