به گزارش مجله خبری نگار،علی حاجیلاری رایزن نمایندگی ایران در سازمان ملل در نشست عمومی کمیته دوم مجمع عمومی سازمان ملل درخصوص موضوعات مشترک ریشه کنی فقر و گرسنگی و نیز امنیت غذایی گفت: گزارشهای سازمان ملل درخصوص فقر، گرسنگی و ناامنی غذایی، به دلیل برخی ملاحظات سیاسی غیرموجه، چشم خود را بر روی واقعیات، ازجمله گسترش بیمارگونه یکجانبه گرایی بسته است.
وی افزود: به رغم اینکه بسیاری از دلایل و عوامل وضعیت وخیم کنونی جهان در حوزههای مقابله با فقر، گرسنگی و ناامنی غذایی در گزارشهای مربوطه دبیرکل برجسته شده اند و با اینکه توسل به چندجانبه گرایی به عنوان نسخهای برای برون رفت از وضعیت فعلی، تجویز شده است، اما متاسفانه در هیچ یک از این دو گزارش، به موضوع اقدامات نامشروع یکجانبه قهرآمیز و تحریمهای غیرقانونی علیه کشورهای در حال توسعه و تاثیرات مخرب اینگونه اقدامات بر روی وخامت وضعیت فقر و گرسنگی کمترین اشارهای نشده است.
این دیپلمات ایران اضافه کرد: معتقدیم عدم درج عاملی به این اهمیت در گزارشهای دبیرکل سازمان ملل خلاء جدی و مهمی است که متاسفانه تنها به این دو گزارش محدود نمیشود و این نقیصه در اغلب گزارشهای دبیرکل درخصوص موضوعات مرتبط به چشم میخورد.
وی تصریح کرد: اگر به راستی در ادعای خود مبنی بر لزوم ریشه کنی فقر و گرسنگی صادق هستیم باید نقش مخرب اقدامات یکجابه قهرآمیز در چنین گزارشهایی منعکس و برجسته شود چرا که واضح است تا هنگامی که یکجانبه گرایی بیمارگونه و نامشروع تداوم دارد، هیچ افق مشخص و امیدوار کنندهای به ویژه در رابطه با محو نابرابری و فقر و گرسنگی وجود نخواهد داشت.
حاجیلاری گفت: گزارشهای دبیرکل تاکید دارند که تعداد افرادی که با گرسنگی و فقر مواجهند در سال ۲۰۲۰ تحت تاثیر همه گیری کرونا افزایش چشمگیری یافته، اما ما معتقدیم کرونا تنها دلیل بروز چنین شرایطی نیست و عوامل دیگری هستند که در ایجاد و تداوم این وضعیت نگران کننده تاثیر داشته اند و متاسفانه در گزارشهای دبیرکل سازمان ملل به دلیل برخی ملاحظات سیاسی غیرموجه مورد اشاره قرار نگرفته اند.
وی افزود: تجربه به ما میآموزد که چشم بستن به روی واقعیات تلخ و ناگوار، تاثیری در تغییر ماهیت این واقعیات نداشته و به جای نادیده گرفتن از آنها باید اراده قاطع و اقدام فوری برای رفع آن در دستور کار قرار بگیرد.
این دیپلمات ایران در سازمان ملل گفت: واضح است که جهان با این مسیری که در پیش گرفته در ریشه کنی فقر، گرسنگی و ناامنی غذایی و بسیاری از مصائب و مشکلات دیگر، تا سال ۲۰۳۰ به جایی نخواهد رسید. درواقع جهان امروز ما با دو بیمار مهلک یعنی کرونا و یکجانبه گرایی روبروست که دومی از اولی هم خطرناکتر است.
وی تصریح کرد: ما معتقدیم رفع فقر و گرسنگی در تمامی اشکال آن و در هرکجای جهان باید به اولویت اول جامعه بین المللی بدل شود. با این وجود، این هدف عالی مادام که که جامعه جهانی در قبال یکجانبه گرایی مخرب سکوت کند و تمایلی به اتخاذ اقدام فوری، متحد و قاطع علیه چنین پدیده شومی از خود نشان ندهد، محقق نخواهد شد و بیماری یکجانبه گرایی در فضای انفعال و بی عملی جامعه جهانی، به حیات شرم آور خود ادامه خواهد داد.