به گزارش مجله خبری نگار،کاوشگرهای فضایی رباتیک درک ما از منظومه شمسی بیرونی را در نیم قرن گذشته به شدت تغییر داده اند. آنها نه تنها مجموعههای وسیعی از دادهها را ارسال کرده اند، بلکه تصاویر خیره کنندهای از سیارات را نیز در اختیار ما قرار داده اند که قبلاً فقط تصاویر تاری در آسمان بودند.
متأسفانه، فناوری این کاوشگرها بر اساس استانداردهای امروزی ابتدایی بود و برخی از سیارات فقط به صورت جرئی دیده میشدند که اساساً بیشتر شبیه به عکسهای فوری بود. نمونهای از این سیاره هفتمین سیاره منظومه شمسی یعنی اورانوس است که تنها یک بار در کاوشگر وویجر ۲ هنگام خروج از منظومه شمسی از آن بازدید شده است.
بازدید وویجر اسرار بسیاری را فاش کرد که از جمله آنها میتوان به ترکیب اتمسفر بالایی و اولین شواهد عکاسی از وجود حلقههای اورانوس اشاره کرد. همچنین اولین تصاویر نزدیک از سیاره را ارسال کرد.
اکنون، تصاویر جدیدی از دوربین مادون قرمز نزدیک JWST (NIRCam) در باندهای ۱٫۴ و ۳٫۰ میکرون طیف نور مادون قرمز در حال افزودن به این مجموعه دانش تصویری است.
تصاویر جدید جهت گیری منحصر به فرد اورانوس را نشان میدهد که محور چرخش آن تقریباً در زوایای قائمه با صفحه مدارش قرار دارد. این موضوع بدان معناست که وقتی هر ۸۴ سال یک بار به دور خورشید میچرخد، یک قطب آن تقریباً در تاریکی مطلق نگه داشته میشود در حالی که قطب دیگر به مدت ۴۲ سال در نور بیپایان خورشید غرق میشود.
این موضوع برای دانشمندان بسیار جالب است، زیرا نیمکره شمالی اورانوس از بهار به تابستان در سال ۲۰۲۸ حرکت کرده و این موضوع تضاد آب و هوایی شدیدی ایجاد میکند که میتواند بینش جدیدی در مورد نحوه عملکرد آب و هوای زمین ارائه دهد.
تصاویر جدید نشان میدهد: بخشی از سیاره دارای ناحیهای روشن است که به عنوان کلاهک قطبی شناخته میشود که در تابستان ظاهر شده و در پاییز در هر دو نیمکره ناپدید میشود. البته چرا این اتفاق میافتد در حال حاضر درک نشده است.
تصاویر جدید همچنین نشان میدهد:کلاهک نقطه روشن تری در مرکز خود دارد که قبلاً دیده نشده بود. علاوه بر این، یک ابر روشن و ویژگیهای گسترده در لبه کلاهک و یک ابر درخشان دوم در خارج از کلاهک وجود دارد که ممکن است طوفانی باشد یا به نوعی به دیگری متصل باشد.
در این تصاویر جدید، ۱۱ حلقه از ۱۳ حلقه شناخته شده اورانوس و تعدادی از ۲۷ قمر شناخته شده سیاره نیز قابل مشاهده هستند.