به گزارش مجله خبری نگار، سوم مارس هرسال به عنوان روز جهانی کم شنوایی نامگذاری شده است. براساس تعریف سازمان جهانی بهداشت، به فردی که مانند افراد دارای شنوایی طبیعی، قادر به شنیدن نیست کم شنوا گفته میشود. کاهش شنوایی ممکن است خفیف، متوسط، شدید یا عمیق باشد. این اختلال میتواند یک گوش یا هر دو گوش را درگیر کند و منجر به مشکل در شنیدن مکالمات یا صداهای بلند شود.
در حال حاضر بیش از ۱.۵ میلیارد نفر (نزدیک به ۲۰ درصد از جمعیت جهان) دچار کم شنوایی هستند.
بیش از پنج درصد از جمعیت جهان یا ۴۳۰ میلیون نفر برای رفع کم شنوایی ناتوان کننده خود، به توانبخشی نیاز دارند که از این تعداد، ۳۴ میلیون نفر در سنین کودکی قرار دارند. تخمین زده میشود که تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۰۰ میلیون نفر - یا از هر ۱۰ نفر یک نفر - دچار کم شنوایی ناتوان کننده خواهند شد.
نزدیک به ۸۰ درصد از افراد مبتلا به کم شنوایی ناتوان کننده در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی میکنند.
شیوع کم شنوایی با افزایش سن افزایش مییابد، بیش از ۲۵ درصد جمعیت افراد بالای ۶۰ سال دچار کم شنوایی هستند.
عوامل ژنتیکی، عفونتهایی مانند سرخجه و عفونت سیتومگالوویروس، عفونت مزمن گوش، مننژیت، کمبود اکسیژن در زمان تولد، یرقان شدید در دوران نوزادی و وزن پایین هنگام تولد، از عوامل بروز کم شنوایی در کودکان هستند.
بیماریهای مزمن، استعمال دخانیات، دژنراسیون حسی عصبی، کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی، ضربه به گوش یا سر، صداهای بلند، برخی داروها، برخی مواد شیمیایی، سوءتغذیه و برخی انواع عفونت ویروسی از دلایل بروز کم شنوایی در بزرگسالی هستند.
افراد دچار کم شنوایی در ارتباط و گفتار، شناخت، آموزش و اشتغال دچار مشکل میشوند. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، در کشورهای در حال توسعه، کودکان مبتلا به کم شنوایی و ناشنوایی اغلب به مدرسه نمیروند و بزرگسالان مبتلا به کم شنوایی نرخ بیکاری بسیار بالاتری دارند. انزوای اجتماعی و تنهایی نیز از دیگر پیامدهای منفی کم شنوایی است که فنآوریهای کمکی، از جمله سمعک، کاشت حلزون و استفاده از زیرنویس میتوانند به افراد مبتلا به کم شنوایی در هر سنی کمک کنند.
سازمان جهانی بهداشت تخمین میزند که کم شنوایی درمان نشده سالانه ۹۸۰ میلیارد دلار هزینه برای کشورهای جهان دارد که شامل هزینههای بخش سلامت (به استثنای هزینه دستگاههای شنوایی)، هزینههای حمایت آموزشی، کاهش بهره وری و هزینههای اجتماعی میشود.
بسیاری از عواملی که منجر به کاهش شنوایی میشوند را میتوان از طریق استراتژیهای بهداشت عمومی و مداخلات بالینی، کاهش داد. در کودکان، نزدیک به ۶۰ درصد کاهش شنوایی، به دلایل قابل اجتناب رخ میدهد که با اجرای اقدامات بهداشت عمومی قابل پیشگیری است. شایعترین علل کم شنوایی در بزرگسالان، مانند قرار گرفتن در معرض صداهای بلند و داروهای اتوتوکسیک نیز قابل پیشگیری هستند.
راهکارهای موثر برای کاهش کم شنوایی در مراحل مختلف زندگی عبارتند از مراقبت از مادر و کودک؛ مشاوره ژنتیک، شناسایی و مدیریت بیماریهای شایع گوش، کاهش مواجهه شاغلین با صدای بلند و مواد شیمیایی خطرزا و استفاده منطقی از داروها برای جلوگیری از کم شنوایی ناشی از داروها.
از گوش پاک کن استفاده نکنید؛ برای پیشگیری از بروز مشکلات شنوایی و آسیب به گوش، باید بدانید که قسمت داخلی گوش خود تمیز شونده است؛ یعنی داخل گوش افراد نیاز به تمیز کردن با گوش پاک کن ندارد و جرم گوش با به دام انداختن کثیفی، مو و ذرات خارجی که وارد گوش میشوند به حفاظت از آن کمک میکند. فقط باید قسمت بیرونی گوش را با یک پارچه نرم یا پنبه تمیز کنید. هیچ شی یا مایعی نباید وارد گوش شود، مگر اینکه توسط یک متخصص تجویز شده باشد.
در مکانهای پر سر و صدا از گوشگیر استفاده کنید.
با مراجعه به پزشک، شنوایی خود را به طور منظم بررسی کنید.
در صورت گوش درد، ترشح یا هرگونه مشکل در شنوایی به پزشک مراجعه کنید و از خوددرمانی و وارد کردن دود و ریختن روغن در گوش بپرهیزید.
از شنا کردن در آبهای آلوده بپرهیزید.
از هندزفری کمتر استفاده کنید و به صداهای بلند گوش نکنید. در صورت استفاده از هندزفری حداکثر تا ۶۰ درصد صدا را به مدت ۶۰ دقیقه گوش دهید.