نکات اورژانسی که برای مواجهه با فرد سکته زده باید یاد بگیرید!

به گزارش مجله خبری نگار، سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که خون رسانی به مغز مسدود یا محدود شود. یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۵ توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نشان داد که تنها ۳۸ درصد از افراد می‌توانند علائم کلیدی سکته مغزی را تشخیص دهند و می‌دانستند که با اورژانس تماس بگیرند.

اگر کسی سکته می‌کند، اقدام سریع حیاتی است. باید فوراً با ۱۱۵ تماس بگیرید یا از شخص دیگری بخواهید تماس بگیرد.

این مقاله یک راهنمای گام به گام در مورد اینکه اگر فردی به نظر می‌رسد سکته کرده است، چه باید کرد، ارائه می‌دهد.

اولین قدم برای مقابله با سکته چیست؟
دانستن چگونگی تشخیص علائم سکته مغزی و اقدامات بعدی می‌تواند یک زندگی را نجات دهد. علائم را بشناسید و با ۱۱۵ تماس بگیرید.

اولین قدم شناخت علائم سکته مغزی است. از مخفف FAST برای کمک به یادآوری استفاده کنید:

F = چهره: آیا چهره فرد تغییر کرده است؟ آیا دهان از یک طرف افتاده است؟ لبخند آن‌ها صاف است یا کج؟
A = بازوها: آیا می‌توانند هر دو بازو را بلند کنند؟ آیا آن‌ها می‌توانند آن‌ها را بالا نگه دارند یا بازو‌ها به سمت پایین حرکت می‌کنند؟
S = گفتار: آیا شخص می‌تواند یک جمله ساده را تکرار کند؟ آیا گفتار آن‌ها ابهام دارد؟
T = Time: اگر پاسخ هر یک از موارد بالا مثبت است، با ۱۱۵ تماس بگیرید.
دریابید که چگونه تفاوت بین سکته مغزی و حمله قلبی را تشخیص دهید.

پس از تماس با ۱۱۵
آرام بمانید
اطمینان حاصل کنید که محیط اطراف امن است و هیچ خطر قریب‌الوقوعی برای فرد وجود ندارد، مانند وسایل نقلیه در حال حرکت.
با فرد صحبت کنید. نام و سایر سوالات را از آن‌ها بپرسید. اگر نمی‌توانند صحبت کنند، از آن‌ها بخواهید در پاسخ به سؤالات دست شما را فشار دهند. اگر فرد پاسخ ندهد، احتمالاً بیهوش است.

اگر فرد هوشیار باشد:
به آرامی او را در یک موقعیت راحت قرار دهید. در حالت ایده‌آل، آن‌ها باید به پهلو دراز بکشند و سر و شانه‌های خود را کمی بالا بیاورند و با یک بالش یا لباس حمایت کنند. پس از این، سعی کنید آن‌ها را حرکت ندهید.

لباس‌های تنگ مانند یقه پیراهن یا روسری و لباس‌های دکمه دار را آزاد کنید.

اگر سرد هستند، برای گرم نگه داشتن آن‌ها از پتو یا کت استفاده کنید.

بررسی کنید که مجرای تنفسی آن‌ها پاک باشد. اگر اشیا یا موادی مانند استفراغ در دهان وجود دارد که ممکن است مانع تنفس شود، فرد را به پهلو در وضعیت بهبودی قرار دهید.

به فرد اطمینان دهید. به آن‌ها بگویید که کمک در راه است.

به آن‌ها غذا یا مایعات ندهید.

به علائم فرد توجه کنید و به دنبال هر گونه تغییر در وضعیت باشید. مهم است که به پرسنل اورژانس اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت داده شود.

سعی کنید زمان شروع علائم را به خاطر بسپارید. در صورت امکان به ساعت نگاه کنید، زیرا زمانی که در یک موقعیت استرس زا هستید، تخمین گذر زمان دشوار است.

اگر فرد بیهوش است:
آن‌ها را به موقعیت ریکاوری ببرید.
راه هوایی و تنفس آن‌ها را کنترل کنید.
چانه فرد را بالا بیاورید و سر او را کمی به عقب خم کنید.
نگاه کنید تا ببینید آیا سینه آن‌ها حرکت می‌کند یا خیر.
به صدا‌های تنفسی گوش دهید.
صورت خود را روی دهان آن‌ها بگذارید و سعی کنید نفس آن‌ها را احساس کنید.
در صورت عدم وجود علائم تنفسی، احیای قلبی ریوی را شروع کنید.
روش فعلی برای CPR برای افرادی است که به طور رسمی در این روش آموزش ندیده اند تا فقط فشرده سازی قفسه سینه را انجام دهند.

موقعیت بهبودی
اگر فردی بیهوش است، یا اگر راه هوایی او کاملاً روشن نیست، او را در وضعیت بهبودی قرار دهید. برای انجام این کار:

کنارشان زانو بزنید
بازویی را که دورتر است بردارید و آن را در زاویه قائمه با بدنشان قرار دهید.
بازوی دیگر را روی سینه آن‌ها قرار دهید.
پایی که دورتر است باید صاف بماند. زانوی دیگر آن‌ها را خم کنید.
سر و گردن او را نگه دارید و فرد را به پهلو بغلتانید، به طوری که پای پایینی او صاف و پای بالایی او در زانو خم شود، در حالی که آن زانو با زمین تماس داشته باشد.
سر آن‌ها را کمی به جلو و پایین خم کنید تا هر گونه استفراغ از راه هوایی خارج شود.
در صورت لزوم، دهان فرد را به صورت دستی پاک کنید.
انجام احیای قلبی ریوی (CPR)

CPR یک تکنیک نجات دهنده است که می‌تواند برای کمک به افرادی که تنفس و ضربان قلب آن‌ها متوقف شده است انجام شود. اگر فردی که سکته کرده است نفس نمی‌کشد، انجام CPR تا رسیدن اورژانس ممکن است جان او را نجات دهد.

