تنها راه نجات غرب: مصالحه با روسیه

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: ولادیمیر پوتین با این هشدار که «تحریم‌های کشور‌های غربی هرگز نمی‌تواند روسیه را از دیگر نقاط دنیا جدا کند و مسکو را به عقب بکشاند» ضربه نهایی را به ائتلاف شکست خورده امریکا و اروپا زد. موضوعی که گرچه غرب سعی در انکار آن دارد، اما کارشناسان و تحلیلگران سیاسی دلایل بسیاری در اختیار دارند که حرف‌های رئیس جمهور روسیه را اثبات می‌کند.

در واقع طرح غرب برای شکست روسیه با هدف انزوای مسکو از اقتصاد جهانی از همان روز‌های آغازین عملیات نظامی علیه اوکراین با بسته‌های تحریمی سنگین کلید خورد، اما گرچه روس‌ها تبعات این تحریم‌ها را حس کردند، اما بازتاب آن‌ها بیش از مسکو با تورم شدید و افزایش بهای سوخت به خود غربی‌ها رخ نشان داد. به گزارش یورونیوز، حالا بعد از گذشت چندین ماه از بحران اوکراین و صف‌آرایی غربی‌ها برای کمک به کی‌یف در تقابل با روسیه، پوتین خلاف آنچه غرب می‌اندیشید، با اطمینان کامل از نتیجه برنامه‌هایش در شرق اروپا در سخنرانی ویدیوکنفرانسی با اعضای دولتش گفت: «نه‌تن‌ها محدودیت‌ها بلکه حتی قطع کامل فناوری‌های نوین خارجی نیز با قصد و انگیزه خاصی علیه کشورمان استفاده می‌شود. بدون شک این چالش بزرگ پیش روی ما است. اما ما عقب نمی‌نشینیم و برخلاف پیش‌بینی خوش‌خیال‌ها هرگز به عقب برنمی گردیم.»
این در حالی بود که پوتین بر پیشرفت فناوری داخلی و تقویت شرکت‌های دانش‌بنیان روسیه نیز به دولتش تأکید کرد.

چرا غرب محکوم به شکست است

تحلیلگران ای‌بی‌سی نیوز مانند بسیاری از جامعه بین‌المللی، کار غرب را برای طرد جهانی روسیه ساده نمی‌دانند. دانیل همیلتون، تحلیلگر ارشد بروکینگز دلایل این امر را این‌گونه بیان می‌کند: «روسیه یکی از اعضای شورای امنیت سازمان ملل و برخوردار از حق وتو است. در واقع مسکو بازیگری بزرگ در عرصه‌های مختلف جهانی است؛ بنابراین انزوای روسیه، تحقیر آن و در کل طرد آن یک چالش بسیار بزرگ و عظیم به‌شمار می‌رود. از طرف دیگر اتحاد واقعی کشور‌هایی مانند سوریه، ونزوئلا، کوبا و چندین کشور دیگر نیز از جمله مسائلی است که می‌تواند کار را برای غربی‌ها در این مسیر دشوارتر کند.

نگاه مثبت «جهان جنوبی» به روسیه

یکی از مهم‌ترین نتایج جنگ اوکراین، تشدید رقابت ژئوپلیتیکی میان غرب و کمپین روسیه- چین است. این نبرد جدید که آن را می‌توان رویارویی «ابرقدرت پلاس» نامید، آن «دیگر» کشور‌های مدنظر پوتین در هشدار اخیرش به غرب را در شرایط دشواری قرار داده است. چراکه بسیاری از آن‌ها به‌رغم موضع‌گیری‌های گاه و بیگاه‌شان بیش از غرب به سمت روسیه- چین متمایل شده‌اند.

در رأی‌گیری دوم مارس مجمع عمومی سازمان ملل، ۱۴۱ کشور تهاجم روسیه به اوکراین را تأیید کردند، ۴ کشور بلاروس، اریتره، کره شمالی، سوریه و همچنین خود روسیه به این بیانیه رأی منفی دادند و ۳۵ کشور دیگر از السالوادور تا گینه استوایی و از نامیبیا تا مغولستان با رأی ممتنع خود، جبهه حمایت از روسیه را در برابر غرب تقویت کردند. بسیاری از این کشور‌ها که به سادگی می‌توان آن را «جهان جنوبی» دانست، آن تهدید‌های استراتژیکی را که حلقه اروپا و آتلانتیک حس کرده‌اند درک نمی‌کنند و به باور تحلیلگران اندیشکده بریتانیایی امنیت سلطنتی (RUSI) دغدغه‌های امریکا و اروپا برای‌شان ارجح نیست، همان‌طور که بحران‌های آن‌ها از غذا تا جنگ و... برای کشور‌های ثروتمند به‌اصطلاح «جهان شمالی» در اولویت قرار نداشت.

با این شرایط در واقع گرچه غرب بابت تأثیر تاکتیکی در جنگ اوکراین به‌خاطر حمایت تسلیحاتی از کی‌یف تبلیغات می‌کند، اما کارشناسان تنها تأثیر این استراتژی و تقلای غرب را تسریع دادن به شکست در میدان نبرد نیابتی علیه مسکو می‌دانند.

در واقع آنچه نمی‌تواند «دیگر» کشور‌های مدنظر پوتین را علیه روسیه بشوراند این است که نتیجه این جنگ نیابتی در سرنوشت آن‌ها تأثیر بسزایی ندارد. در عین حال موضع‌گیری روسیه درباره مسئولیت غرب و ناتو در ایجاد بحران رو به افزایش غذا در جهان و تأثیر آن بر «دیگر» کشور‌های خارج از حلقه یورو- آتلانتیک برخلاف تلاش غربی‌ها می‌تواند جنگ اوکراین را به مسیری علیه نئوامپریالیسم ناتو برساند.

به عبارت دیگر همراهی «دیگر» کشور‌ها این اطمینان را برای بقا در حالی به روس‌ها می‌دهد که غرب با بحران‌های سیاسی ناشی از تورم، انرژی و غذا دست به گریبان است. از طرفی توطئه غربی‌ها برای به راه انداختن بازی رسانه‌ای علیه مسکو و تحقیر آن نیز با توجه به اشراف کامل روس‌ها بر این فضا چندان ممکن نیست. چرا که روس‌ها در داخل و خارج از این کشور سلطه بسیاری بر هدایت فضای مجازی نیز دارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد غرب در پایان این تقلای سخت، مصالحه را به عنوان راهکاری برای خلاصی از بحران اکراین ببیند و این معنایی جز پیروزی روسیه نخواهد داشت که می‌تواند معادلات استراتژیک میان متحدان روسیه- چین، غرب و «دیگر» کشور‌ها را کامل علیه غرب کند.