دانشمندان یاد گرفته‌اند که چگونه بینایی را پس از سکته مغزی بازیابی کنند.

به گزارش مجله خبری نگار،هر ساله هزاران نفر از بازماندگان سکته مغزی، همی آنوپسیا (از دست دادن نیمی از میدان دید) را تجربه می‌کنند. این امر فعالیت‌های ساده‌ای مانند خواندن، راه رفتن در خیابان شلوغ یا رانندگی را به یک چالش جدی تبدیل می‌کند. روش‌های مؤثر برای بازیابی بینایی از دست رفته عملاً وجود ندارند. محققان سوئیسی رویکردی را ارائه داده‌اند که می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد. در یک کارآزمایی بالینی، دانشمندان به رهبری فریدهلم هامل یک درمان ترکیبی را آزمایش کردند: آموزش درک حرکت همراه با تحریک غیرتهاجمی چند کانونی مغز، که ریتم‌های طبیعی مغز را تقلید می‌کند. این مطالعه در مجله Brain منتشر شد.

آسیب به مسیر‌های بین قشر بینایی اولیه و ناحیه گیجگاهی میانی، هماهنگی دقیق ریتم‌های الکتریکی را مختل می‌کند - مغز هماهنگی لازم برای پردازش اطلاعات بصری را از دست می‌دهد.

دانشمندان از تکنیکی به نام تحریک جریان متناوب فراجمجمه‌ای با فرکانس متقاطع (tACS) استفاده کردند. این تکنیک از جریان‌های ضعیف برای "سیم‌کشی مجدد" نوسانات در نواحی مختلف مغز و بازیابی عملکرد هماهنگ آنها استفاده می‌کند.

این آزمایش از یک الگوی به اصطلاح رو به جلو استفاده کرد: یک ریتم آلفا به قشر بینایی اولیه و یک سیگنال گاما به ناحیه مسئول حرکت تغذیه شد. این الگو با جهت طبیعی پردازش بصری مطابقت دارد - از پایین به بالا، از نواحی حسی تا آنالیزور‌های حرکتی. در همان زمان، بیماران خود را برای انجام وظیفه تشخیص حرکت در نزدیکی لبه نقطه کور آموزش دادند.

این مطالعه شامل ۱۶ بیمار مبتلا به همی‌آنوپسی بود. افرادی که تحریک رو به جلو دریافت کردند، در مقایسه با گروه کنترل که ریتم‌ها به صورت معکوس ارائه می‌شدند، بهبود قابل توجهی در درک حرکت نشان دادند.

میدان‌های بینایی دقیقاً در نواحی تحریک‌شده در طول آموزش گسترش یافتند. برخی از شرکت‌کنندگان اثرات عملی را گزارش کردند - یکی از بیماران گزارش داد که برای اولین بار پس از سکته مغزی، هنگام رانندگی توانسته دست راست همسرش را ببیند.

داده‌های EEG و MRI تأیید کردند که ارتباط بین قشر بینایی اولیه و ناحیه گیجگاهی میانی بازیابی شده، همگام‌سازی ریتم افزایش یافته و فعالیت در ناحیه درک حرکت افزایش یافته است. بارزترین اثر در بیمارانی مشاهده شد که این مسیر‌ها در آنها تا حدی حفظ شده بود - حتی یکپارچگی جزئی شبکه، پتانسیل بهبودی را افزایش داد.

نویسندگان تأکید کردند که آزمایش‌های بالینی بزرگ‌تری مورد نیاز است. اگر نتایج تأیید شود، این تکنیک جدید می‌تواند به یک درمان قابل دسترس برای افراد مبتلا به همی‌آنوپسی تبدیل شود، که در حال حاضر عملاً هیچ گزینه درمانی مؤثری برای آنها وجود ندارد.