به گزارش مجله خبری نگار، علیرضا علی احمدی در این یادداشت آورده است: در انتخاب وزرای آموزش و پرورش، روسای جمهور همواره خود را در یک دو راهی میان «گزینهای از بدنه و آشنا به ساختار وزارتخانه» و «گزینه خارج از بدنه، اما قدرتمند در تعامل با دولت» میدیدهاند. تجربه هر یک از این موارد نیز اکنون پیش روی ملت ایران و فرهنگیان قرار داشته و قابل ارزیابی است.
باید اعلام کرد که اتخاذ هر یک از این دو راهبرد، بدون در نظر گرفتن سایر الزامات آموزشی، مدیریتی و تربیتی، تقریبا در هیچ دولتی نتوانست آموزش و پرورش را در جایگاه حقیقی خود قرار دهد.
از عدم حضور روسای جمهور در جلسات شورای عالی آموزش و پرورش گرفته تا همین سالهای اخیر که وزیری در واکنش به وقت ندادن رییس جمهوری از مقام خود استعفا داد. این وزارتخانه همیشه در حاشیه دولتها بوده و هیچگاه جایگاه حقیقی خود را نیافته است.
اما در دولت جدید مسیر متفاوتی انتخاب شده است. رییس جمهوری میخواهد از دوگانه قبلی خارج شده و وزیری تحولخواه با پشتوانه شخصی خود روانه دستگاه تعلیم و تربیت کند.
آیتالله رئیسی قبلا او را آزموده و اکنون به او اعتماد دارد. تصمیم گرفته تا شخصا به میدان آمده و آموزش و پرورش را از حاشیه به متن بیاورد. وزیر جوان قول گرفته تا جلسات شورای عالی با ریاست رییس جمهوری تشکیل شود و این خبر خوبی برای نظام تعلیم و تربیت است.
برنامه او نشان میدهد بیش از آن که به گذشته نظر داشته باشد، به تحول در آینده نظر دارد و البته موانع و چالشهای این مسیر را خوب میشناسد.
ترکیب دانش تخصصی و خلاقیت اجرایی وزیر جوان و حمایت شخص رییس جمهوری نشان از عزمی جدی برای تحول در نظام آموزش و پرورش دارد.
ایران امروز نیازمند ارتقای جدی تعلیم و تربیت است؛ این مهم با ترکیب باغگلی و رئیسی کاملا قابل دستیابی است.