برای افرادی که در مورد CPR آموزش ندیده اند، انجمن قلب آمریکا (AHA) توصیه می‌کند که CPR را به صورت دستی برای نوجوانان و بزرگسالان شروع کنند.

از دو مرحله تشکیل شده است:

تماس با ۱۱۵
فشار دادن شدید و سریع در مرکز قفسه سینه
افرادی که آموزش دیده اند، می‌توانند فشردگی قفسه سینه با کیفیت بالا و تنفس‌های نجات دهنده را با سرعت وارد کنند.

اگر دستگاه دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED) موجود باشد، می‌توان از آن برای بررسی ریتم قلب و در صورت لزوم شوک الکتریکی به قفسه سینه استفاده کرد.

علائم سکته مغزی را بشناسید
شناخت علائم و نشانه‌های سکته مغزی حیاتی است. برخی از علائم می‌توانند ظریف باشند در حالی که برخی دیگر قابل توجه‌تر هستند.

سکته مغزی می‌تواند افراد را متفاوت تحت تاثیر قرار دهد و همه علائم را تجربه نمی‌کنند. با این حال، در زیر برخی از رایج‌ترین آن‌ها آورده شده است.

به عنوان یادآوری، از مخفف FAST برای تشخیص علائم سکته مغزی استفاده کنید:

صورت: آیا در یک طرف صورت ضعف یا افتادگی وجود دارد؟
بازوها: آیا آن‌ها می‌توانند هر دو دست خود را بالا ببرند؟
گفتار: آیا گفتار آن‌ها نامفهوم است یا درک آن دشوار است؟
زمان: در صورت اعمال هر یک از موارد فوق، بدون معطلی با ۱۱۵ تماس بگیرید.

سایر علائم سکته مغزی عبارتند از:
ضعف و بی حسی در یک طرف صورت یا بدن
مشکلات بینایی که یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهد
مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار
مشکلات هماهنگی و از دست دادن تعادل
سردرد شدید و ناگهانی
سردرگمی ناگهانی
سرگیجه
از دست دادن هوشیاری

حتی اگر علائم فقط چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد، فرد نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی دارد. این ممکن است نشانه‌ای از یک سکته کوچک یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) باشد که می‌تواند هشداری برای سکته مغزی بزرگ باشد.

علل سکته مغزی
درمان کمک‌های اولیه اورژانسی برای همه سکته‌ها صرف نظر از علت آن‌ها یکسان است. دو نوع اصلی سکته مغزی و علل آن عبارتند از:

انواع سکته مغزی
سکته مغزی ایسکمیک

سکته مغزی ایسکمیک شایع‌ترین نوع است. این بیماری به دلیل انسداد یا باریک شدن شریان‌هایی است که خون را به مغز می‌رسانند. انسداد ممکن است به دلیل لخته شدن خون یا رسوبات چربی ایجاد شود.

سکته هموراژیک

این‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که شریان‌های مغز خون نشت می‌کنند یا پاره می‌شوند. این خون به سلول‌های مغز آسیب می‌رساند و خون رسانی به مغز را کاهش می‌دهد.
عوامل خطر سکته مغزی

عوامل زیر خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهند:
فشار خون بالا
کلسترول بالا
سابقه سکته مغزی
دیابت
بیماری قلبی
سیگار کشیدن
خطر سکته مغزی با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما CDC خاطرنشان می‌کند که در سال ۲۰۰۹، بیش از یک سوم افرادی که برای سکته مغزی تحت درمان بیمارستانی قرار گرفتند، زیر ۶۵ سال سن داشتند. سکته مغزی می‌تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد و نوزادان زیر یک سال بیشترین خطر را در این گروه دارند.

درمان سکته مغزی:
در بیمارستان، پزشکان فرد را معاینه می‌کنند و ممکن است آزمایش‌هایی مانند MRI یا سی‌تی اسکن را برای کمک به تأیید تشخیص و شناسایی علت انجام دهند.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
دارو
فیزیوتراپی
گفتار درمانی
اقدامات سبک زندگی
عمل جراحی
پزشک ممکن است دارو‌هایی را برای رفع لخته‌های خون و کاهش خطر عوارض طولانی مدت تجویز کند. چشم انداز افرادی که سکته کرده اند متفاوت است. سن، سلامت کلی و انتخاب‌های سبک زندگی می‌تواند بر بهبودی و خطر سکته مغزی دیگر تأثیر بگذارد.

یک چهارم افرادی که یک سکته مغزی دارند، در برخی مواقع سکته دیگری را تجربه خواهند کرد. با این حال، پیروی از یک برنامه درمانی که شامل دارو‌هایی مانند آسپرین و اقدامات سبک زندگی باشد، می‌تواند از ۸۰ درصد سکته‌های مغزی و حملات قلبی جلوگیری کند.

مداخله سریع حیاتی است. بهبودی پس از سکته مغزی ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد و برخی از افراد با چالش‌های مادام العمر مواجه خواهند شد.

با این حال، CDC توصیه می‌کند که افرادی که در عرض ۳ ساعت به اورژانس می‌رسند، نسبت به افرادی که مراقبت‌های تاخیری دریافت کرده اند، کمتر دچار ناتوانی می‌شوند.