مجله خبری-سبک زندگی نگار: اکثر کودکانی که به اختلالات رفتاری تخریبی دچار هستند، به شکلهای مختلفی، رفتارهای سرپیچیگرانه، ناسازگاری و همکاری نکردن را از خود نشان میدهند و این رفتارها میتوانند در دوزهای شدید و یا ضعیف در منش کودک نمایان شوند و نهایتا تمام زندگی او و آرامش والدین و خانواده را تحت تاثیر خود قرار دهند.
بچههایی که به اختلالات رفتاری تخریبی دچار هستند، به شدت لجباز، یک دنده و از همه مهم تر، بسیار تحریک پذیر میباشند. در واقع هر حرف و یا کاری میتواند زمینه را برای عصیان و نافرمانی این مدل بچهها فراهم نماید و عموما کنترل بچههایی که به اختلالات تخریبی دچار هستند، کار بسیار دشواری میباشد و در اکثر مواقع بدون دخالت یک روان درمانگر، امکان پذیر نخواهد بود.
به هر حال همه میدانیم که چالشهای پیش رویی که ممکن است در تربیت فرزندان و بچهها مشاهده شود، میتواند بسیار زیاد و متنوع باشد و اختلالات رفتاری تخریبی یا همان DBD، یکی از همین چالشها است که در اکثر مواقع میتواند به راحتی پیگیری و درمان شود.
اختلالات رفتاری تخریبی یا DBD، به دو دسته تقسیم میشوند و تفاوت این دو دسته در مدل رفتارها و عکس العملهایی است که کودکان از خودشان بروز میدهند. در ادامه دربارهی این اختلال و انواع آنها و چالشهایی که ایجاد میکند و نهایتا درمان آن بیشتر برایتان صحبت خواهیم کرد. از این رو پیشنهاد میکنیم که برای کسب اطلاعات بیشتر دربارهی ابعاد مختلف این موضوع، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید:
همه چیز دربارهی اختلالات رفتاری تخریبی یا DBD
همان طور که گفتیم اختلالات رفتاری تخریبی یا DBD، میتوانند به دو دستهی مهم تقسیم شوند که هر کدام از این دو نوع، حالتها و فاکتورهای رفتاری خاص خودشان را دارا هستند. این اختلالات را میتوانیم با نامهای اختلال نافرمانی مقابله جویانه یا ODD و اختلال سلوک یا CD به دو دستهی مشخص تقسیم نماییم که در ادامه به شرح فاکتورهای رفتاری هر کدام از این دو دسته خواهیم پرداخت:
در این اختلال، عموما فرد و یا بهتر بگوییم، بچه، هیچ احترامی برای دیگران، چه بزرگتر و چه کوچکتر قائل نیست و نهایتا این بی احترامی به حدی میرسد که نسبت به این افراد، حس پرخاشگری و حمله دارد. قلدری کردن برای بزرگتر ها، ترساندن و آزار آن ها، یکی از مهمترین سرگرمیهای این دسته از بچه هاست.
بچههایی که به اختلال سلوک دچار میشوند، عموما برای گفتن دروغ و یا خراب کردن اموال دیگران و دزدی کردن وسایل دیگران که عموما هم این کارها را انجام میدهند، هیچ احساس بد و عذاب وجدانی ندارند و با خیال راحت این اشتباهات را مرتکب میشوند. این افراد در هیچ چارچوبی ماندگار نخواهند بود و مدام از خانه و مدرسه و هر جایی که زیر ذره بین باشند و قرار باشد که مسئولیتی را بر عهده بگیرند، به راحتی فرار میکنند.
این بچهها دربارهی هر چیز کوچکی بحث میکنند و عموما از هیچ فرمانی پیروی نمیکنند. هر گونه قانون و قانون مندی باعث میشود تا این بچهها برای سرپیچی کردن، بیشتر تحریک شوند. آزار دادن دیگران را نوعی سرگرمی میدانند و خیلی راحت از کوچکترین رفتار دیگران نیز ناراحت میشوند. این بچهها خیلی راحت افراد را سرزنش میکنند و از این کار نیز بسیار لذت میبرند.
بچههایی که به اختلال نافرمانی مقابله جویانه، دچار هستند، میل شدیدی به انتقام جویی و کینه توزی دارند و عموما همیشه عصبانی هستند. لازم به ذکر است بدانید که این احساسات و رفتارها ممکن است در رفتارهای هر انسان بالغی هم نمایان شود، اما کودکان و بچههایی که به اختلالات نافرمانی مقابله جویانه دچار هستند، شدت این رفتارها در آنها خیلی بیشتر از سایرین میباشد.
اختلالات رفتاری تخریبی یا DBD، میتوانند به دو دستهی مهم تقسیم شوند
یکی از مهمترین عواملی که میتواند زمینه را برای ابتلای کودکان به این اختلال فراهم کند، عامل وراثت است. در واقع اکثر بچههایی که پدر و یا مادرشان در شرایط روحی و اجتماعی خوبی به سر نمیبرند، با این اختلال درگیر میباشند. انواع اختلالات روحی، اعتیاد شدید به انواع مواد مخدر، روان گسیختگی یا اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت ضداجتماعی، همگی مواردی هستند که میتوانند زمینه را برای ایجاد اختلالات تخریبی در یک کودک فراهم نمایند.
در واقع تا حد زیادی، وجود این اختلالات در کودکان به رفتار پدر و مادران شان برمیگردد. کودکی که از بچگی از مادر و پدر خود ترد شده و مورد توجه والدین خودش نبوده، به شدت مستعد این است که بتواند اختلالات تخریبی را در وجودش پرورش دهد. از جهتی، بچههایی که در ابتدای سنین رشد خود با آزارهای فیزیکی و جنسی و روانی از طرف خانواده شان مواجه بودند، احتمال این که به اختلالات تخریبی دچار شوند در آنها بسیار زیاد است. در کنار این موارد، اختلالات فیزیکی که کودک با آنها دست و پنجه نرم میکند، نیز میتواند سیستم عصبی او را تحت تاثیر قرار دهد.
چه عواملی باعث میشود که اختلالات تخریبی در یک بچه نمایان شود
خوشبختانه برای کنترل و درمان اختلالات تخریبی، راه حلهای زیادی وجود دارد. قبل از هر چیزی شما باید کودک تان را به یک روان درمان گر معرفی کنید تا او با بررسیهای تخصصی، بتواند تکنیکهای مواجه با او و کنترل عکس العملهای او را به شما آموزش دهد. البته یک سری درمانهای دارویی هم وجود دارند که در مواقع شدت اختلالات تخریبی برای تسلط بیشتر بر روی علائم بیماری، از آنها استفاده میشود. در نهایت باید خدمت تان عرض کنیم که این بیماری به راحتی و با کمک یک روان درمان گر، قابل کنترل میباشد.