به گزارش مجله خبری نگار،گاهی بعد از یک نشستن طولانی مدت، به خود میآییم و میبینیم که گویی ارتشی از مورچهها به یک پایمان حمله برده اند. در حقیقت، پایمان خواب رفته و چارهی کار جا به جا کردن آن است. گرچه مشکل بزرگی به نظر نمیرسد، اما حتماً شما هم موافق هستید که تجربهی واقعاً ناخوشایندی است.
در ادامه با علل خواب رفتن دست و پا آشنا خواهیم شد.
در پزشکی به بی حس شدگی نقطهای از بدن «پارستزی» (Paresthesia) گفته میشود. این حالت معمولاً در دستها و پاها و همینطور در نقاط دیگر بدن رخ میدهد و به گونهای است که گویی تعداد زیادی مورچه در حال راه رفتن در آن نقطه هستند، امری که میتواند بسیار ناخوشایند باشد.
تحقیقات نشان داده این بی حس شدگی معمولاً بدون هشدار رخ میدهد، چرا که فرد معمولاً از این حس آگاه نیست و همیشه باعث درد نمیشود، بلکه احساس ناخوشایندی ایجاد میکند. این حالت ناخوشایند را هر کسی تجربه میکند، به ویژه کسانی که شغل آنها به گونهای است که با محدودیت حرکت همراه است، مثل کار در حالت نشسته.
همهی ما تجربهی این بی حس شدگی موقت را داشته ایم، حالتی که آنها را اصطلاحاً «خواب رفتن» بخشی از بدن توصیف میکنیم. این اتفاق زمانی رخ میدهد که برای مدتی طولانی در یک وضعیت میمانیم، مثلاً وقتی که پا روی پا انداخته ایم یا روی بازویمان خوابیده ایم.
این وضعیت به این دلیل رخ میدهد که فشار مداومی بر روی یک عصب وارد میشد، گرچه میتواند درنتیجهی یک آسیب یا دیگر مشکلات پزشکیای هم باشد که به دستگاه عصبی صدمه وارد میکنند، مانند آسیب دیدگی یک عصب، بیرون زدن دیسک، تومور و غیره.
در طول پارستزی، ناحیهی خواب رفته بی حس و سفت (اما انعطاف پذیر) میشود، امری که باعث میشود وقتی ناحیهی خواب رفته را روی سطح سفت یا نرمی قرار دهید، آن بی حس شدگی افزایش یابد و به دیگر بخشهای اندام مورد نظر هم گسترش پیدا کند.
معمولاً با برداشته شدن فشار از روی عصب که باعث گردش دوبارهی خون در آن ناحیه میشود، این بی حس شدگی به سرعت از میان میرود. به حرکت در آوردن بخش بی حس شده با ورزش، ماساژ یا کشش هم به از میان رفتن این بی حس شدگی کمک میکند. احساس گزگز به تدریج کمتر میشود، تا اینکه در نهایت به کلی از میان میرود.
نشانههای پارستزی عبارتند از:
–بی حس شدن ناحیهی مورد نظر
–احساس خواب رفتن آن ناحیه
–خارش
–احساس سوزش
برخی انواع پارستزی عبارتند از:
–پارتستزی پوست که نشانههای آن احساس گزگز، احساس سوزش یا ضعف و از درست رفتن حس در پاها است. این نوع از پارستزی هیچ نشانهای از بیماری ندارد و برخی جوانها به آن مبتلا میشوند.
–نشانههای نوع دیگر پارستزی، بی حس شدگی، احساس گزگز و احساس سوزش در قسمت بیرونی ران است.
اگر این بی حس شدگی زیاد برایتان رخ میدهد، بعنی به پارستزی مزمن دچار هستید که معمولاً نشانهی یک بیماری عصب شناختی یا آسیب دیدگی تروماتیک عصبی است. این امر ممکن است بر اثر بیماریهایی رخ دهد که دستگاه عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار میدهند، مانند سکت مغزی، تصلب متعدد، یا انسفالیت. یک تومور یا آسیب دیدگی رگها هم میتواند علت آن باشد. برخی سندرم ها، مانند سندروم تونل کارپال هم میتواند به عصبهای محیطی صدمه بزند و باعث پارستزی همراه با درد شود.
تشخیص علت پارستزی مزمن همیشه توسط پزشک متخصص صورت میگیرد که معمولاً با بررسی سابقهی پزشکی بیمار، معاینهی فیزیکی و آزمایشات انجام میشود. در برخی موارد، بسته به وضعیت بیمار ممکن است پزشک آزمایشات بیشتری نیز تجویز کند.
اگر نشانههای زیر را داشتید، به پزشک مراجعه کنید:
–احساس سوزش دارید
–منقبض کردن ماهیچهها برایتان دشوار است
–احساس میکنید دست و پایتان خواب رفته اند
–احساس خارش میکنید
–احساس بی حس شدگی و گزگز دارید
–احساس میکنید سوزن در پوست تان فرو میکنند
–نشانهها نزدیک به ۳۰ دقیقه به طول انجامیده است
–معمولاً هر بار یک دست یا پا تحت تأثیر قرار میگیرد، اما نشانهها از یک عضو به عضو دیگر نیز میرود
منبع:روزیاتو